آموزش همدلي به كودكان امر بسيار مهمي مي باشد. همدلي توانايي درك، احساس يا به اشتراك گذاشتن احساسات ديگران است. همدلي يك واكنش عاطفي به آنچه كه شخص ديگري احساس مي كند يا انتظار مي رود آن را احساس كند.

همدلي چيست؟
بسياري از افراد همدلي و همدردي را با هم اشتباه مي گيرند اما آن ها دو ارزش مجزا مي باشند. همدلي تنها توانايي درك احساسات فردي نيست، بزهكاران اغلب با تظاهر به درك احساسات و متعاقباً كسب اعتماد ديگران از افراد منفعت مي برند. همدلي چيزي بيشتر از اين است. همدلي نه تنها توانايي تشخيص كيفيت احساسات كسي است بلكه ارزش گذاري و محترم دانستن احساسات شخص ديگري را شامل مي شود. همدلي به معناي رفتار كردن با ديگران از روي مهرباني، بزرگي و توافق و تفاهم است.

دو نوع اصلي همدلي وجود دارد: شناختي و عاطفي.

همدلي شناختي: توانايي درك ديدگاه ديگران و احساس درد آن ها مي باشد. زماني اين نوع همدلي را تجربه مي كنيد كه بدون از دست دادن احساسات خود در تجربه شخص ديگري غوطه ور شويد.

همدلي عاطفي: اين نوع همدلي به اين دليل روي ميدهد كه با آن شخص همدردي مي كنيد يا احساس مي كنيد شبيه هم هستيد. همدلي عاطفي به عنوان پاسخگويي عاطفي نيز شناخته مي شود.

چرا رشد همدلي در كودكان مهم است؟
همدلي براي يك جامعه منسجم حياتي است. همدلي امكان تصميم گيري اخلاقي و مهربانانه و نوع دوستانه را فراهم مي كند. فقدان همدلي با احساسات ديگران در اوايل كودكي با مشكلات سلامت روان (مانند اختلال سلوك و روان پريشي) در آينده مرتبط است، بنابراين نبايد اهميت آن را دست كم بگيريد.
درك احساسات ديگران باعث تقويت تعاملات اجتماعي و رفتار همدلانه مي شود.
همدلي در كودكان با رفتارهاي نوع دوستانه، مشاركتي و اجتماعي همراه است. كودكان همدل مهارت هاي اجتماعي و هوش هيجاني بهتري دارند و پرخاشگري كمتر و استدلال اخلاقي بهتري نشان مي دهند. آن ها همچنين هنگام اشتباه كردن و عدم رعايت قوانين حتي بدون نظارت نيز احساس گناه بيشتري نشان مي دهند.
احساس همدلي براي بزرگسالان در زندگي روزمره نيز مهم است. در نظر گرفتن ديدگاه شخص ديگر مي تواند اعتماد و نزديكي بين فردي را افزايش دهد.
به مرور زمان اين كار باعث افزايش اعتماد به نفس كودك مي شود.

آموزش همدلي به كودكان

آموزش همدلي به كودكان پيش دبستاني
۱. كودكان بايد شاهد نشان دادن همدلي بزرگسالان باشند.
در حالي كه برخي از كودكان ذاتاً داراي موهبت قلب هاي رئوف مي باشند، اكثر موارد كودكان نياز دارند تا همدلي را توسط بزرگسالان پيرامون خود آموزش ببينند.

الگوبرداري همدلي از طريق نحوه ارتباط والدين با كودكان خود شروع مي شود. والديني كه به چيزهاي حائز اهميت براي كودكان خود علاقه نشان مي دهند و همچنين به روشي ملتفت و مثبت به هيجان ها عكس العمل نشان مي دهند، درحال آموزش همدلي به كودكان مي باشند.

۲. نيازهاي هيجاني را برآورده كنيد
زماني كه نيازهاي هيجاني كودكان برآورده شود، دو چيز اتقاق مي افتد. اول اينكه آن ها ياد مي گيرند كه چگونه نيازهاي هيجاني ديگران را برآورده كنند و به آنچه دريافت مي كنند، پايبند مي شوند، بدان معنا كه به اندازه كافي براي ابراز همدلي به ديگران هنگام نياز، احساس امنيت مي كنند.

۳. با كودكان در مورد نيازهاي هيجاني صحبت كنيد
براي بسياري از بزرگسالان گفتگو در مورد نيازهاي هيجاني يا هر چيز مرتبط با هيجان ها دشوار است. در نتيجه، آن ها به كندي براي صحبت درباره موضوع هيجان ها پيش مي روند. در اين حالت كودكان از كنترل هيجان هاي ديگران آگاه نيستند و در هر موقعيتي كه واكنش هيجاني را ايجاب مي كند، احساس ناراحتي مي كنند.

گاهي اوقات آن ها از هيجان هاي خود مي ترسند؛ زيرا آنها هرگز چگونگي مواجهه با نيازهاي هيجاني را فرا نگرفته اند. گفتگو با كودكان در مورد نيازهاي هيجاني و تجربه كردن آن ها در ديگر افراد ايده ي خوبي است. نيازهاي هيجاني آن ها را نام گذاري كنيد (براي مثال؛ حسادت، عصبانيت و دوستي) و به آن ها آموزش دهيد كه بروز اين هيجان ها در شما امري نرمال است.

با كودكان خود گفتگو كنيد كه چگونه هيجان ها را به شكلي مثبت كنترل كنند و موقعيت هايي كه در آن افرادي از آشنايان در حال تجربه كردن هيجان ها هستند را بازگو كنيد و آموزش همدلي به كودكان را شكل دهيد.

۴. موقعيت هاي زندگي واقعي را براي تمرين همدلي جستجو كنيد
هيچ چيزي مانند مثال هاي زنده زندگي واقعي براي الگوسازي آنچه شما آموزش مي دهيد، وجود ندارد. در پي موقعيت هايي باشيد كه در شخصي ديگر تأثيرگذار است. با كودكان خود در مورد آنچه آن به افراد درگير در اين حس معنا مي دهد و اينكه ممكن است آن ها چگونه احساسي نشان دهند، صحبت كنيد. اين كار ر حتما در برنامه فرزندپروري خود قرار دهيد.

براي مثال، اگر شما آمبولانسي را مي بينيد كه به سرعت رد مي شود با كودك خود درمورد آنكه اعضاي خانواده ي شخص بيمار در آن لحظه چه احساسي دارند، صحبت كنيد.

منبع:كانون مشاوران ايران-آموزش همدلي به كودكان با كمك روانشناس

مهارت همدلي مي تواند به برقراري ارتباط موثر افراد كمك كند و باعث مي شود تا بتوانيد با اين استرس ها تا حدود زيادي مقابله كنيم.

وقتي كسي از مهارت همدلي برخوردار است مي تواند ارتباط موثري با افراد جامعه برقرار كند و ميان آن ها محبوب و مورد تاييد باشد. چنين تاييدي باعث مي شود فرد عزت نفس بيشتري پيدا كند و از سرشت خود قلبا راضي باشد.

معني مهارت هاي همدلانه
همدلي كردن به اين معناست كه فرد بتواند خودش را به جاي فرد ديگر بگذارد و دنيا را از ديد او ببيند. در واقع مي توان گفت مهارت همدلي از دو جنبه مورد بررسي قرار مي گيرد: جنبه ي عاطفي و جنبه ي شناختي

از جنبه ي عاطفي به اين معنا مي باشد كه فرد احساسات فرد مقابل را عميقا درك كند و سعي داشته باشد تا او را از نظر روحي احيا كند و از جنبه ي شناختي به اين معنا كه قادر باشد موقعيت به وجود آمده را بشناسد و ارزيابي كند.

اولين شرطي كه لازمه ي مهارت همدلي مي باشد داشتن خودآگاهي مي باشد. وقتي كسي احساسات و شخصيت خود را بشناسد به راحتي مي تواتد با افراد ديگر نيز همدلي كند اما اگر خودش را هم نتواند بشناسد از شناخت ديگران ناتوان خواهد بود.

خصوصيات افرادي كه مهارت همدلي دارند :
افرادي كه از مهارت همدلي برخوردار هستند معمولا در بين اقشار مختلف جامعه محبوبيت و تاييد خواهند داشت. در ادامه به برخي از خصوصيات اين افراد اشاره خواهيم كرد :

۱ ) علاقه داشتن به ديگران

۲ ) احترام گذاشتن به همه ي اقشار جامعه بلا استثنا

۳ ) مهارت اجتماعي قوي

۴ ) تعدد دوستان

۵ ) مورد تاييد بودن نزد اطرافيان

اهميت مشاوره
نمونه هايي از مهارت هاي همدلي
وقتي شما مهارت همدلي را كسب كنيد و به خوبي از آن استفاده كنيد مي توانيد به موارد زير نيز دست پيدا كنيد :

۱ ) به وجود آمدن احساي خوشايند در افراد

۲ ) افزايش عزت نفس و حس كارآمدي براي افراد

۳ ) بهبود قدرت تصميم گيري در همه امور

۴ ) پيشگيري از انواع سو تفاهم و رفتارهاي ناشايست

۵ ) بهبود روابط بين فردي ( به عنوان مثال روابط زناشويي يا دوستانه)

۶ ) كمك به بهبود شناخت افراد و به وجود آمدن يك رابطه ي ايده آل و جامع

نحوه ي افزايش مهارت همدلي :
مهارت همدلي نوعي مهارت اكتسابي مي باشد كه با تكرار و تمرين مي توانيد آن را در خود پرورش دهيد. به برخي از اين روش ها خواهيم پرداخت :

۱ ) گوش دادن به صورت فعال:
براي اين كه بتوانيد مهارت همدلي را در خود تقويت كنيد لازم است تا شنونده ي خوبي باشيد. براي دست يابي به اين‌امر لازم است تا با تمام توجه به صحبت هاي فرد مقابلتان گوش بدهيد و در مواقع نياز واكنش خاص آن موضوع را نشان دهيد.

اگر فكر مي‌كنيد در موقعيت مناسبي براي شنونده بودن نيستيد، از فرد مقابل بخواهيد تا گفت و گوي خود را به زمان ديگري موكول كنيد تا بتوانيد گفت و گوي با كيفيت تري را تجربه كنيد.

در چنين مواقعي فرد كمتر دلگير مي شود تا مواقعي كه به نهايت احساسات و هيجان خود موضوعي را براي شما تعريف كند و شما هيچ توجهي به صحبت هاي او نشان ندهيد براي گوش دادن فعال لازم است تا كارهاي زير را انجام بدهيد :

۱ ) همه ي امور را رها كنيد و در نهايت توجه به صحبت هاي فرد گوش بسپاريد.

۲ ) با فرد تماس چشمي داشته باشيد و به مخاطب خود چشم بدوزيد.

۳ ) در مواقعي كه او در حال صحبت است سرتان را تكان دهيد و به او نشان دهيد مشتاق شنيدن صحبت هاي او هستيد.

۴ ) خودتان را به جاي آن فرد بگذاريد تا كمي حالش را درك كنيد.

۵ ) اگر دوست داريد درباره ي مهارت گوش دادن فعال خبره تر شويد بهتر است از تكنيك انعكاس براي عكس العمل نشان دادن به صحبت هاي افراد استفاده كنيد.

منبع:كانون مشاوران ايران-مهارت همدلي چيست و چگونه ياد بگيريم

همه ي ما در زمان هايي از زندگي مان نياز به درد و دل كردن ، همدردي كردن و همدلي با ديگران را احساس مي كنيم.

روش هاي صحيح درد و دل كردن با ديگران
در چنين شرايطي تمايل داريم تا كسي به حرف هاي مان گوش دهد، راهنمايي مان كند و يا به احساسات دروني مان به گونه اي خاص توجه كند.

به طور كلي نياز به درد و دل از مهم ترين نيازهاي رواني هر انساني است.

ممكن است شما هم از جمله افرادي باشيد كه به خوبي پاي صحبت هاي ديگرانمي نشينيد، با آن ها همدلي مي كنيد و به خواسته هاي شان توجه مي كنيد اما در مواقعي كه خودتان نيازمند اين توجه هستيد، واكنش خوبي از جانب ديگران دريافت نمي كنيد.

با ادامه ي مطلب همراه باشيد تا شما را با مهم ترين نكات ارتباط صحيح و اثربخش بيشتر آشنا كنيم.

روش صحيح درد و دل كردن
روش صحيح درد و دل كردن
آيا درد و دل كردن نيازمند مهارت است؟
ممكن است چنين فكر كنيد كه درد و دل كردن ساده ترين كار ممكن است. دريچه ي ناراحتي ها را باز مي كنيم و تمامي آنچه اذيت مان مي كند را به يكباره بيرون مي ريزيم.

اما واقعيت آن است كه درد و دل كردن نيز مانند هر كار ديگري نيازمند آگاهي از نكات و كسب مهارت هاي لازم است.

فردي را تصور كنيد كه هر وقت شما را مي بيند، شروع به گلايه و شكايت از زمين و زمان مي كند.

دايما از چيزاهاي آزاردهنده، ناراحتي ها و مشكلاتش صحبت مي كند و فضايي منفي و افسرده وار ايجاد مي كند.

پس از پايان اين مكالمه، شما چه احساسي خواهيد داشت؟ آيا حاضر به ادامه ي اين همصحبتي هستيد؟

كاملا مشخص است كه هيچكس از چنين مصاحبتي لذت نخواهد برد. در حقيقت افرادي كه ناراحتي هايشان را بهكشل گله و شكايت و يا غر زدن مطرح مي كنند، شانس كمتري براي دريافت همدلي از سوي ديگران خواهند داشت.

آن ها از طريق غر و ناله كردن، ديگران را خسته و آزرده مي كنند و ممكن است همواره اين شكايت را داشته باشند كه هيچ كس پاي صحبت من نمي نشيند.

منبع:كانون مشاوران ايران-روش صحيح درد و دل كردن و همدردي كردن

بر اساس مطالعه اي جديد منتشر شده در ژورنال آكادمي روانپزشكي كودكان و نوجوانان آمريكا، مواجهه كودك با افسردگي حاد مادر، ريسك كاهش همدلي كودك را نسبت به درد ديگران افزايش مي دهد. محققان در مطالعه اي كودكان مادران داراي افسردگي بعد از زايمان را از بدو تولد تا سن 11سالگي پيگيري كردند و اثرات افسردگي مادران بر واكنش هاي همدلانه طبيعي كودك را در برابر اندوه هاي ديگران ارزيابي كردند. جمعاً 27 كودك از مادران مبتلا به افسردگي و نيز 45 نفر به عنوان گروه كنترل و فاقد اختلال در اين مطالعه به كار گرفته شدند. آنها هر نه ماه به مدت شش سال ويزيت خانگي داشتند تا الگوهاي تعاملي مادر-كودك را بسنجند و از آنها خواسته شد در سن 11سالگي در جلسه مغز نگاري MEG شركت كنند تا واكنش هاي طبيعي آنها به دردهاي ديگران مورد ارزيابي قرار گيرد. پروفسور راث فيلدمن مدير آزمايشگاه نوروساينس رشد اجتماعي و ايروينگ بي هريس از جامعه باليني كودك در دانشگاه بار ـ ايلان و سردبير اين مطالعه گفت “ما كنجكاو شديم تا افسردگي مادران و ارتباطش با پردازش نوروني كودكان 11ساله به دردهاي ديگران را ببينيم”.

مطالب مرتبط:
افسردگي بارداري و تاثير آن بر مغز كودك
“نتايج مطالعه ما نشان داد كه واكنش طبيعي به درد در كودكان مادران افسرده زودتر از گروه كنترل مي توانند ناحيه مرتبط با پردازش شناختي اجتماعي را متوقف كنند، به طوري كه به نظر مي رسد در كودكان مادران افسرده فرآيندهاي تفاهم محور در برابر دردهاي ديگران را كاهش مي يابد، شايد به دليل دشواري در تنظيم برانگيختگي بالاي مرتبط با مشاهده آلام ديگران”.
يافته ها همچنين نشان مي دهند كه الگوهاي تعامل مادر -كودك نقش مهمي در ميزان اين تأثير ايفا مي كند. وقتي كه تعاملات مادر با كودك بيشتر هم خوان بود (زماني كه مادر و كودك بيشتر به يكديگر توجه مي كردند) و زماني كه مادران كمتر غيرقابل پيش بيني بود كودكان توانايي هاي پردازش قوي تري در اين حيطه خاص از مغز را نشان دادند. فلدمن بيان كرد “مشاهده نقش رابطه مادر-كودك در يافته هاي ما اميدبخش است. مادران افسرده مكرراً همخواني كمتري با نيازهاي كودك دارند و غير قابل پيش بيني بودن را در رابطه با كودكانشان نشان دادند و از اين رو از طريق آن ممكن است برخي از تفاوت هاي موجود بين كودكان مادران افسرده و همسالان بدون اين مشخصه را در مطالعه مان تشريح كنيم “.
اگر چنين باشد، يافته هاي ما يك نقطه شروع و پيشگام مي باشد، كه در آن مداخلات بعدي بتوانند توجه شان را بر كمك به كاهش اثرات افسردگي مادران بر رشد روانشناختي كودكان متمركز كنند”.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-افسردگي مادران ممكن است همدلي كودك را كاهش دهد