سال ها پيش مراجعي داشتم كه به شدت احساس پوچي مي كرد او بيان مي كرد كه ديگر همسرش را دوست ندارد زيرا همسرش به حرف هاي او گوش نمي كرد و به شدت خودراي بود.

از او خواستم تا با همسرش براي مشاوره به دفتر من بيايند ولي او گفت كه همسرش عقيده دارد كه نبايد مسائل زندگي مشترك را پيش كسي برد و اگر بفهمد كه همسرش به من درمورد جزئيات زندگي شان گفته است او را خواهد كشت.

چرا از مشورت با ديگران مي ترسد؟
اينگونه افراد كه سعي دارند تمام زندگي خود را مخفي نگه دارند و با كسي در مورد آن حرف نزنند معمولا در طول جلسات مشاوره عذاب وجدان مي گيرند زيرا جزئيات زندگي خود را با مشاور در ميان مي گذارند. حتي در موارد زيادي ديده شده كه براي اينكه زندگي خود را بهتر جلوه بدهند به مشاور دروغ مي گويند.

در حقيقت مي توان گفت كه نوعي غيرت و تعصب غلط در مورد زندگي خصوصي وجود دارد در حقيقت اين غيرت مي گويد كه شخص نبايد هيچ چيزي از زندگيش را براي ديگران يا حتي مشاور تعريف كند.

البته توصيه من اين نيست كه افراد با هركسي درد و دل كنند زيرا اين امر در نوع خود بسيار آسيب زا است ولي وجود فردي مناسب براي اين كار در زندگي هركسي لازم است.

به طور مثال براي اين كار مي توان از يك دوست خوب كه امتحان خودش را پس داده است، كمك گرفت. اما اغلب مردم ترجيح مي دهند در مورد مشكلات خود سكوت كنند در حقيقت آن ها فكر مي كنند كه مرموز بودن يك جور امتياز به حساب مي آيد.

يكي از دلايل اين سكوت مي تواند اين باشد كه افراد احساس مي كنند بخاطر مشكلاتشان ممكن است تحقير بشوند.

عده اي هم فكر مي كنند كه اگر كسي اطلاعات خصوصي آن ها را بداند از آن سوء استفاده مي كند.

در حقيقت اين افراد مشكلات خود را زير نقاب شادي و بيخيالي قرار مي دهند تا كسي متوجه نشود كه درون آن ها چقدر آشفته است و با چه مشكلاتي دست و پنجه نرم مي كنند.

شايد بتوان اين مشكل را در يكسري از فيلم ها يا كتاب ها مشاهده كرد، بطور مثال، فيلم بي پولي داستان زندگي مشتركي بود كه در آن زوجين فقط وانمود به خوشحالي و خوشبختي مي كردند حتي در شرايطي كه واقعا غرق در مشكلات بودند.

اگر تاكنون اخبار حوادث را دنبال كرده باشيد. معمولا افرادي كه در همسايگي مجرمان يا قاتلان قرار دارند مي گويند كه همسايه آن ها ساكت، مرموز و حتي مهربان بوده است.

منبع:كانون مشاوران ايران-آيا زوجين نبايد مسائل خصوصي شان را به غريبه ها بگويند؟