من نامادري هستم چه بايد كنم؟ چگونه ناپدري مهربان باشيم؟ ارتباط، صبر، ايجاد استانداردهاي توافق شده توسط بزرگسالان درگير و تثبيت نقش عضو جديد در خانواده اي كه قبلاً زندگي نامه قبلي دارد، كليدي است تا داستان «سيندرلا» تكرار نشود.
پذيرش ناپدري و نامادري جديد

من نامادري هستم چه بايد كنم؟ چگونه ناپدري مهربان باشيم؟ ارتباط، صبر، ايجاد استانداردهاي توافق شده توسط بزرگسالان درگير و تثبيت نقش عضو جديد در خانواده اي كه قبلاً زندگي نامه قبلي دارد، كليدي است تا داستان «سيندرلا» تكرار نشود.
شريك جديد والدين بايد در روند انطباق با شرايط جديد خانواده با فرزندان صبور باشد.

پذيرش ناپدري و نامادري جديد
داستان هاي كلاسيك، مانند سفيد برفي يا سيندرلا ، به شهرت نامادري ها و ناپدري ها آسيب رسانده است. حتي مطالعاتي در اين زمينه وجود دارد، مانند برونو بتلهايم، روانشناس و شاگرد زيگموند فرويد، كه رساله روانشناسي افسانه ها را نوشت . او در كار خود به اين نتيجه مي‌رسد كه نامادري و ناپدري (اما بالاتر از همه، اولي‌ها) بار منفي براي كودك دارند، زيرا به دليل پيوندي كه وجود دارد، دلبستگي مادر و فرزند عميق‌تر از پدران است. از همان ابتدا ايجاد شده است.

پويايي كلي كه معمولاً در اين نوع خانواده‌هاي بازسازي‌شده اتفاق مي‌افتد اين است كه پيوند بين كودك و والديني كه ديگر با او زندگي نمي‌كنند شكسته مي‌شود و پويايي ايجاد مي‌شود كه در آن نامادري يا ناپدري مي‌خواهد مورد محبت قرار گيرد تا تعهد را تضمين كند. پيلار مونوز روانشناس كودك و نوجوان توضيح مي دهد كه با شريك زندگي كه باعث طرد در خردسال مي شود .

شماره مشاوره روانشناسي
هر خانواده اي كه يك بزرگسال جديد در آن ادغام شده است (شريك جديد پدر يا مادر كودك) متفاوت است و روند سازگاري خود را با شرايط جديد دنبال مي كند، اما عواملي وجود دارد كه اين بازسازي خانواده را تسهيل يا پيچيده مي كند. مونوز به آن‌ها اشاره مي‌كند: « شخصيت كودك تأثير مي‌گذارد، زيرا در آن‌ها ممتنع‌تر است. و همچنين سنين پيچيده تري مانند نوجواني وجود دارد. از ديگر مسائلي كه همزيستي روان‌تر را تسهيل مي‌كند، مهارت‌هاي اجتماعي كودك است، مانند مهارت‌هاي ارتباطي و همدلي او و همچنين اين واقعيت كه در خانواده جديد فرزندان ديگري در سنين مشابه وجود دارند.

از نظر متخصص، بزرگسالان نقش اساسي در تشكيل هسته جديد خانواده دارند: « هر چه توافق بين والدين بيولوژيكي بهتر باشد، كودك بهتر با والدين ناتني سازگار مي شود. نوع پيوند بين كودك و مادر بيولوژيكي او نيز تأثيرگذار است. اگر اين يك دلبستگي سالم باشد، آسان‌تر، اما دشوارتر است، زيرا نامادري را به‌عنوان يك شخصيت مكمل مي‌بينند، اما نه جايگزين».

ناپدري يا نامادري شدن خانواده اي كه قبلاً سابقه و زندگي نامه قبلي خود را دارد آسان نيست، اما مي توان به يك ادغام خوب دست يافت. وقتي والدين بيولوژيك نمي خواهند شركاي جديد پدر يا مادر فرزندانشان را نابود كنند يا به آنها حمله كنند، همه چيز آسان تر است. مونوز ادامه مي‌دهد كه اين رويكرد راحت است كه هر بخش يك عملكرد ارزشمند و دقيق را براي تربيت كودكان انجام دهد.

از نامادري خبيث تا تكيه گاه ارزشمند

يكي از اشتباهات رايج زوج هاي جديد والدين داراي فرزند اين است كه مي خواهند نقش پدر يا مادر فرزندان را ايفا كنند. براي روانشناس، اين عملكرد با آنها مطابقت ندارد، زيرا آنها كساني نيستند كه هنجارها را ايجاد مي كنند. اين كارشناس مي‌افزايد: «وظيفه آن‌ها حمايت يا كمك‌هاي تكميلي است كه به معناي همكار شدن كودك براي جلب رضايت زوج‌ها نيست». همچنين به اهميت صبر و شكيبايي با خردسالان در روند سازگاري با شرايط جديد خانواده اشاره مي كند و اينكه پس از جلب اعتماد آنها به خود خيانت نمي كنند.

ارتباط يكي ديگر از قطعات اساسي براي تسهيل سازگاري با بافت جديد خانواده است، كه ناشي از جدايي قبلي از والدين است كه فرزندان بايد آن را بپذيرند. مهم است كه والدين بدون توجه به اينكه رابطه آنها چگونه به پايان مي رسد، توانسته اند به توافق برسند. سارا دل پاي مي گويد: «تمركز روي وظايف آنها مانند تربيت، مراقبت، قوانين، محدوديت ها، محل اقامت فرزندان يا مسائل اقتصادي راحت است، زيرا آنها ديگر زوج نيستند، اما هميشه پدر و مادر خواهند بود.، روانشناس سلامت و خانواده درمانگر، كه تاكيد مي كند ورود يك عضو جديد به خانواده مستلزم يك روند پيش رونده سازگاري است. چيزي كه در ابتدا مي توان با فعاليت هاي گروهي بازيگوش مانند گشت و گذار مورد علاقه قرار گرفت. دل پاي ادامه مي دهد: «بدون فراموش كردن، اهميت صحبت در مورد احساسات هر يك از اعضاي خانواده، دادن فضايي براي ابراز احساساتي مانند خشم، ترس يا طرد شدن، به طوري كه تمام ديدگاه ها قابل درك باشد.»

منبع:فارسيدو-چگونه پذيرش ناپدري و نامادري جديد را براي كودكان آسانتر كنيم؟