خانواده‌ها هميشه به آن فكر مي‌كنند كه چگونه مي‌توانند يك كودك خلاق و ايده‌ دارد تربيت كنند، و هميشه اين خلاقيت را در كودك خود جستجو مي‌كنند و به اين فكر نمي‌كنند كه شايد اين خلاقيت در كودك كه آنها آرزومند هستند يك بستر مناسب براي بروز آن نياز دارد. محققين در اين رابطه دريافته‌اند رابطه محبت‌آميز بين افراد خانواده پدر و مادر به همديگر و متقابل به فرزندان خود زمينه بروز خلاقيت آنها مي‌شود.

هنگام گفت‌وگو با كودك بايد توجه داشته كه حرف‌ها و حركت‌هاي او، همه براي كودك تازگي دارد و او دوست دارد والدين و اطرافيان به آن رفتار و گفتار توجه كنند و مورد تشويق قرار گيرد و همين توجه‌هاي به رفتارهاي كودك هر چند خيلي كوچك باعث مي‌شود كه سعي كند تا رفتار خوب ديگري از خود نشان دهد و همين باعث بالا رفتن اعتماد به نفس و تقويت خلاقيت در او مي‌شود.

همچنين مي‌‌توان بيان داشت كه بهترين تشويق براي كودك به خاطر كار و گفتار خوب وي، لحن خوب و چهره خندان والدين در قبال آن رفتار كودك مي‌باشد و همواره كودك را با ملايمت تشويق به كارهاي خوب و خوب‌تر مي‌نمايد تا اين رفتار دلنشين والدين براي او موجب شود تا بينديشد كه چگونه اين شادي پدر و مادر خود را دو چندان نمايد.

والدين بايد بدانند كه هرگز نبايد كودكان را در برابر فاميل و ديگر نزديكان مورد شماتت قرار دهند و بالعكس بايد آنها را براي كارهاي خوبي كه انجام مي‌دهند و هر چند جزئي مورد تشويق قرار دهند و كارهاي خوب او را بيان دارند و كودك احساس كند كه واقع در يك جامعه مي‌تواند نقش خوب و مثبت داشته باشد.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-رابطه محبت والدين در بروز خلاقيت در كودكان

در هنگام متولد شدن كودك ديگر در خانواده متداول ترين نگراني‌هاي والدين سازگاري بچه‌ها با به دنيا آمدن يك خواهر يا برادر و انس گرفتن آنها با يكديگر مي‌‌باشد. تولد فرزندي جديد‌‌، استرس مهمي براي كودك است و بروز برخي واكنش‌ها در خواهر و برادر نشان مي‌‌دهد كه در حال كنارآمدن با اين استرس هستند. رابطه كودك خردسال با فرزند تازه متولد شده خود رابطه ضد و نقيضي است چون اكثر كودكان با تولد خواهر يا برادر واكنش‌هاي مثبت و منفي نشان مي‌‌دهند.

واكنش‌هاي كودك در اين حالت عبارتند از‌: بيشترشدن دفعات ايستادن مقابل والدين، عصبانيت و پرخاشگري‌او افزايش مي‌‌يابد، اضطراب جدائي و رفتارهاي پر استرس از قبيل ناخن جويدن‌، شب ادراري، بهانه‌جويي و … پناه بردن به شيشه شير، پستانك و ساير رفتارهاي نشانگر «‌واپس‌روي». والدين معتقدند كه فرزند بزرگتر نسبت به فرزند نورسيده پرخاشگري مي‌‌كند‌، ولي عكس اين اعتقاد صادق مي‌‌باشد زيرا رفتار پنهان يا آشكارفرزند بزرگتر بيشتر به والدين معطوف است تا به فرزند نورسيده‌.

محققين بيان مي‌‌دارند كه پس از تولد فرزند دوم‌، تغييرات قابل توجهي در رابطه والدين با فرزند اول رخ مي‌‌دهد. اين امر كه مادرها به دنبال تولد فرزند دوم طبيعي است ‌و وقت كمتري براي فرزند اول بگذارند و اين پدرها هستند وقت بيشتري صرف فرزند اول كنند. بنابر اين رابطه مادر- كودك در اين زمان دچار تغيير مي‌‌شود و تعجبي هم ندارد كه تقريبا ً تمام كودكان خردسال به تولد فرزند جديد در خانواده واكنش منفي نشان بدهند و اين واكنش‌هاي منفي اغلب بچه‌ها‌، ظرف 4 ماه كاهش مي‌‌يابد و ظرف يك سال برطرف مي‌‌شود. اما اين سوال باليني مهم پيش مي‌‌آيد كه چرا بعضي كودكان به نحو مناسب و كافي با تولد فرزند جديد در خانواده سازگار نمي‌شود.

شناختن متغيرهايي تاثير ‌گذارد بر سازگاري كودك با تولد خواهر و برادر جديدش سخت است و مهم‌ترين عوامل عبارتند از خلق و خوي كودك‌، سن كودك هنگام تولد خواهر يا برادر جديد، وضعيت رواني مادر، كيفيت رابطه پدر و مادر.

كودكان (به ويژه پسرها) بيشتر واكنش اضطرابي بروز مي‌‌دهند، و در اين هنگام مشكل خلق و خو دارند براي مثال عنق هستند يا واكنش هيجاني شديد نشان مي‌‌دهند، گوشه‌گير مي‌‌شوند و واكنش آنها تداوم مي‌‌يابد و سخت‌تر با شرايط سازگار مي‌‌شوند. اين وظيفه والدين است كه نگاه پيشگيرانه داشته باشند، در مورد سازگار شدن كودك با تولد خواهر و برادر چون كودكاني ياد مي‌گيرند در همان ماه‌هاي اول با اين اتفاق سازگار ‌شوند در روابط تنگاتنگ و صميمي خود با خواهر و برادر مهارت اجتماعي و شناختي مهمي را مي‌‌آموزند كه بعدا با خواهر و برادر خود كمتر اختلاف خواهند داشت‌. والدين بايد فرزند بزرگ خود را براي تولد فرزند جديد آماده كنند. البته اينكه آماده كردن كودك را از چه زماني شروع كنند به كودك بستگي دارد.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-آمادگي كودك براي تولد خواهر يا برادر

در تربيت فرزندان، توجه به مسائل و نيازهاي روحي و رواني آنها اهميت ويژه‌اي دارد. بسيار مهم است كه فرزندان گرفتار عقده‌هاي رواني نباشند تا توانايي دفاعي بدني بيشتري پيدا كنند و كمتر بيمار شوند. بي‌توجهي والدين به كودك باعث مي‌شود كه كودك احساس كمبود شخصيت كند. پدر و مادرش فقط به تغذيه‌اش توجه دارند و به شخصيت او احترامي نمي‌گذارند و از اين جهت كمبود شخصيتي خود را در لجبازي و نافرماني و مجادله ابراز مي‌دارد. بنابراين والدين بايد علاج قبل از وقوع را درباره كودكانشان منظور دارند و شخصيتشان را پايه‌ريزي نمايند.

در قرآن كريم آمده: «فرزندانتان را در خردسالي به آداب (خوب و پسنديده) تشويق و ترغيب كنيد.»

از طرفي برخي از والدين فكر مي‌كنند كه كودكان دچار استرس (دلهره و اضطراب) و ناراحتي‌هاي رواني نمي‌شوند و از هيجان و ناراحتي‌هايي كه در درون طفل وجود دارد، غافل هستند.

گاهي مادر ناآگاه براي نظافت اتاق كودك چوب كبريت‌ها و لوازم بازي‌اش را به هم مي‌ريزد و ساختمان‌هايش را خراب مي‌كند. از هيجان و ناراحتي‌هايي كه در درون طفل ايجاد مي‌كند، غافل است. همه اين موارد و مثال‌هاي ديگر، مونه دچار شدن كودكان به استرس و نابسماني رواني است. بنابراين اگر والدين وظيفه خود را فقط در رفع نيازهاي مادي فرزندان خود بدانند و به نيازهاي عاطفي و رواني كودكشان آشنا باشند و در پاسخگويي به اين نيازها تلاش كنند، روح و روان كودكان هرگز دچار آسيب نخواهد شد.

بحران‌هاي رواني در دوره كودكي

مشكلات خانوادگي

اختلافات خانوادگي تاثير عميقي در كودك مي‌گذارد. اگر گفت‌وگوها به حل مشكل ختم شود و تكراري و خسته‌كننده و شديد نباشد، باعث يادگيري طفل و به‌كارگيري گفت‌وگو براي حل اختلاف مي‌شود، اما از طرفي درگيري‌هاي هر روزه، بي‌احترامي‌ها و توهين‌هاي افراد خانواده به يكديگر باعث آزردگي روحي كودك خواهد شد. زيرا دعواهاي خانوادگي سال‌ها در ذهن او باقي مانده و حتي ممكن است بر زندگي و آينده او تاثير منفي بگذارد. كودك پدر و مادر را سرمشق قرار مي‌دهد و در آينده با همسرش برخورد درستي نخواهد داشت.

از مسائل ديگري كه باعث ايجاد نگراني در كودكان مي‌شود، حرف زدن از مشكلات شديد خانواده مانند بدهكاري‌ها است، كه در صورت تكرار و رفتار و گفتار نامناسب اعضاي خانواده به وجود مي‌آيد. بهتر است بزرگ‌ترها هميشه از چگونگي حل مشكلات و راه‌هاي اميدوارانه حرف بزنند و كودك را به زندگي و آينده اميدوار كنند. گاهي نيز بدگويي از افراد فاميل، روح ظريف و حساس كودك را آزرده و او را نسبت به ديگران بدبين مي‌سازد. با محبت و گذشت نسبت به ديگران مطمئنا كودك آموزش ديده و در آينده موفق‌تر خواهد شد.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-پيشگيري از بيماري‌هاي رواني كودكان

بي‌ترديد همه كودكان داراي صفات همسان نيستند و تفاوت‌هاي بسياري در خلاقيت، استعداد، اخلاق، صفات ظاهري و… دارند. به طور معمول خانواده‌ها به كودكي كه شيرين زبان‌تر است، مهرباني فزون‌تري انجام مي‌دهند. توجه داشته باشيد كه وقتي به كودكي، در حضور كودك ديگر بيشتر توجه مي‌كنيد، يا او را نسبت به ديگري بيشتر در آغوش مي‌گيريد و يا يكي را نسبت به ديگري بيشتر مورد نوازش قرار مي‌دهيد، ديگري نيز سعي مي‌كند خود را به شما نزديك ند و از آن كودك ديگر متنفر شود و در نتيجه كودك، خود را حقير مي‌بيند و احساس كمبود شخصيت مي‌نمايد و در صدد تحقير و تخريب فردي كه بيشتر مورد توجه است بر مي‌آ‌يد.

در جايي كه كودكان به حد درك و فهم رسيده‌اند و مي‌توانند علل تشويق‌ها و تنبيه‌ها را درك كنند، ديگر نبايد در محبت از هر جهت تساوي برقرار كرد، زيرا در اين صورت كودك وظيفه‌شناس و درست‌كار، دلسرد مي‌شود و كودك بي‌انضباط و بي‌تلاش نيز به راه خود ادامه مي‌دهد. پدران و مادران بايد ملاك‌ها و معيارهاي ارزش‌گذاري را براي كودكان داراي فهم، تبيين نمايند. بدين ترتيب، كودكان مي‌فهمند كه اگر مي‌خواهند داراي ارزش و اعتبار بيشتري شوند، بايد در راه رسيدن به اين كمالات كوشش و تلاش نمايند.

البته دستور پيشوايان معصوم به عدالت بين فرزندان به اين معنا نيست كه با فرزندان شايسته و كوشا و فرزندان بي‌نظم و بي‌تلاش يكسان رفتار كنيم، بلكه اين احاديث در جايي كه كودكان در سنين ابتدايي رشد هستند يا تبعيض، دليل معنوي و كمالي ندارد و يا برتري، كسبي و اكتسابي نيست، تاكيد بر عدالت مي‌كنند. پس امتياز دادن به كودكان بايد بر اساس لياقت آنان و تلاششان براي رسيدن به كمالات و خوبي‌ها باشد تا همه كودكان خانواده داراي اهداف عالي و بلند گردند و خوي را در مسير كمال و معنويت و ملاك‌هاي ارزشمند قرار دهند و بدانند كه اعمال و رفتارشان سبب تفاوت و تشويق از سوي والدين است و تفاوتي ميان پسران دختران نيست.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-در بين كودكان خود عدالت را رعايت كنيد

تلويزيون يكي از وسايل مدرن است كه در اثر پيشرفت صنعت به وجود آمده است و با تمام منافعي كه دارد، زيان‌هايي نيز با خود به همراه مي‌آورد. كودكان همچون بزرگسالان مايلند تلويزيون تماشا كنند و گاهي نيز آن را بر مطالعه كتاب‌هاي سودمند و ديني و بحث و گفت‌وگو و… ترجيح مي‌دهند. والدين از اين واقعيت كه تلويزيون اطفالشان را سرگرم مي‌نمايد، خوشحال مي‌شوند، اما درباره صدمه‌هاي احتمالي كه بر چشم و مغز كودكانشان وارد مي‌سازند، نگرانند.

كودكاني هستند كه بيشتر وقت خود را صرف تماشاي تلويزيون مي‌كنند، مي‌توان گفت آنها به تلويزيون معتاد شده‌اند. تماشاي زياد تلويزيون عوارضي مثل خستگي، سردرد، كم‌خوابي، استفراغ و… دارد. برخي والدين معتقدند كه تلويزيون مانند داروست و مقدار معيني دارد و بايد درست مصرف گردد و به همين منظور به كودك اجازه داده مي‌شود كه در وقتي معين، برنامه‌اي خاص را ببيند.

وقتي در تلويزيون در يك فيلم سينمايي كه به نمايش درمي‌آيد خشونت ظاهر شود بدون شك افكار، احساسات، عواطف و رفتار كودكي كه شاهد اين‌گونه صحنه‌هاي خشن است، تحت تاثير قرار مي‌گيرد و سيستم انگيزشي او را تحريك مي‌كند. خشونتي كه به صورت تصويري ارائه شود، احتمال خشونت و رفتارهاي ناشي از ترس و وحشت را در كودكان كم‌سن و سال و به‌خصوص پسران، چند برابر افزايش مي‌دهد. اين نوع صحنه‌هاي خشن احتمال جرم و جنايت را در افراد افزايش مي‌دهد.

البته بعضي كودكان بيشتر از بقيه از نظر فكري درگير اين نوع فيلم‌ها مي‌شوند. جنسيت هم در اين مورد اهميت دارد. يعني پسرها بيشتر از دخترها تحت تاثير قرار مي‌گيرند. مواجهه با صحنه‌هاي خشونت در تلويزيون، فعاليت مغز را در كودكان تحت تاثير قرار مي‌دهد و اين تاثير حتي در كودكاني كه در گذشته رفتار خشونت‌آميز نداشته‌اند نيز ديده مي‌شود. فرزندان دوست دارند ساعت‌ها پاي تماشاي تلويزيون، ويدئو و فيلم بنشينند! آنها با اين كار احساس شادي و رضايت مي‌كنند، اما اين رضايت با مشكلاتي همراه است. اگر آنها را به حال خود رها كنند، از تاثيرات بد ذهني و رواني اين مسائل در امان خواهند بود. استفاده بيش از حد از وسايل با چاقي و بي‌تحركي كودكان همراه است و عواقب جسمي بدي به دنبال خواهد داشت. همچنين ارتباط آنها را با پدرها و مادرها كمتر مي‌كند. در نتيجه كودكان فرصت ندارند در مورد مسائل خود با والدين صحبت كنند و به تدريج ارتباطات كمرنگ‌تر مي‌شود و فاصله‌ها بيشتر و بيشتر مي‌شود.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-نقش تلويزيون در تربيت كودكان

عضلات كف لگن ياكگن بين پاها قرار گرفته، و از جلو از استخوان شرمگاهي شروع و از پشت تا پايه ستون فقرات تان ادمه دارد. اين عضلات به صورت يك زنجير هستند و سيستم لگني تان را (رحم، مهبل (واژن)، روده و مثانه) در جاي خود ثابت نگه مي دارند.

نقش عضله هاي كف لگن حمايت از روده و مثانه مي باشد، و در زمان تخليه مثانه امكان اِعمال كنترل بر دفع ادرار را مي دهند. اين عضلات در زمان انقباض مثانه براي دفع ادرار، خود به حالت ريلكس بر مي گردند.

به علت افزابش سن، عضلات كف لگن ضعيف مي شود. براي زناني كه زايمان داشته اند به احتمال زياد اين اندام براي آنها نسبت به ديگران ضعيف تر مي باشد

تقويت عضلات كگل

عضلات لگن ضعيف مي تواند باعث مشكلاتي از جمله بي اختياري در دفع ادرار و كم شدن تحريك پذيري در زمان فعاليت جنسي گردد. خطر افتادگي عضلات لگني هم وجود دارد كه در نتيجه آن يكي يا دو اندام لگني به سمت مهبل برآمده و متورم خواهد شد.

نداشتن كنترل بر استرس به نوعي مي تواند به بي اختياري ادراري منجر شود كه دفع مقدار كمي از ادرار در حين فعاليت جسمي را به دنبال خواهد داشت. تمرينات كف لگن قادر است همزمان يا تقويت عضلات لگني به بهبود كنترل استرس منجر شود. هم مرد و هم زن مي تواند ورزش هاي كف لگن را انجام تمرين كند.

روش انجام تمرينات كف لگن

اگر در زمان رفتن براي انجام دفع سعي كنيد ادرارتان را نگه داريد در آن زمان عضلات كف لگن تان را احساس مي كنيد. اما، توصيه نمي شود كه به طور منظم اين كار را انجام دهيد زيرا استمرار در نگه داري ادرار قادر است به مثانه آسيب وارد كند. اگر تنها قصد داريد درستي انجام آن را متوجه شويد براي لحظه اي در زمان ادرار كردن امتحان كنيد. راهي ديگر جهت اطمينان از دانستن اينكه ماهيچه هايي را كه منقبض مي‌كنيد آنهايي هستند كه بايد باشند به اين صورت است كه انگشت خود را درون واژن قرار داده و عضلاتتان را منقبض كنيد. اگر بر روي انگشتتان فشاري احساس كرديد مشخص مي شود كه ورزش را بصورتي صحيح انجام مي‌دهيد. شكم و عضلات نشيمنگاه نبايد در زمان انجام ورزش‌هاي كف لگني حركت كنند.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-آموزش ريلكس شدن عضلات كگل

اطلاعاتي مفيد براي والدين و سرپرستان

بازي و مكاشفه ي جنسي بخشي طبيعي از بلوغ جنسي در دوران كودكيست و به كودكان كمك ميكند تا نه تنها بدن خود را بهتر بشناسند بلكه هنجارهاي اجتماعي و فرهنگي حاكم بر رفتارهاي جنسي را نيز بياموزند. اما برخي از اين رفتارهاي جنسي در كودك صرفا” كنجكاويهاي بدون خطر نيستند. در برخي موارد اين رفتارهاي جنسي مي توانند سلامت خود كودك و يا كودكان ديگر را تهديد كنند. در بيشتر موارد اين رفتارهاي ناسالم جنسي حتي پس از منع كودك همچنان ادامه پيدا مي كنند.

اين رفتارهاي ناسالم مي توانند يك يا چند ويژگي زير را در خود داشته باشند:

به نحوي كاملا مشخص فراتر از مرحله ي بلوغ كودك هستند (براي مثال كودكي سه ساله كه سعي در بوسيدن آلت جنسي فردي بالغ دارد)

بكاربردن تحديد، زور و خشونت.
انجام اعمال پرخطر با اعضاي جنسي بدن (براي مثال فرو كردن اجسام در مقعد و يا واژن)
سر زدن رفتارهاي جنسي ميان كودكان با تفاوت سني زياد(براي مثال دكتر بازي كودكي 12 ساله با كودكي 4 ساله
همراه بودن اين رفتارهاي جناسي با واكنشهاي احساسي و روحي شديد در يك كودك مانند خشم و اضطراب
تداخل پيدا كردن و در تعارض قرار گرفتن اين رفتارها با علايق و فعاليتهاي معمول دوران كودكي
در بيشتر مواقع رفتارهاي ناسالم جنسي در يك كودكي كه در تعامل و مشاركت با ديگر كودكان از جمله كودكاني با سنين پايينتر، خواهر يا برادر و دوستان اتفاق مي افتد.

در حال حاظر آماري از تعداد كودكان با مشكلات رفتارهاي ناسالم جنسي وجود ندارد. باوجود افزايش آمار پروندهاي ارجاعي به نهادهاي حمايت از كودكان و دستگاهاي قضايي نوجوانان در دو دهه ي اخير روشن نيست كه اين افزايش ناشي از افزايش تعداد كودكان بارفتارهاي ناسالم جنسي است و يا افزايش ميزان آگاهي عمومي و درنتيجه شناسايي بهتر اين رفتارها و يا تركيبي از هر دو عامل است. بااين حال مي دانيم كه رفتارهاي ناسالم جنسي:

محدود به گروه خاصي از كودكان نيست
درميان كودكان تمام رنجهاي سني، سطوح اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي، محيط هاي زندگي و ساختار خانوادگي روي مي دهند.
ارتباطي با گرايش جنسي كودك ندارد
مشكل رفتارهاي ناسالم جنسي تنها مختص كودكان طلاق، كودكاني با تجربه سوء رفتار ويا ديگر آسيبها نيست
اما پيش از هر چيز نبايد فراموش كنيم كه تمام كودكان با مشكل رفتارهاي ناسالم جنسي فقط كودك هستند و نبايد مورد قضاوت قرار گيرند. با مراقبت و درمان مناسب، اين كودكان مي توانند احترام به خود و ديگران را بياموزند و محدوديتهاي لازم براي داشتن رفتاري سالم را بپذيرند.

عوامل زيادي مي توانند باعث بوجود آمدن رفتارها ناسالم جنسي و غير معمول و ناهماهنگ با شرايط سني كودك شوند. رفتارهاي ناسالم جنسي كودك بندرت براي دستيابي به لذت جنسي است. در حقيقت در بيشتر مواقع اين رفتارها ناشي از عواملي مانند اضطراب، آسيبهاي روحي، كنجكاوي و ضعف در كنترل احساسات آني هستند.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-شناخت مشكلات رفتارهاي جنسي ناسالم در كودكان و برخورد مناسب با آنها

يكي از صفات ناشايست و خطر آفرين در زندگي مشترك، داشتن نگاه بدبينانه به شريك زندگي است. چنين نگاهي به عنوان آفتي بزرگ همانند موريانه بر ذهن شخص تاثير مي گذارد و رفته رفته او را از درون نابود مي كند.

علائم بدبيني و بدگماني

الف) نداشتن آرامش روح و روان

فرد بدبين در واقع به نوعي از ناهنچاري دچار شده كه در تضاد پيوسته با آرامش رواني اوست. انسان بدبين با خيال بافيي ها و تصورات پوچ آن قدر افكار منفي در ذهن خويش پرورش مي دهد تا بالاخره خود را تحت فشار روحي و رواني مي بيند. چنين كسي در صدد رسيدن به باور به خائن بودن كساني است كه اصلا درباره ي او خيانتي انجام نداده اند.

در نتيجه چنين افرادي در نهان ذهن خود پيوسته با پديده اي تلخ به ناخم اضطراب دست و پنچه نرم مي كنند. امروزه درصد قابل توجهي از مراجعين به اتاق مشاوره را زنان مرداني تشكيل مي دهند كه به چنين صفت مخربي دچار شده اند و برخي از آنها با رشد روز افزون تخيلات منفي، در آستانه ي بيماري رواني قرار دارند.

ب) منزوي بودن (معاشرت گريزي)

يكي از علائم بدبيني، گريزان شدن از حضور در جامعه و جلسات دوستانه و فاميلي است. از آنجا كه شخص بدگمان پيوسته در صدد پيدا كردن سرنخ هاي سوءظن به ديگران است، رفته رفته با اين عملكرد منفي، بدبيني خود را به افراد بيشتري توسعه مي دهد تا جايي كه اكثريت افراد جنس مخالف يا صنف مورد اتهام خويش را داخل دايره ي بدگماني خود مي بيند. در چنين شرايطي شخص بدبين از همه بيزار و متنفر مي شوود و احساس تمايل به حاضر شدن در جمع را از دست مي دهد.

پ) بي اعتمادي

شخص مبتلا به بدگماني، اعتماد خود را به اطرافيان از دست مي دهد و پيوسته درصدد پيدا كردن روزنه اي براي تصديق افكار منفي خود برمي آيد. هنگامي كه چنين حالت تلخي به فضاي خانواده و روحيۀ ي همسر سرايت مي كند، بازتاب هاي به مراتب بدتر و سنگين تري به بار مي آورد؛ به عنوان نمونه از آنجا كه همسر يك انسان بدبين، پيوسته خود را در معرض يك نگاه بي اعتماد و شكاك مي بيند دچار پيامدها و آسيب هاي جدي مي شود كه با هم برخي از اين آسيب ها را به اختصار مرور نكنيم.

دلسردي
كانون گرم اوليه ي زندگي مشترك پايه هاي مستحكمي دارد كه در قيد محبت زن و شوهر به يكديگر است. در شرايطي كه يكي از طرفين به ديگري اعتماد نداشته باشد در واقع يكي از اصلي ترين پايه هاي محبت فرو مي پاشد و باعث دلسردي افراد به زندگي مي شود. روشن است كه وقتي هر يك از طرفين خود را در معرض بي اعتمادي و سوءظن ديگري ببيند توان خود را در ارائه ي محبت و برقراري ارتباط گرم با همسر از دست مي دهد و رفته رفته نسبت به او بي تفاوت مي شود.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-بدبيني و بدگماني بين همسران

بر اساس مطالعه اي جديد منتشر شده در ژورنال آكادمي روانپزشكي كودكان و نوجوانان آمريكا، مواجهه كودك با افسردگي حاد مادر، ريسك كاهش همدلي كودك را نسبت به درد ديگران افزايش مي دهد. محققان در مطالعه اي كودكان مادران داراي افسردگي بعد از زايمان را از بدو تولد تا سن 11سالگي پيگيري كردند و اثرات افسردگي مادران بر واكنش هاي همدلانه طبيعي كودك را در برابر اندوه هاي ديگران ارزيابي كردند. جمعاً 27 كودك از مادران مبتلا به افسردگي و نيز 45 نفر به عنوان گروه كنترل و فاقد اختلال در اين مطالعه به كار گرفته شدند. آنها هر نه ماه به مدت شش سال ويزيت خانگي داشتند تا الگوهاي تعاملي مادر-كودك را بسنجند و از آنها خواسته شد در سن 11سالگي در جلسه مغز نگاري MEG شركت كنند تا واكنش هاي طبيعي آنها به دردهاي ديگران مورد ارزيابي قرار گيرد. پروفسور راث فيلدمن مدير آزمايشگاه نوروساينس رشد اجتماعي و ايروينگ بي هريس از جامعه باليني كودك در دانشگاه بار ـ ايلان و سردبير اين مطالعه گفت “ما كنجكاو شديم تا افسردگي مادران و ارتباطش با پردازش نوروني كودكان 11ساله به دردهاي ديگران را ببينيم”.

مطالب مرتبط:
افسردگي بارداري و تاثير آن بر مغز كودك
“نتايج مطالعه ما نشان داد كه واكنش طبيعي به درد در كودكان مادران افسرده زودتر از گروه كنترل مي توانند ناحيه مرتبط با پردازش شناختي اجتماعي را متوقف كنند، به طوري كه به نظر مي رسد در كودكان مادران افسرده فرآيندهاي تفاهم محور در برابر دردهاي ديگران را كاهش مي يابد، شايد به دليل دشواري در تنظيم برانگيختگي بالاي مرتبط با مشاهده آلام ديگران”.
يافته ها همچنين نشان مي دهند كه الگوهاي تعامل مادر -كودك نقش مهمي در ميزان اين تأثير ايفا مي كند. وقتي كه تعاملات مادر با كودك بيشتر هم خوان بود (زماني كه مادر و كودك بيشتر به يكديگر توجه مي كردند) و زماني كه مادران كمتر غيرقابل پيش بيني بود كودكان توانايي هاي پردازش قوي تري در اين حيطه خاص از مغز را نشان دادند. فلدمن بيان كرد “مشاهده نقش رابطه مادر-كودك در يافته هاي ما اميدبخش است. مادران افسرده مكرراً همخواني كمتري با نيازهاي كودك دارند و غير قابل پيش بيني بودن را در رابطه با كودكانشان نشان دادند و از اين رو از طريق آن ممكن است برخي از تفاوت هاي موجود بين كودكان مادران افسرده و همسالان بدون اين مشخصه را در مطالعه مان تشريح كنيم “.
اگر چنين باشد، يافته هاي ما يك نقطه شروع و پيشگام مي باشد، كه در آن مداخلات بعدي بتوانند توجه شان را بر كمك به كاهش اثرات افسردگي مادران بر رشد روانشناختي كودكان متمركز كنند”.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-افسردگي مادران ممكن است همدلي كودك را كاهش دهد

با طلاق شما ممكن است كاشانه، فرصت بودن با كودكان، خويشاوندن همسر، خانواده گسترده و حتي دوستانتان را از دست بدهيد. طلاق زيان هاي اجتناب ناپذيري مانند تنهايي، تغيير سبك زندگي، تجسم نكردن آرزوها و خاطرات گذشته به همراه دارد. طلاق ممكن است مهاجرت به شهر ديگر، تغيير شغل يا تحصيل و يا استخدام فردي براي ادراه منزل را در بر گيرد. جدايي از همسري كه راضي به طلاق نيست يا متاركه كرده است، سخت تر است. اين وضع اعتماد به نفستان را نابود مي كند به ويژه اگر غير منتظره باشد يا همسرتان به دليل دوست داشتن فرد ديگري متاركه كرده است. معمولاً از بي هويتي در يك زن يا شوهر يا شايد مثلاً پدر يا مادر صحبتي به ميان نيامده است. براي تغيير و رهايي موفقيت آميز مي بايست هر فقداني يك سوگ تلقي شود. بسياري از آثار اندوهناك از طلاق فيزيكي و شرعي پيشي مي گيرند و راه را هموار مي كنند.

طلاق: بايدها و نبايد ها
بهتر است مراحل كوبلر راس را به عنوان انكار، خشم، چانه زني، افسردگي و پذيرش را در اين زمينه بشناسيم. ترس كه در آن هيجان نافذ گاهاً در گذري است، ذكر نشده است. همه اين تغييرات استرس زا محسوب مي شوند. مواجهه ناخواسته با اينها موجب اضطراب مي شود. از اين رو، بسياري از عناصر مهم زندگي اين اشخاص به يك آن تحول مي يابند كه در بين آنها استرس وحشتناك است. با جدايي بارها و بارها خاطرات و غم هاي مرتبط با گذشته از قبيل سقط جنين، مرگ، مهاجرت يا طلاق والدين زنده مي شوند. لذا، يك مرد وقتي كه پسرش چهار ساله مي شود به ياد گذشته و پدرش مي افتد كه در چهارسالگي او را از دست داده؛ او نه تنها جداشده است بلكه، تغيير مكان نيز داده است؛ ضمن اينكه كه خواهان رجوع به وضع سابق است. اما نزديكي به همسر سابق يك انگيزه خودخواسته نيست. خاطرات گذشته ي ترك پدرش و پيش بيني خدشه دارشدن اعتبار آرماني پدرش به واسطه رويارويي با نيازهاي پسرش برايش دردناك است.
بسياري از اوقات، هر دو فقدان قبل و عدم جدايي از پدر يا مادر وجود دارد، به عنوان مثال، زناني كه پس از مرگ پدرشان ارتباط نزديكي با مادرشان داشته اند، براي چنين همسراني خطر فقدان سخت و طاقت فرسا است. او هنوز در غم از دست دادن پدرش است و از نظر هيجاني نتوانسته از مادرش جدا شود. جدايي از همسر در اين حالت تقريباً غير ممكن است. او مشاجره مي كند و به نشست راضي نمي شود بلكه طلاق را به عقب بيندازد، شايد بدان وسيله از اندوه ناشي از آن، احساس تنهايي، پوچي و رهايي جلوگيري كند. در چنين مواردي، عصبانيت منجر به جدايي مي شود، اما؛ دعواهاي پي در پي روشي براي تداوم ارتباط است. اغلب همسران بين جدايي و دلبستگي در نوسان هستند؛ گاهي اوقات، نخست مطيع اند، سپس مقاومت مي كنند. آنها نمي توانند باهم كنار بيايند بدون احساس اينكه با اين كار آنها در حال از دست دادن بخشي از وجود خود مي باشند. مثلاً هر چيزي پذيرفتني و ممكن است فقط با يك قلم جنس ناچيز، يك قطعه موسيقي يا بزرگداشت شب يلدا.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-بعد از طلاق؛ رهايي و تغيير