امروزه اختلالات رواني زيادي وجود دارد.

اوتيسم يك اختلال رشدي است كه با رفتارهاي ارتباطي غيرعادي مرتبط است.

علائم اين اختلال در اولين سالهاي زندگي ظاهر مي شود و علت اصلي آن ناشناخته است.

اين اختلال در پسران شايع تر از دختران است.

اين اختلال ناشي از رشد طبيعي مغز در منطقه است.
تعاملات اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي در اين زمينه مختل مي شود.

نيمي از كودكان مبتلا به اوتيسم قادر به استفاده از زبان به عنوان ابزار اصلي برقراري ارتباط با ديگران نيستند.

استفاده از ضماير “من” ويژگي كلامي اين كودكان نيست.

مسائل گفتاري ديگر، كلمات و جمله هاي تكراري هستند.

علت اوتيسم چيست؟
اوتيسم يك ناتواني طولاني مدت است كه منجر به اختلال رشد عصبي در فرد مي شود.

اگر چه اوتيسم به نظر مي رسد غير معمول، داده هاي اخير نشان مي دهد كه شيوع اوتيسم تا بيست مورد در هر ده هزار تولد است.

اوتيسم در پسران چند برابر بيشتر از دختران است.

اگر چه علت اصلي آن شناخته شده نيست، مطالعات و مطالعات بسياري در سال هاي اخير انجام شده است.

مطالعات منشا بيولوژيكي و عصبي مغز را برجسته كرده است.

بسياري از خانواده ها سابقه اي از اختلالات اوتيسم يا اختلالات مرتبط با آن دارند كه نشان مي دهد ريشه ژنتيكي است، هرچند هيچ ژن خاصي براي اوتيسم شناخته نشده است.

محققان در مورد نقش ژنتيك در علل اوتيسم اختلاف نظر دارند و برخي از آنها تركيبي از ژن هاي مختلف را به عنوان علت اختلال ايجاد مي كنند.

نظريه هاي متعددي درباره اوتيسم مطرح شده اند كه دقيقا ثابت نشده اند.

علائم اوتيسم چيست؟
افراد مبتلا به اوتيسم معمولا حداقل نيمي از علائم ذكر شده در زير را نشان مي دهند.

اين علائم از خفيف تا شديد متفاوت است.

در موقعيت هاي كاملا متفاوت، رفتارهايي كه با سن فرزند سازگار نيستند مشاهده مي شود.
مشكلات كليدي شديد وجود دارد
دشوار است براي بيان نيازها و استفاده از حركات و حركات به جاي كلمات. آنها اغلب استفاده از ضماير را عوض مي كنند، به جاي استفاده از “من”، آنها از “ما” استفاده مي كنند.
كلمات يا جملات ديگران را تكرار مي كنند.
خنده و گريه ناعادلانه است و براي هيچ دليل خاصي نگران و مضطرب مي باشند.
آنها يك خط مماس ايجاد مي كنند و به دلايل ديگري كه براي ديگران واضح نيست، بسيار ناراحت هستند.
آنها قادر به برقراري ارتباط با ديگران نيستند.
دوست ندارم ديگران را بپوشانم
آنها تماس چشم يا تماس با چشم ندارند.
آنها به روش معمول پاسخ نمي دهند.
با اسباب بازي به درستي بازي نكنيد.
مثل چرخش و نوسان
احساس درد كمتر يا بيشتر از حد.
از خطرات ترسيدن يا نترسيدن
تحرك يا عدم تحرك.
آنها به سخنراني ها يا صداهاي واكنش نمي دهند و پاسخي نمي دهند، اگرچه حس شنوايي سالم است.

سايت مشاورانه “moshaveraneh” در كنار شماست.

اشتباهات در مورد اوتيسم:
كودكان مبتلا به اوتيسم هرگز تماس چشمي ندارند.
كودكان عادي، نابغه هستند.
كودكان مبتلا به اوتيسم صحبت نمي كنند
كودكان اوتيستيك قادر به نشان دادن عشق خود نيستند.
آموزش نوروفيدبك توسط صدها كارشناس باليني در مشاوره روانشناسي انجام مي شود تا به هزاران كودك طيف اوتيسم كمك كند تا اوتيسم را درمان كنند.

به طور مداوم گزارش مي دهد كه كودكان خود را هنگامي كه نوروفيدبك را شروع مي كنند آرام تر مي كنند و احساسات را بهتر مديريت مي كنند.

منبع:كانون مشاوران ايران-۷ روش درمان اوتيسم با دارو يا بدون دارو با نوروفيدبك

اختلال دوقطبي در كودكان نوعي اختلال سلامت روان است، آيا فرزند شما دچار تغييرات شديد خلق و خو و رفتار مي شود؟ آيا كودك شما نسبت به ساير بچه ها بسيار هيجان زده تر يا تحريك پذيرتر است؟ آيا متوجه مي‌شويد كه كودك شما بيشتر از ساير كودكان چرخه‌هاي تغييرات خلقي را پشت سر مي‌گذارد؟ آيا اين تغييرات خلقي بر رفتار فرزند شما در مدرسه يا خانه تأثير مي گذارد؟

كه باعث تحريك پذيري قابل توجه و نوسانات خلقي در كودكان مي شود. هيچ درمان مشخصي براي اختلال دوقطبي وجود ندارد، اما با درمان موثر (درمان و دارو) كودك مي تواند روند رشد طبيعي را طي كند.

تخمين زده مي‌شود كه اختلال دوقطبي در ۱.۳درصد از نوجوانان رخ مي‌دهد، كه اكثر آن ها را نوجوانان تشكيل مي‌دهند. تشخيص اين عارضه مي‌تواند چالش برانگيز بوده و ممكن است چندين سال طول بكشد تا پزشكان تشخيص دقيق دهند.

اختلال دوقطبي چيست؟
اختلال دوقطبي مانيا در كودكان يك اختلال رواني است كه باعث مي شود افراد تغييرات قابل توجه و گاهي شديد در خلق و خو و رفتار را تجربه كنند. گاهي اوقات كودكان مبتلا به اختلال دوقطبي احساس خوشحالي شديد مي كنند و بسيار پرانرژي و فعال تر از حد معمول هستند. گاهي اوقات كودكان مبتلا به اختلال دوقطبي بسيار احساس غم مي كنند و بسيار كمتر از حد معمول تحرك دارند.

اختلال دوقطبي مانيا در كودكان
اختلال دوقطبي (كه قبلاً به عنوان بيماري شيدايي-افسردگي يا افسردگي شيدايي شناخته مي‌شد) مي‌تواند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها يا ماه‌ها طول بكشد و در توانايي شما براي انجام فعاليت‌هاي روزانه اختلال ايجاد كند.

اين جابجايي‌ها مي‌توانند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها يا ماه‌ها طول بكشند و توانايي شما را براي انجام كارهاي روزمره مختل كنند.

در اكثر مواقع افراد در نوجواني يا بزرگسالي مبتلا به اختلال دوقطبي تشخيص داده مي شوند، اما علائم مي توانند زودتر در دوران كودكي ظاهر شوند.

انواع مختلفي از اختلال دوقطبي وجود دارد كه بيشتر آن ها شامل تجربه دوره هاي شيدايي و افسردگي است. با اين حال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبي هميشه دوره هاي شيدايي يا دوره هاي افسردگي را تجربه نمي كنند.

شيدايي وضعيتي است كه در آن فرد يك دوره تغييرات غيرعادي بالا و شديد در خلق و خو، احساسات، سطح انرژي و سطح فعاليت خود دارد. افراد مبتلا به انواع خاصي از اختلال دوقطبي مي توانند هيپومانيا را تجربه كنند كه شكل ديگري از شيدايي است.

در طول دوره افسردگي، فرد مبتلا خلق و خوي ضعيف يا افسرده از دست دادن علاقه به بيشتر فعاليت ها و همچنين بسياري از علائم افسردگي ديگر را تجربه مي كنند.

اوتيسم و اختلال دوقطبي
مانند ساير اختلالات روانپزشكي، مطالعات نشان مي دهد كه اختلال دوقطبي در ميان كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتيسم نسبتاً شايع مي باشد. برخي مطالعات نشان داده اند كه ۲۷ درصد از مبتلايان به اوتيسم و اختلال دوقطبيرا نيز دارند.

روانپزشكان اغلب داروهاي روانگردان را براي درمان اختلال دوقطبي تجويز مي كنند. ليتيوم يكي از رايج ترين درمان ها است. متأسفانه، ليتيوم اغلب عوارض جانبي قابل توجهي ايجاد مي كند كه مي تواند شامل تشنگي، خيس كردن بستر، لرزش دست ها و حتي مشكلات تهديد كننده زندگي باشند. اين امر به ويژه در مورد افرادي كه مشكلات ارتباطي دارند بسيار نگران كننده است، زيرا ممكن است نتوانند مراقبين را در مورد عوارض جانبي كه تجربه مي كنند آگاه سازند.

اختلال دوقطبي چگونه بر كودكان تأثير مي گذارد؟
اختلال دوقطبي در كودكان و نوجوانان با بزرگسالان متفاوت است. بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبي اغلب دوره هاي واضح شيدايي يا افسردگي دارند كه يك هفته يا بيشتر طول مي كشد.

در كودكان و نوجوانان، مراحل ممكن است وضوح كم تري داشته باشند و تغييرات ممكن است سريعتر اتفاق بيفتد. براي مثال، ممكن است دوره‌هايي از سرگيجه، طغيان خشم و گريه‌هاي بي‌مورد را در طول روز از خود نشان دهد.

اختلال دوقطبي با نوسانات خلقي و فراز و نشيب هاي معمولي كه هر كودك و نوجواني با آن روبرو مي شود متفاوت است. تغييرات خلقي در اختلال دوقطبي شديدتر است و در موارد زير خود را نشان مي دهد:

تغيير در الگوهاي خواب.
تغييرات در سطح انرژي.
ناتواني در تمركز و توانايي تفكر واضح.
علائم اختلال دوقطبي مي تواند عملكرد كودك را در مدرسه يا كنار آمدن با دوستان و اعضاي خانواده دشوار كند.
برخي از كودكان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبي ممكن است سعي كنند به خود آسيب برسانند يا اقدام به خودكشي كنند.

اختلال دوقطبي در كودكان
اختلال دوقطبي در كودكان چقدر شايع است؟
مطالعات نشان مي دهد كه حدود ۴ درصد از افراد زير ۱۸ سال، از جمله كودكان ۵ ساله، به اختلال دوقطبي مبتلا هستند.

براي در نظر گرفتن اين موضوع، در اينجا شايع ترين شرايط سلامت رواني كه كودكان را تحت تاثير قرار مي دهند آورده شده است:

۸ درصد از كودكان اختلال نقص توجه يا بيش فعالي (ADHD) دارند.
۴ درصد كودكان داراي اختلال اضطراب هستند.
۴ درصد از كودكان افسردگي دارند.
علائم اختلال دوقطبي در كودكان
دوره‌هاي شيدايي دوره‌هايي را توصيف مي‌كنند كه كودك احساس هيجان، اعتماد به نفس و انرژي زيادي دارد. اين احساس مي تواند به سرعت جاي خود را به سردرگمي، حركتي و احتمالاً خشم بدهد.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال دوقطبي در كودكان |اوتيسم و اختلال دوقطبي

كوبيدن سر كودك از علائم بسيار شايع اوتيسم مي باشد. از ديدگاه درمان بيوپزشكي، اين علائم نشانه يا علامت يك مشكل اساسي مي باشد.

كوبيدن، تكان دادن، چرخاندن و تكان دادن بدن همگي از عادات رايج براي نوزادان و كودكان نوپا هستند.

بسياري از روانشناسان بر اين باورند كه تكان دادن و كوبيدن سر به عنوان يك مكانيسم آرام بخش براي كودكان خردسال عمل مي كند. در حالي كه كوبيدن سر مي تواند يك رفتار طبيعي براي نوزادان باشد، زماني كه با تاخير رشد همراه شود مي تواند نشانه اي از اختلال طيف اوتيسم باشد.

صدمه به خود مي تواند به خصوص ترسناك باشد زيرا به نظر مي رسد غريزه اصلي ما در حفظ خود را نقض مي كند. همچنين تمايل والدين براي محافظت از فرزندانشان را عميقاً به چالش مي كشد.

والدين خانه هاي خود را براي مراقبت از كودك ايمن مي سازند، كودك خود را در صندلي هاي ايمني خودرو مي گذارند و آن ها را به مدرسه مي برند تا همه آن ها را از آسيب هاي بيروني محافظت كنند. اما والدين چگونه مي توانند كودكان را از خطري كه در درون خود دارند محافظت كنند؟

چرا كودكان درگير حركات تكراري مي شوند؟
براي درك اينكه چرا كودكان خردسال دست به حركات تكراري مي زنند، مانند كوبيدن و ضربه زدن به سر، ابتدا بايد بفهميم كه آن ها چه كارهايي را تكرار مي كنند.

همه نوزادان زماني كه در رحم هستند توسط مادرشان تكان مي‌خورند. همانطور كه كودكان رشد مي‌كنند، اسباب‌بازي‌هاي گهواره‌اي، سه چرخه‌ها، سرسره‌ها، سواري در شهربازي، ماشين‌ بازي و دوچرخه‌سواري نمونه اي از اين فعاليت ها مي باشند.

علت كوبيدن سر كودك اوتيسم |چرا كودك با دست به سر خود ميزند
علت كوبيدن سر كودك به ديوار دلايل متعددي وجود دارد كه چرا كودكان خردسال تمايل به كوبيدن سر دارند. در اينجا چند نمونه رايج از اين رفتار آورده شده است:

ضربه زدن به سر نشانه مشكلات پردازش حسي يا ناشي از نقص حسي مي باشد. زماني كه سيستم عصبي كمتر از حد تحريك شده باشد، ممكن است كودك سرش بكوبد.
از طرف ديگر، زماني كه سيستم عصبي بيش از حد حساس است و بيش از حد تحريك شده است، ممكن است كودك سرش را بكوبد. اين تلاشي است براي اينكه آنها احساس راحتي بيشتري كنند زيرا انتقال دهنده هاي عصبي آن ها قادر به پردازش احساسات اطراف خود نيستند.
كوبيدن سر كودك يك تكنيك آرام بخش قبل از خواب است. نوزادان به تكان خوردن براي خواب عادت دارند، بنابراين بسياري از نوزادان و كودكان نوپا راه هايي براي ايجاد يك حركت تكراري پيدا مي كنند.
كودكاني كه به دليل نقص حسي كمتر تحريك مي شوند، مانند آن هايي كه نابينا يا ناشنوا هستند، اغلب براي تحريك به سر خود ضربه وارد مي كنند.

كوبيدن سر كودك اوتيسم

كودكاني كه محيط اطراف آن ها حواس پرتي كمي ايجاد مي كند، ممكن است خسته يا تنها شوند و در نتيجه سر خود را براي تحريك بكوبند.
كودكاني كه در محيط شلوغ، پر سر و صدا و ناآرام غرق مي شوند نيز با حركات موزون مانند كوبيدن سر كودك آرام مي شوند.
برخي از كودكان هنگام دندان درآوردن يا عفونت گوش براي تسكين سرشان را تكان مي دهند.
نوزاد ممكن است از سر نااميدي يا عصبانيت سرشان را تكان دهند يا به جايي بكوبند، مانند حالت عصبانيت.
كوبيدن سر كودك براي جلب توجه نيز مي باشد. هر چه كودكان واكنش بيشتري از سوي والدين يا ساير بزرگسالان دريافت كنند، احتمال ادامه اين عادت بيشتر است.
نكته: به طور كلي، كودكان به منظور آسيب رساندن به خود، سرشان را نمي كوبند.

كوبيدن سر كودك چقدر شايع است؟
تا ۲۰ درصد از نوزادان و كودكان نوپا سالم، سر خود را تكان مي دهند يا آن را به جايي مي كوبند . اگر فرزند شما سالم است و فقط هنگام خواب سرش را تكان مي دهد، جاي نگراني نيست.

گفتني است، كوبيدن سر كودك، چرخاندن سر و تكان دادن بدن در كودكان مبتلا به تاخير رشد، كودكان مبتلا به اوتيسم و ​​كودكاني كه مورد آزار و اذيت يا بي‌توجهي قرار مي گيرند، بسيار شايع‌تر است.

پسرها سه برابر بيشتر از دخترها در معرض كوبيدن سر كودك قرار دارند.

كوبيدن سر كودك اوتيسم چقدر طول مي كشد؟
كوبيدن سر كودك معمولاً پس از شش ماهگي ظاهر مي شود و معمولاً تا چهار سالگي به طور خود به خود پايان مي يابد. با اين حال، كوبيدن سر كودك اگر بيش از سال‌هاي اوليه ادامه يابد يا منجر به صدمات جدي مي شود.

در رشد و رفتار معمول دوران كودكي، كودكي كه بيش از سه سالگي هنوز كوبيدن سر كودك را تحربه مي كند، بايد از نظر پزشكي مورد ارزيابي قرار گيرد.

از كجا بفهميم ضربه سر نشانه اوتيسم است؟

پنج رفتار كليدي كودكان مبتلا به اوتيسم را متمايز مي كند كه شامل موارد زير همراه با كوبيدن سر كودك مي باشد:

تا ۱۴ ماهگي، اكثر كودكان به اشياء اشاره مي كنند تا فرد ديگري را وادار كنند كه به آن شي نگاه كند.
عدم دنبال كردن اشاره هاي ديگران در حالي كه كودكان ديگر اغلب به چيزي كه بزرگسالان به آن اشاره دارند نگاه مي كنند.
فقدان تماس چشمي يا تماس چشمي زودگذر: تا سه ماهگي، كودكان سالم تماس چشمي مداوم را به عنوان وسيله اي براي ارتباط اجتماعي و تعامل انتخاب مي كنند
عدم پاسخگويي به نام: در ۱۲ ماهگي، كودكان سالم به فردي كه نام آن ها يا نام مستعاري را كه اغلب مي شنوند صدا مي كند نگاه مي كنند يا به سمت آن ها بر مي گردند.

منبع:كانون مشاوران ايران-آيا كوبيدن سر كودك نشانه اوتيسم است؟

كاردرماني چيست؟

كاردرماني براي استفاده كردن از فعاليت‌هاي با هدف .

يا مداخلات طراحي شده در رابطه با دستيابي به نتيجه هاي رويكردي مي باشد.

كه باعث ارتقا دادن سلامتي خواهد شد.

مزيت هاي كاردرماني
از صدمه يا ضعيف شدن پيشگيري مي‌كند .

و اين كه بيشترين سطح استقلال را براي شخصي كه يك صدمه ، بيماري، ضعيف شدن در رشد.

مشكل داشتن شناختي، اختلال رويكرد رواني و اجتماعي، ضعيف شدن در رشد و يادگيري.

و يا ديگر شرايط هاي مشابه را دارا باشد آنها را رشد مي‌دهد.

يا بهتر مي‌كنند و آن‌ها را بازيابي خواهد كرد.

وظيفه كاردرمانگر
يك كاردرمانگر با در نظر گرفتن اين رشته نه تنها بايد به همه جنبه‌هاي زندگي رجوع كننده خود توجه كند.

بلكه بايد اولويت هاي معالجه را با توجه به اولويت‌هاي بيمار خود به دسته بندي كردن بپردازد.

بر اساس اعتقاد كاردرماني در رابطه با كودكان و همينطور بزرگسالاني كه دچار مشكل شده اند.

مي توانند از كاردرماني هاي زير استفاده كنند:

گروه هاي نيازمند به كاردرماني
كودكان با احتياج هاي مخصوص.
كودكان كم توان بودن از لحاظ ذهني.
كودكان با داشتن اختلالات يادگيري.
كودكاني كه داراي اختلالات توجه و تمركز هستند.
كودكاني كه با اختلالات رفتاري مواجه مي باشند.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-كاردرماني

اوتيسم و دنياي يك كودك درخودمانده چگونه است؟ عمر اين كودكان و راه مواجه با آن – زمان مطالعه ۵ دقيقه است.

يك كودك اوتيسم
روزي كه سينا به دنيا آمد همه چيز طبيعي بود، پرستار او را در ملحفه اي تميز پيچيد و در آغوش من قرار داد، همسرم، مادر و ساير اطرافيان از دوست داشتني بودن و زيبايي او مي گفتند.

اما وقتي سينا دو ماهه شد احساس كردم با خواهر و برادرش تفاوت دارد.

او بي تحرك تر از سارا و سامان در دوره كودكي اش بود.
با چشم هايش حركات افراد را دنبال نمي كرد، به نظر مي رسيد نسبت به من و پدرش و بقيه چيزهاي جالب محيط بي تفاوت است.

اگرچه در همان سني شروع به راه رفتن كرد كه خواهر و برادرش، اما هيچ وقت نتوانست حرف بزند.

از همه اين ها تلخ تر برايم اين بود كه سينا از اينكه در آغوش گرفته شود ابراز ناراحتي مي كرد.

وقتي با شوق مادرانه او را در آغوش مي گرفتم برعكس همه بچه ها به جاي اينكه خوشحال شود ناراحت مي شد و تلاش مي كرد كه او را زمين بگذارم.

وقتي من يا پدر و حتي خواهر و برادرش سعي در حرف زدن و جلب توجه كردن داشتند، از تماس چشمي با ما خودداري مي نمود.

حتي وقتي چيزي مي خواست مثلا اسباب بازي يا خوراكي، اشاره نمي كرد و من بايستي به سختي حدس بزنم كه چيزي مي خواهد.

تنها كاري كه در چنين موقعيتي انجام مي داد نگاه كردن به آن شي دلخواه بود.

در حاليكه در چنين موقعيتي خواهر و برادرش در حالي كه به آن اشاره مي كردند به من نيز نگاه مي كردند.

كودك درخودمانده و بازي هايش
سينا از بازي تنها و تكراري با يك يا چند وسيله خاص لذت مي برد.

مثلا ساعت ها مشغول باز و بسته كردن قوطي كبريت مي شد و يا مدت ها روي چرخاندن لاستيك ماشين اسباب بازي اش تمركز مي كرد.

از تغيير دادن تزيين و چيدمان خانه به شدت آشفته مي شد به خاطر دارم وقتي كه با شوق فراوان مبلمان و دكوراسيون خانه را براي سال نو تغيير داده بود چطور آشفته و گريان شد.

وقتي هفت ساله شد.
مجذوب كليدهاي برق اتاقش شد و ساعت ها شروع به خاموش و روشن كردن كليد برق مي نمود.

من نمي خواستم باور كنم كه پسرم مشكل خاصي دارد و همواره به خود دلگرمي مي دادم كه وقتي بزرگ شود اين حالت ها تغيير خواهد كرد.

اما با ورودش به مدرسه و به توصيه معلم دلسوزش او را براي بررسي بيشتر به روان شناس برديم. اكنون سينا به دبيرستان مخصوص كودكان درخودمانده مي رود و تغييرات بسيار مثبتي در رفتار او مشاهده مي شود.

7 روش درمان اوتيسم با دارو يا بدون دارو با نوروفيدبك
7 روش درمان اوتيسم با دارو يا بدون دارو با نوروفيدبك
0 ديدگاه/سپتامبر 20, 2018
ادامه مطلب ...
اوتيسم يا درخودماندگي چيست؟
اوتيسم يا درخودماندگي اختلالي ست كه در سال هاي اول زندگي شروع مي شود و معمولا نسبت افراد مبتلا به اين اختلال در پسرها چهار تا پنج برابر بيشتر از دخترها است.

همانطور كه از نام اين اختلال برمي آيد كودك درخود مانده در دنياي خود غرق است و دنيا را از نگاه خاص و متفاوت خود مي بيند و از لاك خود بيرون نمي آيد و تعامل مطلوب با ديگران حتي والدين ندارد.

علت اصلي درخودماندگي كاملا شناخته شده نيست اگرچه نقش عوامل بيولوژيكي و وراثت تاييد شده است.

منبع :مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-اوتيسم و دنياي يك كودك درخودمانده