سندرم جنين الكلي (Fetal alcohol syndrome) اختلالي نادر كه با نقايص متعدد جسمي و ذهني مشخص مي شود كه در فرزندان زناني كه در دوران بارداري از الكل سوء استفاده كرده اند، ايجاد مي شود.

هيچ مقدار الكلي وجود ندارد كه مصرف آن در دوران بارداري بي خطر باشد. اگر در دوران بارداري مشروب بنوشيد، كودك خود را در معرض خطر ابتلا به سندرم الكل جنيني قرار مي دهيد، بنابراين اين تصور كه ميزان كمي الكل مصرف مي كنيد و خطري ندارد را فراموش كنيد مصرف الكل به طور كامل بايد قطع شود.

فهرست مطالب

سندرم جنين الكلي
هنگامي كه يك زن باردار الكل مصرف مي كند، جنين او مستقيماً از طريق جريان خون در معرض الكل قرار مي گيرد. اگر الكل بتواند رشد و تكامل تمام سيستم هاي اندام جنين را مختل كند، اين رشد سيستم عصبي مركزي (مغز و نخاع) است كه بيشتر در معرض اثرات مضر آن است. اين اثرات كه شدت آن از فردي به فرد ديگر متفاوت است، مي تواند شامل اختلالات جسمي و ذهني و همچنين اختلالات رفتاري و يادگيري باشد. آنها مي توانند پيامدهاي متفاوتي در طول زندگي داشته باشند. كه در ادامه به اين پيامدها پرداخته شده است.

علائم
از آنجايي كه قرار گرفتن در معرض الكل قبل از تولد مي تواند بر رشد و عملكرد اندام ها و سيستم هاي متعددي تأثير بگذارد، علائم و نشانه هاي حاصل از كودكي به كودك ديگر بسيار متغير است. اين علائم عبارت هستند از:

ظاهر و حالت چهره متفاوت
ناهنجاري هاي سيستم عصبي مركزي
عقب ماندگي رشد
آنها همچنين ناتواني هاي اوليه را نيز تجربه مي كنند به طور مثال:

چشمان كوچك
اتصال گوش در قسمت پايين تر
لب فوقاني نازك
بيني كوتاه و رو به بالا
سطح پوست صاف بين بيني و لب بالايي
تغيير شكل مفاصل، اندام ها و انگشتان
تغييرات چشمي و مشكلات بينايي ( استرابيسم ، هيپوپلازي عصب بينايي)
مشكلات شنوايي
كاهش دور سر و اندازه مغز
نقايص قلبي (نقص سپتوم)، ناهنجاري هاي تناسلي ( هيپوسپادياس ، هيپرتروفي كليتورال)، اختلالات كليوي و استخواني.

سندرم جنين الكلي

نقايص سيستم عصبي مركزي مرتبط با اختلالات طيف الكل جنيني نيز مي تواند در بين نوزادان بسيار متفاوت باشد، اين بدين معني است كه كودكان ممكن است برخي از علائم را نشان دهند ولي تشخيص دقيق زير نظر دكتر بايد انجام شود. از جمله اين علائم مي توان به موارد زير اشاره كرد:

تحريك پذيري و عصبي بودن،
تاخير رشد در دوران كودكي،
بيش فعالي، توجه و مشكلات يادگيري (كه ممكن است به اشتباه به عنوان اختلال نقص توجه و بيش فعالي ساده ADHD تشخيص داده شود ).
در نوجواني علائم زير را نشان مي دهند:

هماهنگي ضعيف
رفلكس هاي غير طبيعي
عملكرد تحصيلي ضعيف
كاهش توانايي حل مسئله
مهارت هاي اجتماعي ضعيف
مشكلات در كاركردهاي اجرايي مانند برنامه ريزي شناختي و شكل گيري مفهوم
درك ضعيف از پيامدهاي اقدامات انجام شده
مشكل در فعاليت هاي روزمره زندگي
مشكلات كنترل تكانه
وقفه در مدرسه
ناتواني در حفظ شغل
ايزوله سازي اجتماعي
رفتارهاي جنسي نامناسب
به طور كلي، افراد مبتلا به سندرم جنين الكلي داراي بروز بالايي از مشكلات عاطفي و رفتاري هستند كه اغلب عواقب فاجعه باري بر زندگي فرد دارد.

اگر مشكوك هستيد فرزندتان به سندرم الكل جنيني مبتلا است، در اسرع وقت با پزشك خود صحبت كنيد. تشخيص زودهنگام ممكن است به كاهش مشكلاتي مانند مشكلات يادگيري و مسائل رفتاري كمك كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-سندرم جنين الكلي

فاوت اختلال پيش از قاعدگي و سندرم پيش از قاعدگي بسيار مهم مي باشد اكثريت زناني علائم قبل از قاعدگي را در يك يا دو هفته قبل از پريود تجربه مي كنند.

اين سندرم كه به عنوان سندرم پيش از قاعدگي (PMS) شناخته مي شود، مي تواند شامل تغييرات خلق و خو، نفخ، خستگي، سردرد و گرفتگي عضلات باشد.

در اينجا بايد توجه داشت كه با وجود اينكه PMS لذت بخش نيست، فرد را ناتوان نمي كند و فرد هنوز قادر به انجام كارهاي خود مي باشد.

اما براي برخي از افراد، هفته ها و روزهاي قبل از پريود ممكن است شخصيتي غيرقابل تحمل پيدا كنند. هنگامي كه علائم شديد شده و زندگي روزمره فرد را بهم بريزد ديگر فقط PMS نيست.

اين اختلال نارسايي پيش از قاعدگي (PMDD) است و بين ۳ تا ۸ درصد از زنان را در سال هاي باروري تحت تاثير قرار مي دهد. خوشبختانه، PMS و PMDD را مي توان از طريق درمان مناسب مديريت كرد.

‌‌‌ سندرم پيش از قاعدگي (PMS) چيست؟
PMS يا سندرم پيش از قاعدگي مجموعه‌اي از علائم فيزيكي و احساسي است كه بسياري از افراد در هفته‌ها و روزهاي قبل از قاعدگي تجربه مي‌كنند.

علائم فيزيكي PMS مي تواند شامل سردرد، نفخ يا اسهال، گرفتگي عضلات و درد سينه باشد. از نظر احساسي، فرد مبتلا به PMS ممكن است تغييرات خلقي، غم يا تحريك پذيري را تجربه كند.

ويژگي اصلي سندرم پيش از قاعدگي چرخه‌اي بودن آن است. اين بدين معناست كه مي توان انتظار داشت كه علائم قبل از هر قاعدگي پس از تخمك گذاري شروع شود و با اولين روز پريود به پايان مي رسد.

اگرچه سندرم پيش از قاعدگي بسيار رايج است، پزشكان و دانشمندان هنوز به طور كامل نمي‌دانند كه چه چيزي باعث آن مي‌شود و چرا افراد سندرم پيش از قاعدگي را به درجات مختلف تجربه مي‌كنند.

اما احتمالاً به تغييرات استروژن و پروژسترون مرتبط است، دو هورموني كه در طول فاز لوتئال به شدت تغيير مي‌كنند.

به نظر مي رسد اين تغييرات با علائم PMS مرتبط باشد. به عنوان مثال، ما مي دانيم كه سطوح بالاي استروژن باعث درد سينه مي شود و سردردهاي قاعدگي با قطع استروژن مرتبط است.

سندروم پيش از قاعدگي
PMDD چيست؟
PMDD يا اختلال نارسايي پيش از قاعدگي كمتر شايع است. PMDD يك اختلال افسردگي رواني قابل تشخيص است كه در راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني، ويرايش پنجم (DSM-5) آورده شده است.

علائم PMDD
۱۱ علامت PMDD وجود دارد و فرد براي اينكه مبتلا به آن تشخيص داده شود، بايد حداقل پنج مورد از علائم زير را تجربه كند. اين علائم عبارتند از:

احساس افسردگي يا نااميدي
احساس اضطراب يا سرگيجه
نوسانات خلقي شديد
احساس عصبانيت يا تحريك پذيري
كاهش علاقه به سرگرمي ها و دوستي ها
مشكل در تمركز
خستگي
تغيير در اشتها يا هوس غذايي خاص
مشكل خواب
احساس از دست دادن كنترل
علائم فيزيكي شامل حساسيت سينه، سردرد، درد و نفخ
مانند PMS، آنچه PMDD را از ساير اختلالات خلقي متمايز مي كند اين است كه به طور مداوم در فاز لوتئال رخ مي دهد. اگر فردي علائم خود را در طول ماه و نه تنها قبل از پريود خود تجربه مي كند، PMDD را تجربه نمي كند.

PMDD در طول يك يا دو هفته قبل از قاعدگي رخ مي دهد و سپس يك يا دو روز پس از شروع قاعدگي متوقف مي شود. در مقايسه با افسردگي عمومي، PMDD در نوسان است.

علائم فيزيكي كه اغلب با PMDD همراه است، آن را از افسردگي عمومي جدا مي‌كند، اگرچه همه افراد مبتلا به PMDD علائم فيزيكي را تجربه نمي‌كنند.

تفاوت هاي كليدي بين PMS و PMDD چيست؟
علائم سندرم پيش از قاعدگي و PMDD ممكن است با هم همپوشاني داشته باشد و اين مي‌تواند تشخيص اينكه كدام يك را تجربه مي‌كند، دشوار مي‌كند.

با اين حال تفاوت اصلي بين PMS و PMDD در شدت علائم مي باشد. PMDD، با زندگي روزمره تداخل مي‌كند و مي تواند بر بهره وري كاري، روابط و فعاليت هاي روزمره افراد تاثير بگذارد.

بسياري از افراد مبتلا به اختلال نارسايي پيش از قاعدگي احساس مي كنند كه كنترل خود را از دست مي دهند و تغييرات خلق و خوي آن ها شديدتر از افراد مبتلا به PMS است و مديريت احساسات را براي اين افراد سخت مي كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-تفاوت اختلال پيش از قاعدگي و سندرم پيش از قاعدگي

سندرم كودك تكان خورده (SBS) كه آسيب بدرفتاري باسر، سندرم اثر تكان دادن، آسيببه سر يا سندرم سريع يا تكان ناگهاني نيز ناميده مي شود يك صدمه مغزي جدي مي باشد كه از تكان شديد در اطفال يا خردسالان نشأت مي گيرد.

سندرم تكان دادن كودك موجب تخريب سلول و عروق خوني مغز كودك شده و مانع از رسيدن اكسيژن كافي به مغز مي شود. اين سندرم نوعي سوءاستفاده از كودك است كه مي تواند آسيب هاي دائم مغزي يا مرگ را به دنبال داشته باشد.

اين نوع سندرم قابل پيشگيري است. براي والديني كه مستعد آسيب رساندن به كودك هستند، راهبردهايي وجود دارد. همچنين والدين مي توانند ديگر مراقبان يا پرستار كودك را در مورد خطرات سندرم تكان دادن كودك آموزش دهند.

ميانگين سني كودك مبتلا به اين سندرم بين ۳ تا ۸ ماه است. سندرم كودك تكان خورده در كودكان زير ۲ سال شايع تر است، اما مي تواند كودكان را تا ۵ سالگي نيز درگير كند.

سندرم كودك تكان خورده چيست
سندرم كودك تكان داده شده زماني رخ مي دهد كه يك نوزاد يا كودك كوچك به شدت تكان مي خورد يا سرش به شدت به جسمي مانند تشك، زمين يا ديوار برخورد مي كند. سر نوزاد تقريباً ۲۵ درصد وزن كل بدن او را تشكيل مي دهد. سر نوزادان نسبت به بدنشان بزرگ و سنگين است و عضلات گردنشان ضعيف است. علاوه بر اين، رگ هاي خوني اطراف مغز نوزادان و كودكان زير پنج سال نسبت به كودكان بزرگتر و بزرگسالان مستعد پارگي بيش تري قرار دارد.

مطالب مرتبط: سندروم مرگ ناگهاني نوزادان (SIDS)

صدمات ديگري كه اساساً قابل توجه نيست مواردي از جمله خونريزي مغزي يا شبكيه چشم، آسيب نخاع مغزي و گردن و شكستگي مهره هاي كمر، جمجمه و استخوان را در بر مي گيرد. همچنين، وجود شواهدي مبتني بر سوء استفاده قبلي از كودك عادي است. در موارد خفيف سندرم تكان دادن كودك، ممكن است نرمال به نظر برسد اما با گذشت زمان او ممكن است دچار مشكلات سلامتي، يادگيري و رفتاري شود.

سندرم كودك تكان خورده چيست
عوامل خطر

مواردي كه ممكن است خطر اين آسيب را افزايش دهد شامل موارد زير است:

آزار خانگي يا كودك
سوء مصرف مواد مخدر يا الكل
استرس يا مشكلات اجتماعي
علت سندرم كودك تكان خورده
سندرم كودك تكان خورده در اثر تكان دادن نوزاد يا كودك خردسال ايجاد مي شود. اين كار حتي چند ثانيه مي تواند باعث آسيب شود زيرا عضلات گردن آن ها قوي نيست و مغز آن ها هنوز در حال رشد است.

اين وضعيت اغلب زماني اتفاق مي‌افتد كه والدين يا ساير مراقبان عصباني يا نااميد مي‌شوند، مانند زماني كه كودك به شدت گريه مي كند و والدين نمي دانند براي آرام كردن او چكار كنند.

علائم تكان خوردن مغز نوزاد
علائم و نشانه هاي سندرم كودك تكان خورده عبارتند از:

بي قراري يا تحريك پذيري شديد
مشكل بيدار ماندن
مشكلات تنفسي
كم اشتهايي
لرزش هاي بدني
صرع
بيهوش شدن يا تشنج ناگهاني
بد غذا خوردن
استفراغ
پوست رنگ پريده يا مايل به آبي
تشنج
فلج
عدم لبخند و ايجاد صدا
سر يا پيشاني بزرگتر از حد معمول به نظر مي رسد.
كما

منبع:كانون مشاوران ايران-سندرم كودك تكان خورده چيست | نشانه ها، عوارض و درمان

سندرم ايمپاستر (imposter syndrome) شامل احساس شك به خود و بي‌كفايتي است كه علي‌رغم تحصيلات، تجربه و موفقيت‌ها ادامه مي‌يابد و به زندگي فردي و اجتماعي افراد آسيب زيادي را وارد مي كند.

نام ديگر اين سندرم نشانگان خودويرانگري مي باشد. تحقيقات اوليه كه اين پديده را بررسي مي‌كرد، عمدتاً بر زنان موفق متمركز بود. با اين حال، بعداً مشخص شد كه سندروم ايمپاستر مي تواند هر كسي را در هر حرفه اي، از دانشجويان فارغ التحصيل گرفته تا مديران ارشد تحت تاثير قرار دهد.

در اين شرايط حتي زماني كه ديگران استعدادهاي شما را ستايش مي كنند، موفقيت هاي خود را به زمان بندي و خوش شانسي مربوط مي دانيد. شما باور نمي كنيد كه داشته هاي خود را بر اساس شايستگي هاي خود به دست آورده باشيد و مي ترسيد كه ديگران نيز در نهايت متوجه همين موضوع شوند و داشته هاي خود را از دست دهيد.

نشانه هاي سندرم ايمپاستر
در نتيجه عوامل گفته شما، شما خود را تحت فشار قرار مي دهيد تا سخت تر كار كنيد تا مشكلات زير را جبران كنيد.

ديگران را از تشخيص كاستي ها يا شكست هاي خود بازداريد
آنچه را كه كمبود هوش خود مي دانيد جبران كنيد.
احساس گناه به خاطر «فريب دادن» افراد ديگر را كاهش دهيد.
احساس بي ارزشي براي توجه يا محبت.
دست كم گرفتن دستاوردها.
سندرم ايمپوستر و علائم آن مي تواند به طرق مختلف ظاهر شود، از جمله:
در محل كار:
افرادي كه اين سندرم را دارند، اغلب موفقيت خود را به جاي توانايي ها و اخلاق كاري خود به شانس نسبت مي دهند، كه مي تواند آن ها را از درخواست افزايش حقوق يا درخواست ترفيع باز دارد. آن ها همچنين ممكن است احساس كنند كه بايد براي رسيدن به استانداردهاي غيرممكني كه تعيين كرده اند، بيش از حد كار كنند.

در خانه:
هر پدر و مادري احتمالاً مي‌توانند زماني را به ياد بياورند كه احساس مي‌كنند براي مسئوليت بزرگ كردن فرزند خود ناآگاه، ناتوان و كاملاً آماده نيستند. اگر اين احساسات كنترل نشوند، والدين ممكن است براي تصميم گيري براي فرزندشان از ترس اينكه قرار است زندگي آن ها را به هم بزنند، دچار مشكل شوند.

در مدرسه:
دانش‌آموزان ممكن است از صحبت كردن در كلاس يا پرسيدن سؤال اجتناب كنند، زيرا مي‌ترسند معلم‌ها يا همكلاسي‌ها فكر كنند آن ها توانايي و هوش كافي را ندارند.

در روابط:
برخي افراد احساس مي‌كنند كه ارزش محبتي كه از طرف يك فرد مهم دريافت مي‌كنند را ندارند و مي‌ترسند كه شريك زندگي‌شان متوجه شود كه واقعاً آنقدرها هم عالي نيست.

با گذشت زمان، اين مي تواند چرخه اي از اضطراب، افسردگي و احساس گناه را تقويت مي كند.

انواع نشانگان خودويرانگري
انواع سندروم به طور خلاصه در ادامه توضيح داده شده است:

«كمال‌گرايان» انتظارات بسيار بالايي از خود دارند و حتي اگر ۹۹ درصد از اهداف خود را برآورده كنند، احساس شكست مي‌كنند. هر اشتباه كوچكي باعث مي شود كه آن ها شايستگي خودشان را زير سوال ببرند.

«تخصص گرا» اين افراد قبل از شروع پروژه احساس نياز به دانستن تمام اطلاعات دارند و دائماً به دنبال گواهينامه يا آموزش هاي جديد براي بهبود مهارت هاي خود هستند.

«كار فردي» افرادي كه تمايل به كار فردي دارند احساس مي كنند كه بايد وظايف خود را انجام دهند و اگر نياز به كمك داشته باشند، فكر مي كنند كه شكست خورده يا كلاهبردار هستند.

«سوپرمن ها» خود را تحت فشار قرار مي دهند تا بيشتر از اطرافيانشان كار كنند تا ثابت كنند كه فريبكار نيستند. آن ها نياز به موفقيت را در همه جنبه هاي زندگي را احساس مي كنند ( در محل كار، به عنوان والدين، به عنوان شريك زندگي) و ممكن است زماني كه كاري را انجام نمي دهند، استرس داشته باشند.

منبع:كانون مشاوران ايران-هر چيزي كه بايد در مورد سندرم ايمپاستر بدانيد