اختلال رواني يك اختلالي مي باشد كه در نتيجه تغييرات قابل توجه يا افراطي در وضعيت رواني بروز پيدا مي كند.

اختلالات رواني مي تواند شامل موارد شيدايي (سطح شديد، سطح بالا يا بي قراري رواني همراه با فزون كاري، مشكل داشتن در حرف زدن و اعتماد به نفس بيش از حد) .

يا موارد افسرده كننده (وضعيت رواني افسرده همراه با بي علاقگي نسبت به زندگي، اختلالات خوابي، بيقراري و احساس بي ارزش بودن يا احساس گناه) و يا هر دو اين حالت ها به همراه هم باشد.

افراد داراي اختلال رواني ممكن است يك سري علائم روان پريشي (همانند هذيان گويي، توهم، يا ساير مواردي كه نشان دهنده دور شدن فرد از واقعيت مي باشند) را تجربه كنند.

در اختلالات ديوانگي و بهت زدگي و شيدايي، ممكن است فرد در برخي مواقع دچار شيدايي و افسردگي شود و در برخي مواقع در شرايط نرمالي قرار بگيرد.

افسردگي يك علامت رايجي مي باشد و اكثر بيماران هيچ وقت به مرحله شيدايي نمي رسند، هر چند كه ممكن است در حين بهبود يافتن از افسردگي به صورت مختصر يك خوشبيني افراطي يا خوشحالي معمولي را تجربه كنند.

اختلال عاطفي
اختلال عاطفي
شديدترين حالت شيدايي عبارت از خشونت نسبت به ديگران مي باشد و شديدترين حالت افسردگي عبارت از خودكشي مي باشد.

مطالعات آماري نشانگر اين است كه عوامل ژنتيكي عامل ايجاد اين اختلال مي باشند و معمولا اين علائم در اوايل دوره بزرگسالي صورت مي گيرند.

اختلالات ديوانگي و بهت زدگي و شيدايي در عهد باستان و توسط پزشكان قرن دوم بابلي و در دوره مدرن توسط يك روان پزشك آلماني به اسم اميل كراپلين (Emil Kraepelin) معرفي شدند.

اصطلاح مدرن اين اختلال از عبارت folie maniac – melancholique گرفته شده است كه در قرن هفدم معرفي شده است.

منبع:مشاوركو:مركز مشاوره روانشناسي و مشاوره آنلاين-اختلال عاطفي