اهداف ازدواج مشخص شده و دلايل اين امر الهي واضح است درست است كه ايناهداف براي هر فردي با فرد ديگر متفاوت است اما كليت و ماهيت آن معلوم و بدون تغيير است. يكي از اهداف ازدواج كه نقش كمرنگي در اين امر دارد حس داشتن تكيه گاه و يا به نوعي فرار از تنهايي است. كسي كه ازدواج مي كند خوب است كه احساس مي كند ديگر تنها نبوده و مي تواند همه جانبه به روي فردي ديگر تكيه كند اما برخي ازدواج مي كنند تا از محيط خانواده دور شده و ديگر تنها نباشند درواقع آنان به هر قيمتي كه شده خواستار ازدواج بوده و فرار از تنهايي را دليل اصلي ازدواج بيان مي كنند.

اين افراد كه اغلب دختران تشكيل دهنده آنان هستند، به جنبه هاي ديگر ازدواج كه همان مسئوليت پذيري مديريت در زندگي مي باشد فكر نكرده و پس از ازدواج دچار مشكل مي شوند. آنان به دليل عدم آمادگي و همچنين عدم توانايي در مديريت مشكلات زندگي خوبي را تجربه نكرده و علاوه بر احساس تنهايي دوباره و اينبار در مشكلات، احساس شكست در زندگي را نيز تجربه خواهند كرد.

ازدواجبراي فرار ازتنهايي
تنها بودن و تنهايي مقوله هاي جداگانه اي هستند: «تنها بودن يك پديده اجتماعي است: شما با ديگران نيستيد. از سوي ديگر، تنهايي يك پديده رواني است. شما مي توانيد حتي در ميان صدها نفر احساس تنهايي كنيد و مي توانيد با هم احساس تنهايي كنيد.

درست است كه ازدواج به كاهش احساس تنهايي براي بيشتر افراد كمك مي كند و افراد متاهل از نظر آماري كمتر از افراد مجرد احساس تنهايي مي كنند.تضميني براي ازدواج و رهايي از تنهايي وجود ندارد.

ازدواج حتي مي تواند به يك تله تبديل شود: “به عنوان يك فرد متاهل، شما گاهي اوقات فرصت هاي كمتري براي ايجاد ارتباطات ديگر داريد.

آيا افراد معروف هم درگير اين حس مي شوند؟
موفقيت، شهرت، تحسين هم كمكي به حل اين حس نمي كند و نمونه هاي آن: چارلي چاپلين، جودي گارلند، مرلين مونرو، مارلون براندو، پرنسس دايانا.

حس تنهايي
تنهايي جهنم استاحاطه شدن توسط افرادي كه به آنها تعلق نداريد يا افرادي كه احساس مي كنيد توسط آنها طرد شده ايد، باعث درد عميق و وجودي مي شود، كه در نهايت بدترين نوع دردي طولاني مدتي است كه مي توانيم احساس كنيم. آزمايش‌ها نشان مي‌دهند كه ما طرد اجتماعي را به روشي مشابه با درد فيزيكي تجربه مي‌كنيم، و هر دو به روشي مشابه در مغز پردازش مي‌شوند: هم در درد فيزيكي و هم در درد اجتماعي، ناحيه‌اي از مغز فعال است كه با درد عاطفي ارزيابي تأثيرات و تجربيات حسي.(منبع Im Gefängnis der Einsamkeit) مرتبط است.

اميدوارم نه براي هميشه
معمولاً تنهايي يك وضعيت موقتي است. اغلب در مراحل انتقالي دشوار زندگي رخ مي دهد،

براي مثال پس از تغيير شغل يا خروج فرزندان از خانه والدين. ما از دست دادن را احساس مي كنيم و براي آن سوگواري مي كنيم.

اما حتي درد پس از مرگ در مجاورت هم معمولاً در نقطه‌اي فروكش مي‌كند، پس از يك مرحله كناره‌گيري، فرد احساسات را از بين مي‌برد و خود را دوباره در زندگي اجتماعي ادغام مي‌كند.

با اين حال، زماني كه تنهايي از بين نمي رود، زماني كه به يك بيماري مزمن تبديل مي شود، بد مي شود. چگونه اين اتفاق مي افتد؟

بخشي از حساسيت به تنهايي در ذات فرد است و محصول ژن ها و اجتماعي شدن است. دورت بومسما، ​​متخصص ژنتيك رفتاري و تيمش در دانشگاه آزاد آمستردام در مطالعات دوقلو مشخص كردند كه دامنه تنهايي در جامعه ما حدود ۴۸ درصد ژنتيكي است . مارتين هاتزينگر همچنين مشاهده كرده است كه افراد از نظر نياز به ارتباط، تعلق و نزديكي درك شده با ديگران متفاوت هستند.

هاوتزينگر مي گويد افرادي كه به شدت به قضاوت ديگران وابسته هستند، به ويژه در معرض خطر تنهايي هستند. با اين حال، كاچيوپو خاطرنشان مي‌كند كه به درجات مختلف، همه ما اينطور هستيم: «براي ما بي‌نهايت مهم است كه ديگران در مورد ما چه فكري مي‌كنند – تصادفي نيست كه سه مورد از ده فوبياي رايجي كه افراد براي درمان آن‌ها اقدام مي‌كنند، مربوط به اضطراب اجتماعي است.: ترس از صحبت كردن در جمع، ترس از جمعيت و ترس از غريبه ها .

منبع:مشاوره ازدواج-ازدواج فقط به خاطر فرار از تنهايي ممنوع!