ماجراي واقعي من
از وقتي دختر بچه ي خيلي كوچكي بودم، يادم مي آيد كه در خانه ي مان هميشه دعوا بود.
پدر و مادر به هم بد و بيراه مي گفتند و سر بچه ها كشمكش داشتند.

من و خواهر و برادرهايم هم كه هيچ راه فراري نداشتيم، گوشه اي كز مي كرديم و به سرنوشت مان فكر مي كرديم.

دقيقا در اوج روزهايي كه دوست هايم در حال عروسك بازي و شادي و بازي بودند، من دايما درگير كشمكش هاي خانوادگي مان بودم و الان كه بزرگ شده ام، هنوز هم آن روزها را سياه به خاطر مي آورم.

تصميمي به قصد فرار
۱۸ساله كه شدم تصميم گرفتم به موجه ترين شكل ممكن يعني قبولي در دانشگاه، از خانه فرار كنم و هر طور شده از خانواده ام دور باشم تا شايد رنگ آسايش و خوشي را حداقل براي چند سال چشيده باشم.

الان بيشتر از ۸ سال است كه از خانه و خانواده دورم.
در اين مدت سختي هاي زيادي كشيدم. دوري از خانواده، قربت و تنهايي، فرهنگ جديدي كه هنوز هم با آن خيلي غريبي مي كنم.

روزهاي سختي كه به تنهايي كار كردم و بار زندگي ام را به دوش كشيدم و درس خواندم تا بتوانم به موقعيت اجتماعي خوبي برسم.

فكرش را كه مي كنم شايد من از جمله شيك ترين دختران فراري باشم كه در ظاهر تحصيل كرده و با شان هم به چشم مي آيم اما در وجود خودم مي دانم كه يك دختر فراري ام.

فراري از خانه و خانواده…

بعد از گذشت ۸ سال هنوز هم احساس مي كنم هيچ چيز عوض نشده، روزهاي تلخ كودكي در گوشم زنگ مي زنند و با هر پيامك و تماسي منتظر خبر بدي از سمت خانواده ام هستم.

واقعيت اين است كه من در خانواده ام غرق شده ام اما از راه دور..

توقعات نوجوانان از والدين
توقعات نوجوانان از والدين
0 ديدگاه/مارس 3, 2021
ادامه مطلب
چرا همه فرار نمي كنند؟
بر اساس آمارهاي موجود از دختران و پسران فراري كه اكثريت آن ها را قشر نوجوان تشكيل مي دهند، به نظر مي رسد اشتراكاتي در سيستم خانوادگي آن ها وجود دارد.

بر اساس نظريات روانشناسي، خانواده ي سالم خانواده اي است كه متناسب با رشد فرزندان و ايجاد نيازهاي جديد، تغييراتي در قوانين و مرزبندي ها ايجاد مي كند.

به عنوان مثال اگرچه يك كودك حق ندارد تا دير وقت بيرون از خانه باشد اما يك نوجوان مي تواند تا ساعت ۵ عصر با دوستانش باشد و به خانه نيايد.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-بعد از فرار از خانه به كجا برويم؟