اگر شما سرپرست يك نوجواني باشيد كه نسبت به شما خشمگين، سلطه جو يا پرخاشگر مي شود، شما ممكن است نسبت به آنها احساس ترس كنيد. هر تماس تلفن يا ضربه زدن در، مي تواند حامل اين خبر باشد كه پسر شما آسيب ديده است ، يا به طور جدي ، به ديگري صدمه زده است.

البته، نوجوانان دختر هم به همين صورت عصبي مي شوند، ولي اين عصبانيت معمولا به صورت شفاهي نه فيزيكي، ابراز مي شود. براي كودكان ، پرت كردن وسايل، ضربه زدن به در، يا سوراخ كردن ديوار، در زماني كه عصبي هستند يك كار معمول مي باشد، ممكن است برخي از اين اقدامات به سمت شما و به منظور آسيب رساندن به شما صورت گيرد. ولي شما مجبور نيستيد كه تحت شرايطي زندگي كنيد كه از طريق اين رفتارهاي خشن، تهديد شويد.

طرز رفتار با نوجوان خشمگين
خشم مي تواند يك هيجان چالش برانگيز براي بيشتر نوجوانان باشد، همچنان كه اين عامل باعث مي شود كه اين افراد حالت هايي از قبيل نااميدي، خجالت، ناراحتي، آسيب ديدن، ترس، يا آسيب پذيري را احساس كنند. در زماني كه نوجوانان نتوانند با اين احساسات مقابله كنند، ممكن است سعي كنند با حرف هاي خود بقيه را ناراحت كنند، يا خودشان و ديگران را با خطري مواجه كنند. در دوره نوجواني، براي بسياري از پسرها شناخت احساسات بسيار سخت است، تنها گذاشتن آنها، باعث مي شود كه آنها قادر به بيان احساسات خود باشند، يا درخواست كمك بكنند.

چالش هاي مربوط به والدين براي كمك به نوجوانان، به منظور غلبه بر عواطف و تعامل با خشم، از طريق روشهاي موثر تر، عبارتند از :

ايجاد قانون و پيامدهاي مرتبط با هر عمل.
در زماني كه هر شما و فرزندتان آرام هستيد، توضيح دهيد كه احساس عصبانيت به طور كلي نادرست نيست، ولي روش هاي غير قابل پذيرش براي بيان آن وجود دارد. براي مثال، اگر نوجوان شما حرف‌هاي نادرست و پرخاشگرانه نسبت به شما بزند، او مجبور است كه با پيامدهاي مربوط به آن مواجه شود – از دست دادن برخي مزايا، يا در صورت لزوم دخالت پليس. نوجوانان، در زمان كنوني، بيشتر از هر زمان ديگري، به قوانين نياز دارند.

دلايل پشت خشم را بيابيد.
آيا بچه شما ناراحت يا افسرده است؟ براي مثال، آيا او احساس نابسندگي و نارسايي مي كند كه به دليل امكاناتي است كه هم سن و سال هاي وي دارند ولي او ندارد؟ آيا نوجوان شما، فقط به يك فردي نياز دارد كه بدون هيچ قضاوتي، حرف هاي وي را بشنود؟

نسبت به علائم هشدار دهنده و عوامل تحريك كننده خشم، آگاه باشيد.
آيا فرزند نوجوان شما سردرد دارد يا قبل از اينكه عصبانيت خود را نشان دهد، شروع به پياده روي مي كند؟ يا اينكه، آيا كلاسي در مدرسه هست كه وي در آنجا تحريك به خشم شود؟ زماني نوجوانان قادر به شناسايي علائم هشدار دهنده هستند كه دماي بدن آنها بالا رود، اين امر به آنها اجازه مي دهد كه شروع به قدم زدن كنند تا عصبانيت خود را، قبل از اينكه غير قابل كنتر باشد، متوقف كنند.

به فرزندتان كمك كنيد كه روش هاي مناسب تري و سالم تري براي بيان خشم پيدا كنند.
تمرين و ورزش، ورزش هاي گروهي، حتي ضربه به كيف يا بالشت، مي تواند براي نشان دادن تنش و خشم، مفيد باشد. همچنين بيشتر نوجوانان از هنر يا نوشتن، به منظور ابراز خشم خود، به صورت خلاقانه استفاده مي كنند. رقص يا بازي كردن بلند، و همچنين موسيقي خشمگين مي تواند عصبانيت آنها را كاهش دهد.

براي فرزند خود فضايي اختصاص دهيد كه تنها باشد.
زماني كه فرزند شما عصباني باشد، به وي اجازه دهيد كه در يك جايي تنها بشيند، و اين فضا بايد مكاني باشد كه در آن احساس آرامش و خونسردي دارند. در زماني كه فرزند شما خشمگين است، او را دنبال نكنيد و به اصرارتان ادامه ندهيد يا از وي توضيح نخواهيد؛ اين امر تنها منجر به طولاني شدن عصبانيت و شدت گرفتن آن مي شود، يا حتي منجر به تحريك واكنش فيزيكي آنها شود.

خشم خود را كنترل كنيد.
در صورتي كه خشم خود را كنترل نكنيد، شما نمي توانيد به نوجوان خود كمك كنيد. همانطور كه مفهوم آن هم سخت مي باشد، شما مجبور هستيد كه آرام باشيد و تعادل خود را حفظ كنيد و اينكه فرزند شما چقدر نسبت به شما خشمگين هست، بي اهميت مي باشد. اگر شما يا ديگر اعضاي خانواده شما بر سر هم جيغ بكشند و فرياد بزنند، همديگر را بزنند، يا وسايل را پرتاب كنند، نوجوان شما به طور طبيعي فرض مي كند كه اين روش‌ها براي بيان خشم، به نحوه مناسب، مي تواند مورد استفاده قرار گيرد.

منبع:كانون مشاوران ايران-خشم و پرخاشگري در نوجوانان