اضطراب عبارت از يك نوع احساس وحشت، ترس يا هراسي مي باشد كه در اغلب مواقع هيچ نوع توجيه مناسبي براي آن وجود ندارد.

اضطراب يك مورد مجزايي نسبت به ترس مي باشد، چرا كه ترس در واكنش به يك خطر مشخص و واقعي (همانند يك مورد خطرناك براي سلامتي فيزيكي فرد) بروز پيدا مي كند.

در نقطه مقابل، اضطراب در واكنش به موقعيت هاي ظاهرا بي خطر ايجاد مي شود يا در نتيجه يك سري تضادهاي ذهني و عاطفي دروني ايجاد مي شود كه ممكن است براي خود فرد نامشخص باشند.

نمي توان به صورت كامل اضطراب موجود در زندگي روزمره را از بين برد و وجود داشتن مقدار محدودي از آن يك مورد نرمال و عادي فرض مي شود.

ولي اضطراب مداوم، شديد، مزمن يا مكرر كه داراي يك علت مشخصي نمي باشد، معمولا به عنوان يكي از علائم اختلال عاطفي در نظر گرفته مي شود.

زماني كه چنين اضطرابي به صورت غير منطقي و در نتيجه يك موقعيت يا يك چيز خاصي صورت بگيرد، اين شرايط به عنوان فوبيا شناخته خواهد شد.

يك اضطراب رايج يا مداومي كه داراي هيچ علت خاص يا نگراني ذهني نمي باشد، به عنوان اضطراب عمومي يا ثابت ناميده مي شود.

علل (و تفسيرهاي روان پزشكي) مختلفي براي اضطراب وجود دارند. سيگموند فرويد (Sigmund Freud) به عنوان يك متخصص اعصاب اتريشي، اضطراب را به عنوان يك حالت بدني از تضاد عاطفي دروني بيان كرد .

در حين قرار گرفتن فرد در شرايط، احساسات يا انگيزش هاي طاقت فرسايي (در نتيجه آگاهي هوشيارانه) ايجاد مي شود كه مهلك يا اضطراب آور مي باشند.

همچنين اضطراب در مواردي كه منجر به عملكرد نامناسب جنسي يا كاري شود، به عنوان يك تهديد براي شخصيت فرد يا عزت نفس او در نظر گرفته مي شود.

روان شناسان رفتاري اضطراب را به عنوان يك واكنش يادگرفته شده در برابر اتفاقات تهديد آميز زندگي واقعي تعريف مي كنند؛

منبع : كانون مشاوران ايران-اضطراب