در سال 1972 ميلادي جسي برنارد جامعه شناس با اظهار اين مساله كه ازدواج براي زنان و مردان متفاوت است، و اينكه ازدواج مردها بهتر است، سر و صداي زيادي كرد. اكنون بعد از حدود 45 سال هنوز هم بخشي از عقل متعارف ما باور دارد كه زنان دوران مجردي را بهتر ميگذرانند حال آنكه مردان در وقت تأهل اوضاعشان بهتر است.

اما نكته بحث برانگيز ديگري نيز مطرح است، چيزي كه بيشتر مورد پذيرش مي باشد: فردي كه مدعي است ازدواج كردن براي هركس بهتر است زيرا كه مردم را شادتر و سالمتر و در ارتباط بيشتر باهم ديگر ميسازد، و حتي طول عمرشان را بيشتر ميكند. بيشتر دو دهه ي گذشته را صرف اين كرده ام كه نشان دهم اين ادعاها به طور برجسته اي اغراق آميز يا آشكارا غلط هستند. وليكن سازمانهاي قدرتمندي وجود دارد كه طرفدار ازدواج (يعني ازدواج قراردادي مرسوم) هستند و بر هميشگي كردن اسطوره ي تاثير دگرگون كنندهوي زناشويي براي هردوي زنان و مردان سرمايه گذاري كرده و بسيار هم موفق بوده اند.

از زماني كه برنارد كتابش را منتشر كرد، اگر نه به دهها هزار، به هزاران نسخه ي مطالعاتي درباره ازدواج رسيده است. براي اينكه بطور قطعي بدانيم تحقيق در مورد تفاوت جنسيتها چه ميگويد، لازم است نگاهي به فراتحليل ها بيندازيم –يك جور مطالعه مروري كه نتايجِ هر مطالعه ي مربوط را كه تاكنون انجام شده به شكل آماري تركيب ميكند. چنين بازبينيِ به روزي وجود ندارد، و حتي اگر وجود داشت، مشكلاتي مي داشت، زيرا بسياري از مطالعات عميقا به آن خدشه وارد ميكنند.

آنچه اينجا پيشنهاد ميشود تنها يك نمونه از آن چيزي است كه برخي تحقيقات نشان ميدهد. فراموش نكنيد كه نتايج مطالعات، هميشه بينابين است، و تجارب همه كس را در نظر نميگيرد. استنتاجات من بيش از آنكه قطعي فرض شوند، بايد به عنوان پيشنهاد فرض شوند.

زنان و ازدواج: آنها فقط براي اين نيستند كه ازدواج كنند

برخي از مهم ترين مطالعات و بازبيني ها هيچ تفاوت مبتني بر جنسيت را نيافته است، و هنگام وجود تفاوت، ظاهرا بيشتر، زنها هستند كه با ازدواج از خواب غفلت بيدار ميشوند.

يك نمونه از تحقيق كه هيچ تفاوت جنسيتي نيافته است، مطالعه ي اندازه گيري طول عمر بوده است كه تاكنون از 1912 ادامه داشته است. نتايج نشان ميدهد كه مردمي كه طول عمر دراز داشتند كساني بودند كه مجرد ماندند و نيز كساني كه متأهل ماندند. افراد مطلقه، همچنين آنها كه طلاق گرفته و سپس مجددا ازدواج كردند، زندگي كوتاهتري داشتند. آنچه اهميت داشت سازگاري بود، نه وضع مربوط به زناشويي، و در اين بين، هيچ تفاوت جنسيتي وجود نداشت.

نوع ديگري تحقيق كه در آن، حكم زنان و مردان در موردش يكسان است مطالعاتي است كه افراد يكساني را در طول زمان دنبال مي كند به طوريكه از تجرد به تأهل مي روند. بازبينيِ 18 تا از اينگونه مطالعات دريافته است كه افراد اساساً بعد از اينكه ازدواج كردند خوشحال تر نمي شوند. در بهترين حالت، آنها در زمانهاي نزديك به عروسي خود تنها كمي خرسندتر ميشوند؛ پس از آن به احساس زمان مجردي خود برميگردند و به همان اندازه ي سابق احساس خشنودي (يا ناخشنودي) ميكنند. اين الگو در مورد زنان و مردان مثل هم است.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-آيا درست است كه زنان مجرد، و مردان متأهل بهتر عمل ميكنند؟