به تازگي طرحي را پايه گزاري كرده اند كه در آن با برگزاري دوره هاي فلسفه به كودكان كمك ميكنند تا زاه درست انديشيدن را ياد بگيرند و در آينده نيز موفق تر شوند.

به گزارش خبرنگار انديشه «خبرگزاري دانشجو»،‌ آنچه كه تا امروز حداقل در ذهن عامه مردم درباره فلسفه شكل گرفته است حكايت از دانشي خشك دارد كه هرگز نمي تواند تناسبي با زندگي روزمره داشته باشد.

اما پژوهشگران حوزه فلسفه در شاخه هاي مختلف عدم صحت اين ادعا را ثابت كرده اند،‌ فلسفه مي‌تواند در شئون مختلف زندگي ما حضوري پررنگ داشته باشد، اما لازمه اين حضور قبل از هرچيز ارائه تعريفي دوباره به دور از شنيده هاست،‌ فلسفه در ساده ترين تعريف درباره ماهيت‌ها صحبت مي كند،‌ اگر در زندگي به دنبال ماهيت ها باشيم در واقع متوسل به جست‌و‌جو و فكر كردن شده ايم،‌ بنابراين به نوعي تفلسف كرده‌ايم.

با اين نگرش مي‌توان فلسفه را جزئي از زندگي دانست، به ويژه كه در چند سال اخير گستره اين دانش پايه، به حوزه هاي دانشي ديگر نيز سرايت كرده است و اين روزها شنيدن درباره موضوعاتي چون فلسفه پزشكي، ‌فلسفه هنر،‌ فلسفه اخلاق،‌ فلسفه كودك مولفه‌اي ناآشنا محسوب نمي شود.

البته با وجود تفاسير ياد شده همچنان مفهوم برخي مولفه ها قابل درك نيست،‌ براي مثال جامعه متشكل از مردمي كه چندان با فلسفه اخت نبوده اند شنيدن از فلسفه كودك اساسا غيرقابل باور است؛ چراكه در شاكله ذهني عامه مردم اين مولفه به مثابه آموزش همان مكاتب و نحله هاي فلسفي است كه قطعا اين برداشت ناشي از عدم آگاهي است.

به اين منظور و براي روشن شدن چيستي فلسفه كودك، با تني چند از كارشناسان اين حوزه به گفت‌وگو پرداختيم،‌ هركدام از اين پژوهشگران از نقطه نظري متفاوت به تبيين مولفه فلسفه براي كودك پرداختند.

دكتر زهره حسيني،‌ از پژوهشگران حوزه فلسفه براي كودك، در اين راستا چنين عنوان كرد كه مقصود از طرح و برنامه فلسفه و كودك، فقط آموزش مطالب فلسفي به كودك نيست، بلكه كودك به حسب مراحل سني و تحصيلي در اين روش، نخست با روش درك و تفاهم، مفاهيم عادي يا اخلاقي و سپس روش تحليل شنيده‌ها يا تفكر نقاد يا خلاقيت و يافتن مفاهيم جديد آشنا مي‌شود و پس از يافتن استعداد درك مفاهيم اخلاقي يا در ضمن آن، اندك اندك مطالب ساده و پايه فلسفه به آنها آموزش داده مي‌شود.

دكتر حسيني معتقد است كه در روش‌هاي يادگيري قديم، آموزش و پرورش تنها يادگيري مطالب و حفظ آنها و در نهايت انتقال آنها به نسل بعد تلقي مي‌شد و معلم مطالبي را به شاگرد ياد مي‌داد و شاگرد آن را بعدها به شاگردانش انتقال مي‌داد، كسي حق به چالش كشيدن استاد را نداشت و نقد و بررسي معلومات استاد كار درستي به شمار نمي‌رفت.

او معتقد است تربيت با اين روش، كودكاني به بار مي‌آورد كه قادر به حل مسائل زندگي خود در آينده نيستند؛ زيرا قدرت تفكر نقاد در آنها پرورش نيافته است. در مواجهه با مسائل و مشكلات نقد و بررسي موشكافانه، تجزيه و تحليل و در نهايت داوري عادلانه را ندارند. بنابراين سيستم آموزشي بايد مبتني بر تفكر خلاق و البته نقاد باشد كه اين مهم در گروي طرح آموزشي فلسفه براي كودكان است.

منبع:مشاوره ازدواج-فلسفه يكي از راههاي كمك به افكار كودكان و رشد آنها