روان كاوي، هم در نظريه و هم از نظر روش درماني، در اواخر قرن نوزدهم توسعه يافت.

روان كاوان بر مبناي اين فرض مي باشد كه تضاد هاي ناهوشيار منجر شناخت ريشه هاي مشكلات روان شناختي مي شوند، كه و تواند علائم مربوط به اين مشكلات را با قرار دادن و انتقال اين تضاد ها به بخش هشيار مغز كاهش داد.

نظريه مربوط به روان كاوي بارها مورد انتقاد و اصلاح قرار گرفته است، ولي همچنان به عنوان يكي از موثرترين رهيافت ها موجود در زمينه روان شناسي مطرح مي باشد.

تاريخچه روان كاوي
بررسي هاي صورت گرفته به منظور پيدا كردن ريشه ها و تاريخچه روان كاوي، نشان دهنده اين بوده است كه يك شخص بسيار مهمي به اسم سيگموند فرويد[۱] ايجاد كننده اين روش مي باشد.

فرويد در سال ۱۸۵۶ متولّد شد، و يك عصب شناس بسيار مشهوري بود كه كارهايش منجر به برخورد وي با افراد داراي علائم خاص بدني شد كه هيستري يا تشنج ناميده شد.

فرويد تحت تاثير كارهايه عصب شناسي به اسم جين مارتين چاركوت[۲]، شروع به استفاده از هيپنوتيزم در درمان افراد داراي تشنج كرد.

با افزايش علاقه فرويد به هيپنوتيزم، وي با جوزف[۳] برور همكاري كرد تا يك روش جديد درماني را توسعه دهند كه به افراد درمانجو كمك مي كرد تا خاطرات مربوط به حوادث آسيب زا، كه در زماني نزديك به بروز اين علائم اتفاق افتاده بود، را مورد بررسي قرار دهند.

فرويد و برور مشاهده كردند در زماني كه افراد در نتيجه هيپنوتيزم به اين خاطرات دست مي يبند و به صورت راحت در مورد آن صحبت مي كنند، علائم مربوط به بيماري در اين افراد كاهش مي يابد.

در سال ۱۸۹۵، فرويد و بريور مطالعات خودشان را در هيستريا[۴] چاپ كردند و در آن، شرايط چند فردي كه با استفاده از روان كاوي بهبود يافته بودند را بحث كرده بودند.

در سطح گسترده اي اين انتشارات به عنوان اولين پيشبرد موجود در ادبيات روان تحليلي در نظر گرفته مي شود.

بعد از اينكه فرويد چندين بار در نتيجه استفاده از هيپنوتيزم به مشكل خورد، اين روش را مورد استفاده قرار نداد و شروع به استفاده از رهيافتي كرد كه به”ارتباط آزاد” معروف شده بود.

فرويد با درخواست از افراد درمانجو براي آزاد صحبت كردن در رابطه با مواردي كه به ذهن شان خطور مي كند .

تحليل كردن اين ارتباطات آزاد، به اين نتيجه دست يافت كه استفاده از اين روش منجر به دست يابي به ريشه هاي مشكلات روان شناخته مي شود.

وي با كشف كردن خاطرات سركوب شده به آنها دست مي يافت. وي به منظور توصيف كردن اين رهيافت جديد درماني و نظريه هاي مربوط به آن، استفاده از واژه “روان كاوي” را مصطلح كرد.

با گذشت زمان، فرويد نظره ي خود را گسترش داد و آن را اصلاح كرد.

هر چند كه وي همچنان اين عقيده را داشت كه آسيب هاي ذهني تحت تاثير سلامت رواني فرد قرار دارند، ولي وي در مرحله اول شروع به در نظر گرفتن علائم ، به عنوان نتيجه مربوط به تضاد هاي ناهشيار كرد.

وي نظريه اي را مطرح كرد كه بر اساس آن، روياها عبارت از تلاش هاي ناخود آگاه مي باشند كه از طريق تضاد ها و يا بيان كردن تمايلات تهديد كننده، وارد بخش هشيار فرد مي شوند.

منبع:مشاور كو:مركز مشاوره روانشناسي و مشاوره آنلاين-روان كاوي / روان كاوي مدرن