ديابت و اختلال عملكرد جنسي و عوارض انسولين در مردان در اين مقاله مورد بحث قرار گرفته است. از كاهش فشار خون گرفته تا كمك به كاهش استرس و اضطراب، رابطه جنسي فوايد زيادي براي سلامتي دارد. اما اگر شما يكي از بيش از ۳۰۰ ميليون آمريكايي هستيد كه مبتلا به ديابت نوع ۲ هستند ممكن است رابطه جنسي خوبي را تجربه نكنيد.

اختلال نعوظ زماني رخ مي دهد كه مرد نتواند نعوظ را براي مقاربت جنسي با همسر خود حفظ كند. ديابت بر توانايي بدن شما براي تبديل غذا به انرژي تأثير مي گذارد، زيرا بدن شما به اندازه كافي آن را توليد نمي كند يا نمي تواند هورمون انسولين را به درستي استفاده كند.

ديابت و اختلال عملكرد جنسي
اختلال عملكرد جنسي شامل هر گونه مشكلي است كه در چرخه پاسخ جنسي رخ مي دهد. همه چيز از رسيدن به نعوظ تا كاهش ميل جنسي مي تواند براي افراد مبتلا به ديابت مشكل ساز باشد.

اگر ديابت داريد ممكن است علائم زير را تجربه كنيد:

كاهش ميل جنسي: آيا اغلب تظاهر به سردرد مي كنيد تا اينكه از رابطه جنسي خودداري كنيد؟

ناتواني برانگيختگي: آيا ديگر مانند گذشته نعوظ را تجربه نمي كنيد؟

كاهش حس: آيا ديگر ارگاسم را تجربه نمي كنيد؟

دردهاي مرتبط با مقاربت: آيا از رابطه جنسي اجتناب مي كنيد زيرا احساس درد داريد؟

عفونت ها: آيا به طور معمول واژينيت يا عفونت مجاري ادراري را تجربه مي كنيد؟

ديابت خطر اختلال عملكرد جنسي را افزايش مي دهد
دلايل مختلفي وجود دارد كه افراد مبتلا به ديابت بيشتر از عموم افراد دچار اختلال عملكرد جنسي مي شوند.

چاقي، فشار خون بالا، آپنه خواب و افسردگي شرايط رايجي هستند كه در كنار ديابت رخ مي دهند. چاقي مي تواند به طور غير مستقيم منجر به اختلال نعوظ (ED) شود، آپنه خواب مي تواند باعث اختلال نعوظ براي مردان يا زنان شود.

افسردگي و اضطراب همچنين مي‌تواند بر ميل جنسي تأثير منفي بگذارد يا منجر به استفاده از داروهايي شود كه بر علاقه يا عملكرد جنسي تأثير مي‌گذارد.

نگراني هاي سلامت عاطفي
مردان و زناني كه از پمپ انسولين استفاده مي كنند ممكن است احساس ناراحتي پيدا كنند. به علاوه، زمان و انرژي صرف شده براي مديريت ديابت و شرايط مرتبط با آن مي تواند بر سلامت عاطفي تأثير بگذارد. اين ممكن است منجر به بي‌علاقگي به رابطه جنسي يا استفاده از دارويي شود كه بر عملكرد جنسي تأثير منفي مي‌گذارد.

تغييرات هورموني و ديابت و اختلال عملكرد جنسي
تغييرات در تستوسترون يا استروژن (به دليل ديابت، يائسگي يا شرايط همزمان) مي‌تواند بر ميل جنسي و توانايي برانگيختگي جنسي تأثير بگذارد.

جريان خون كمتر
ديابت بر جريان خون تأثير مي گذارد، كه مي تواند بر رسيدن خون به آلت تناسلي يا واژن تأثير بگذارد. براي اينكه يك مرد نعوظ را به دست آورد و حفظ كند، نياز به جريان خون به آلت تناسلي دارد. در زنان نيز كاهش جريان خون مي تواند در خشكي واژن نقش داشته باشد.

عوارض دارويي

داروهاي فشار خون بالا ممكن است بر توانايي دستيابي يا حفظ نعوظ تأثير بگذارد، برخي از داروهايي كه به مديريت افسردگي يا اضطراب كمك مي كنند به دليل مهار برانگيختگي يا علاقه جنسي بدنام هستند و رابطه زوجين را ضعيف مي سازند.

آسيب عصبي

داشتن سطوح بالاي گلوكز مي تواند به اعصاب آسيب برساند. نوك آلت تناسلي و كليتوريس مملو از اعصاب است. اگر اين اعصاب آسيب ببينند ممكن است كاهش حس جنسي يا حتي مقاربت دردناك را تجربه كنيد كه خود باعث سردي ميان زوجين مي شود.

هر چه زودتر ديابت خود را كنترل كنيد، بهتر است، زيرا بهبود قند خون مي تواند به جلوگيري از آسيب عصبي و عروق خوني كه مي تواند به اختلال نعوظ ويرانگر كمك كند.

اختلال در نعوظ
شايع ترين نوع مشكل جنسي در مردان، اختلال نعوظ است كه زماني ايجاد مي شود كه نمي توانيد نعوظ داشته باشيد يا نعوظ را حفظ كنيد.

دلايل مختلف اين امر محدوديت جريان خون، آسيب عصبي و رگ هاي خوني آسيب ديده مي باشد. شما مي توانيد براي حل اين مشكل قرص هايي مانند وياگرا و سياليس را زير نظر دكتر مصرف كنيد زيرا مي تواند باعث مشكلات قلبي شود.

منبع:كانون مشاوران ايران-ديابت و اختلال عملكرد جنسي

ديابت دوران بارداري چيست؟

آيا تا به حال در مورد ديابت در دوران بارداري چيزي شنيده ايد؟ در مورد ديابت دوران بارداري چه اطلاعاتي داريد؟ آيا مي دانيد كه ديابت دوران بارداري فقط براي مادران باردار به وجود مي آيد؟ از راه ها و روش هاي درماني آن چه مي دانيد؟

بي شك تا به حال با اين اصطلاح آشنا شده ايد، كه در زمان بارداري برخي از مادران ممكن است به ديابت دچار شوند، تشخيص اين ديابت براي اولين بار در دوره بارداري انجام مي شود و جاي هيچ نگراني براي آن وجود ندارد زيرا بعد از زايمان اثر آن از بين خواهد رفت.

ديابت در دوران بارداري موقتي بوده و بعد از زايمان از بين مي رود اما مادران باردار بايد رژيم غذايي را رعايت كنند و رژيم آن ها بايد تحت نظر پزشك باشد، زيرا اگر نكات غذايي را رعايت نكنند ممكن است خطر ابتلا به ديابت نوع ۲ در آن ها به وجود داشته باشد.

از ديابت دوران بارداري چه مي دانيد؟
ديابت در دوران بارداري يكي از بيماري هاي مخصوص زنان باردار مي باشد كه تنها در زمان بارداري به وجود مي آيد و بعد از بارداري از بين مي رود.

در طي دوره بارداري اختلال تحمل گلوكز به وجود مي آيد كه براي اولين بار در زمان بارداري ايجاد شده و مورد تشخيص قرار مي گيرد و به آن ديابت در دوران بارداري مي گويند.

در طي بارداري سطح گلوكوز خون بالا مي رود و به همين دليل علائم ديابت در بارداري كه پيش از آن براي زنان باردار تشخيص داده نشده است، مشخص مي شود.

ديابت در دوران بارداري به خاطر موارد زير به وجود مي آيد و در صورتي كه موارد زير در مادر باردار به وجود آيد ديابت قابل تشخيص خواهد بود.

زماني كه بدن فرد قادر به ترشح انسولين كافي در دوران بارداري نباشد.
زماني كه در بارداري ميزان توليد هورمون چربي و همچنين هورمون هاي ضد انسولين بيشتر شود.
يكي از مشكلات شايع در بارداري ديابت در دوران بارداري مي باشد كه مادران زيادي در بارداري درگير آن هستند و هر روز ديابت در دوران بارداري در حال افزايش مي باشد.

بر اساس تحقيقات انجام شده ميزان شيوع ديابت دوران بارداري در ايران در مجموع ۹٫۴ درصد مي باشد و كمترين ميزان شيوع آن در كرمانشاه با ميزان ۶٫۱۸ درصد و بيشترين ميزان آن در كرج با ميزان ۷ درصد بوده است.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-ديابت دوران بارداري چيست؟