كوبيدن سر كودك از علائم بسيار شايع اوتيسم مي باشد. از ديدگاه درمان بيوپزشكي، اين علائم نشانه يا علامت يك مشكل اساسي مي باشد.

كوبيدن، تكان دادن، چرخاندن و تكان دادن بدن همگي از عادات رايج براي نوزادان و كودكان نوپا هستند.

بسياري از روانشناسان بر اين باورند كه تكان دادن و كوبيدن سر به عنوان يك مكانيسم آرام بخش براي كودكان خردسال عمل مي كند. در حالي كه كوبيدن سر مي تواند يك رفتار طبيعي براي نوزادان باشد، زماني كه با تاخير رشد همراه شود مي تواند نشانه اي از اختلال طيف اوتيسم باشد.

صدمه به خود مي تواند به خصوص ترسناك باشد زيرا به نظر مي رسد غريزه اصلي ما در حفظ خود را نقض مي كند. همچنين تمايل والدين براي محافظت از فرزندانشان را عميقاً به چالش مي كشد.

والدين خانه هاي خود را براي مراقبت از كودك ايمن مي سازند، كودك خود را در صندلي هاي ايمني خودرو مي گذارند و آن ها را به مدرسه مي برند تا همه آن ها را از آسيب هاي بيروني محافظت كنند. اما والدين چگونه مي توانند كودكان را از خطري كه در درون خود دارند محافظت كنند؟

چرا كودكان درگير حركات تكراري مي شوند؟
براي درك اينكه چرا كودكان خردسال دست به حركات تكراري مي زنند، مانند كوبيدن و ضربه زدن به سر، ابتدا بايد بفهميم كه آن ها چه كارهايي را تكرار مي كنند.

همه نوزادان زماني كه در رحم هستند توسط مادرشان تكان مي‌خورند. همانطور كه كودكان رشد مي‌كنند، اسباب‌بازي‌هاي گهواره‌اي، سه چرخه‌ها، سرسره‌ها، سواري در شهربازي، ماشين‌ بازي و دوچرخه‌سواري نمونه اي از اين فعاليت ها مي باشند.

علت كوبيدن سر كودك اوتيسم |چرا كودك با دست به سر خود ميزند
علت كوبيدن سر كودك به ديوار دلايل متعددي وجود دارد كه چرا كودكان خردسال تمايل به كوبيدن سر دارند. در اينجا چند نمونه رايج از اين رفتار آورده شده است:

ضربه زدن به سر نشانه مشكلات پردازش حسي يا ناشي از نقص حسي مي باشد. زماني كه سيستم عصبي كمتر از حد تحريك شده باشد، ممكن است كودك سرش بكوبد.
از طرف ديگر، زماني كه سيستم عصبي بيش از حد حساس است و بيش از حد تحريك شده است، ممكن است كودك سرش را بكوبد. اين تلاشي است براي اينكه آنها احساس راحتي بيشتري كنند زيرا انتقال دهنده هاي عصبي آن ها قادر به پردازش احساسات اطراف خود نيستند.
كوبيدن سر كودك يك تكنيك آرام بخش قبل از خواب است. نوزادان به تكان خوردن براي خواب عادت دارند، بنابراين بسياري از نوزادان و كودكان نوپا راه هايي براي ايجاد يك حركت تكراري پيدا مي كنند.
كودكاني كه به دليل نقص حسي كمتر تحريك مي شوند، مانند آن هايي كه نابينا يا ناشنوا هستند، اغلب براي تحريك به سر خود ضربه وارد مي كنند.

كوبيدن سر كودك اوتيسم

كودكاني كه محيط اطراف آن ها حواس پرتي كمي ايجاد مي كند، ممكن است خسته يا تنها شوند و در نتيجه سر خود را براي تحريك بكوبند.
كودكاني كه در محيط شلوغ، پر سر و صدا و ناآرام غرق مي شوند نيز با حركات موزون مانند كوبيدن سر كودك آرام مي شوند.
برخي از كودكان هنگام دندان درآوردن يا عفونت گوش براي تسكين سرشان را تكان مي دهند.
نوزاد ممكن است از سر نااميدي يا عصبانيت سرشان را تكان دهند يا به جايي بكوبند، مانند حالت عصبانيت.
كوبيدن سر كودك براي جلب توجه نيز مي باشد. هر چه كودكان واكنش بيشتري از سوي والدين يا ساير بزرگسالان دريافت كنند، احتمال ادامه اين عادت بيشتر است.
نكته: به طور كلي، كودكان به منظور آسيب رساندن به خود، سرشان را نمي كوبند.

كوبيدن سر كودك چقدر شايع است؟
تا ۲۰ درصد از نوزادان و كودكان نوپا سالم، سر خود را تكان مي دهند يا آن را به جايي مي كوبند . اگر فرزند شما سالم است و فقط هنگام خواب سرش را تكان مي دهد، جاي نگراني نيست.

گفتني است، كوبيدن سر كودك، چرخاندن سر و تكان دادن بدن در كودكان مبتلا به تاخير رشد، كودكان مبتلا به اوتيسم و ​​كودكاني كه مورد آزار و اذيت يا بي‌توجهي قرار مي گيرند، بسيار شايع‌تر است.

پسرها سه برابر بيشتر از دخترها در معرض كوبيدن سر كودك قرار دارند.

كوبيدن سر كودك اوتيسم چقدر طول مي كشد؟
كوبيدن سر كودك معمولاً پس از شش ماهگي ظاهر مي شود و معمولاً تا چهار سالگي به طور خود به خود پايان مي يابد. با اين حال، كوبيدن سر كودك اگر بيش از سال‌هاي اوليه ادامه يابد يا منجر به صدمات جدي مي شود.

در رشد و رفتار معمول دوران كودكي، كودكي كه بيش از سه سالگي هنوز كوبيدن سر كودك را تحربه مي كند، بايد از نظر پزشكي مورد ارزيابي قرار گيرد.

از كجا بفهميم ضربه سر نشانه اوتيسم است؟

پنج رفتار كليدي كودكان مبتلا به اوتيسم را متمايز مي كند كه شامل موارد زير همراه با كوبيدن سر كودك مي باشد:

تا ۱۴ ماهگي، اكثر كودكان به اشياء اشاره مي كنند تا فرد ديگري را وادار كنند كه به آن شي نگاه كند.
عدم دنبال كردن اشاره هاي ديگران در حالي كه كودكان ديگر اغلب به چيزي كه بزرگسالان به آن اشاره دارند نگاه مي كنند.
فقدان تماس چشمي يا تماس چشمي زودگذر: تا سه ماهگي، كودكان سالم تماس چشمي مداوم را به عنوان وسيله اي براي ارتباط اجتماعي و تعامل انتخاب مي كنند
عدم پاسخگويي به نام: در ۱۲ ماهگي، كودكان سالم به فردي كه نام آن ها يا نام مستعاري را كه اغلب مي شنوند صدا مي كند نگاه مي كنند يا به سمت آن ها بر مي گردند.

منبع:كانون مشاوران ايران-آيا كوبيدن سر كودك نشانه اوتيسم است؟