moshaverrkhob moshaverrkhob
|
اختلال اضطراب جدايي در نوزادان باعث اضطراب بيش از حد مربوط به جدايي يك كودك از خانه و يا از كساني (در نوجوانان و بزرگسالان) است كه به فرد به آن ها وابسته است. اين اضطراب فراتر از ميزاني است كه براي رشد فرد انتظار مي رود. ترس، اضطراب و يا اجتناب ماندگار است، و حداقل به مدت ۴ هفته در كودكان و نوجوانان و به طور معمول ۶ ماه يا بيشتر در بزرگسالان به طول مي انجامد. بسته به سن افراد، ممكن است ترس از حيوانات، هيولا، تاريكي، دزد، سارق، آدم ربايان، حوادث رانندگي، سفر هواپيما، و شرايط ديگري را داشته باشند كه به عنوان خطري براي يكپارچگي خانواده و يا خود افراد تلقي مي شوند. نگراني در مورد مرگ و مردن نيز رايج است. امتناع از مدرسه رفتن ممكن است به مشكلات تحصيلي و اجتناب اجتماعي منجر شود. كودكان ممكن است از اين امر شكايت كنند كه هيچ كس آن ها را دوست ندارد و يا مراقب آن ها نيست و در نتيجه آرزو مي كنند كه مرده بودند. هنگامي كه زمان جدايي بسيار ناراحت مي شوند، ممكن است خشم و يا گاهي اوقات تنفر خود را نسبت به كسي كه آن ها را مجبور به جدايي كرده، نشان دهند. اضطراب جدايي در نوزادان دكتر هلاكويي كودكان مبتلا به اين اختلال اضطراب جدايي در نوزادان اغلب به صورت سخت گير، فضول و نيازمند توجه مداوم، مي باشند. اغلب اوقات تقاضاهاي مفرط كودك، به يك منبع سرخوردگي والدين تبديل مي شوند كه منجر به خشم و درگيري در خانواده است. كودكان مبتلا به اين اختلال اضطراب جدايي در نوزادان، گاهي اوقات، به صورت افراد وظيفه شناس، سازگار، و مشتاق به خوشحال سازي توصيف مي شوند. كودكان ممكن است شكايت هاي جسماني داشته باشند كه به آزمايشات فيزيكي و روش هاي پزشكي منجر مي شود ولي در حقيقت مشكلي وجود ندارد. حالت افسرده، غالبا وجود دارد و ممكن است با گذر زمان تداوم بيشتري پيدا كند و تشخيص فرعي اختلال افسرده خويي و يا اختلال افسردگي اساسي را توجيه كند. اين اختلال ممكن است نسبت به اختلال مربوط به هراس با هراس از مكان هاي شلوغ اولويت داشته باشد. اضطراب جدايي چيست؟ همين واكنشها ممكن است در مورد اعضاي خانواده و دوستاني نيز رخ دهد كه به نظر ميرسيد كودك شما زماني از آن ها لذت ميبرد اما اكنون آن ها را “غريبه” يا حتي يك تهديد ميداند. اختلال اضطراب جدايي در نوزادان مرحله اي از رشد طبيعي است. در اين مرحله، كودكان وقتي از والدين يا مراقبان اصلي خود جدا مي شوند، مضطرب مي شوند. اختلال اضطراب جدايي در نوزادان معمولاً از ۸ ماهگي كودكان شروع مي شود و در سنين ۱۰ تا ۱۸ ماهگي شديدتر مي شود. هنگامي كه از والدين يا مراقبان خود جدا مي شوند، به ويژه زماني كه از خانه دور هستند، احساس خطر و ناامني مي كنند. آن ها براي امنيت و اطمينان به والدين و مراقبان خود نگاه مي كنند. گريه نشان مي دهد كه كودكان احساس دلبستگي به والدين يا مراقبان خود را ايجاد كرده اند. گريه در اين شرايط يك واكنش مثبت است. اختلال اضطراب جدايي در نوزادان تا ۲۴ ماهگي كودكان ادامه دارد. در اين سن، كودكان ماندگاري اشيا را ياد گرفته اند و اعتماد پيدا كرده اند. اضطراب جدايي به مرور برطرف مي شود زيرا كودكان ياد گرفته اند كه والدين يا مراقبان آن ها حتي زماني كه ديده نمي شود نيز هنوز وجود دارند. كودكان ياد گرفته اند كه به والدين خود اعتماد كنند يا در نهايت مراقبان خود باز خواهند گشت. چگونه اضطراب جدايي كودك از مادر را كاهش دهد
منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال اضطراب جدايي در نوزادان | درمان تضميني + تشخيص
امتیاز:
بازدید:
|
|
[قالب وبلاگ : سایت آریا] [Weblog Themes By : sitearia.ir] |