طول عمر بيماران اسكيزوفرني يكي از نگراني هاي اصلي اين افراد مي باشد. خوشبختانه افزايش اميد به زندگي براي افراد مبتلا به اسكيزوفرني با دسترسي بهتر به پزشكي و ساير خدمات بهداشت عمومي امكان‌پذير است.

طول عمر بيماران اسكيزوفرني مي تواند موضوع پيچيده اي باشد كه باعث نگراني بسياري از افراد شود. در حالي كه اسكيزوفرني به خودي خود لزوماً يك علت شايع مرگ نيست، افراد مبتلا به اين بيماري ممكن است به طور بالقوه اميد به زندگي كمتري نسبت به افراد بدون اين بيماري داشته باشند.

بر اساس گزارشات موسسه ملي سلامت روان (NIMH)، ميانگين طول عمر بيماران اسكيزوفرني در ايالات متحده به ۲۸٫۵ سال كاهش يافته است كه آمار قابل توجهي مي باشد.

متاسفانه اين آمار اميد به زندگي ممكن است به شرايط سلامتي مرتبط باشد كه معمولاً با اين اختلال همراه است، اين اختلالات شامل موارد زير مي باشد:

بيماري قلبي
ديابت
بيماري كبد
افراد مبتلا به اسكيزوفرني اغلب شانس بيشتري براي تجربه مرگ ناشي از خودكشي نسبت به افراد بدون اسكيزوفرني دارند. موسسه ملي سلامت روان تخمين مي زند كه ۴٫۹٪ از افراد مبتلا به اسكيزوفرني به دليل خودكشي مي ميرند.

طول عمر بيماران اسكيزوفرني
افراد مبتلا به اسكيزوفرني اغلب ۳٫۵ برابر بيشتر از افرادي كه درگير اين بيماري نيستند در سال جان خود را از دست مي دهند. اسكيزوفرني مي تواند به طور متوسط ​​۱۴٫۵ سال از طول عمر يك فرد كم كند.

تحقيقات در سال ۲۰۲۰ نشان داد كه درمان به موقع، مناسب و كمك خانواده مي تواند طول عمر بيماران اسكيزوفرني تا هفت سال افزايش دهد، علاوه بر اين در كيفيت زندگي آن ها نيز تاثير زيادي دارد.

بيماران اسكيزوفرني
مرگ بيماران اسكيزوفرني
همان طور كه گفته شد اين بيماري با ساير اختلالات همراه مي باشد كه گاهي اوقات مي تواند زندگي اين افراد را به خطر بياندازد:

بيولوژيكي: بيماري هاي قلبي عروقي، سرطان، ديابت، آنفولانزا، نقص هاي رشد عصبي
شخصي: تنهايي و انزوا، سبك زندگي ناسالم، سوء مصرف مواد
اجتماعي: مرگ تصادفي، خودكشي، استرس شديد، تروما، فقر به دليل نرخ بيشتر بيكاري
خودكشي بيماران اسكيزوفرني
تأثير خودكشي را نمي توان در مورد كاهش طول عمر بيماران اسكيزوفرني ناديده گرفت. يك مطالعه در سال ۲۰۲۱ نشان مي دهد كه افراد مبتلا به اسكيزوفرني۴٫۵ برابر بيش تر احتمال دارد كه خودكشي كنند.

افراد مبتلا به اسكيزوفرني با بيگانگي و طرد شدن از جامعه خود مواجه مي‌شوند كه احساس انزوا، ناتواني و فقدان احساس تعلق را در آن ها دامن مي‌زند.

افزايش اميد به زندگي براي افراد مبتلا به اسكيزوفرني
افزايش طول عمر بيماران اسكيزوفرني شامل مداخلات زير مي باشد:

افزايش دسترسي به مراقب
آموزش پزشكي
شناسايي و مديريت خطر قلبي عروقي
كاهش مصرف دخانيات و سوء مصرف مواد
كاهش انزوا از طريق گروه هاي حمايتي
دسترسي به گزينه هاي سبك زندگي سالم
مداخله زودهنگام
درمان هدفمند
آموزش بهتر براي عموم
ارائه برنامه هاي قوي تر و هدفمندتر از خودكشي براي افراد مبتلا به اسكيزوفرني

منبع:كانون مشاوران ايران-طول عمر بيماران اسكيزوفرني