اختلال وسواسي-اجباري ( OCD) با افكار تكراري، ناخواسته، مزاحم (وسواس) و غير منطقي و بيش از حد مورد نياز براي انجام اقدامات خاص (اجباري) مشخص مي شود.

اگر چه افراد مبتلا به اختلال وسواسي-اجباري ممكن است بدانند كه افكار و رفتار آنها مناسب نيست، اغلب قادر به جلوگيري از آنها نيستند.

علائم معمولا در دوران كودكي، سالهاي نوجواني يا بلوغ شروع مي شوند، گرچه اغلب مردان اين علائم را در سنين زودتر تجربه مي كنند.

بيش از ۲ درصد از جمعيت ايالات متحده (تقريبا ۱ نفر از ۴۰ نفر) در طول زندگي خود با اختلال وسواسي-اجباري تشخيص داده مي شوند.

علائم اختلال وسواسي-اجباري و درمان

علائم اختلال وسواسي-اجباري
اكثر مردم گاهي اوقات افكار وسواسي يا رفتارهاي اجباري دارند. با اين حال، در يك اختلال وسواسي-اجباري، اين علائم معمولا روزانه بيش از يك ساعت طول مي كشد و زندگي روزانه را مختل مي كند.

وسوسه ها انديشه هاي غلطي هستند كه مكررا رخ مي دهند.

افراد مبتلا به اين اختلالات مي دانند كه اين افكار غير منطقي هستند اما مي ترسند كه ممكن است به نوعي درست باشند.

اين افكار و انگيزه ها ناراحت كننده هستند و ممكن است مردم آن ها را ناديده بگيرند يا سركوب كنند.

تست روانشناسي جنسيتي آيا نياز به ازدواج داريد
تست روانشناسي جنسيتي : آيا نياز به ازدواج داريد؟
75 ديدگاه/جولاي 2, 2023
ادامه مطلب
نمونه هايي از وسواس عبارتند از:
افكار درباره آسيب رساندن به كسي يا آسيب رساندن به آن
ترديد در مورد درست انجام دادن كاري، مانند خاموش كردن اجاق گاز يا قفل كردن درب
تصاوير جنسي ناخوشايند
ترس از گفتن يا فرياد زدن چيزهاي نامناسب در عموم
مجازات، اقداماتي تكراري است كه به طور موقت استرس ناشي از وسواس را كاهش مي دهد.

افراد مبتلا به اين اختلالات مي دانند كه اين رفتارها معقول نيستند اما احساس مي كنند بايد آنها را براي از بين بردن اضطراب و در برخي موارد براي جلوگيري از اتفاق بد افتادن، انجام دهند.

مانند وسواس، ممكن است سعي كنيد اعمال اجباري را انجام ندهيد، اما مجبوريد اين كار را براي كاهش اضطراب انجام دهيد.

نمونه هايي از رفتارهاي اجباري عبارتند از:
شستن دست به دليل ترس از ميكروب ها
شمارش چيزها و شمارش پول به دليل آنكه شخص نمي تواند مطمئن باشد كه آنها درست هستند يا نه
بررسي كردن اينكه آيا درب قفل شده يا اجاق گاز خاموش است يا نه
“بررسي روحي” كه با افكار نفوذي همراه است نيز يك نوع اجبار است
افسردگي بعد از ترك اعتياد
افسردگي بعد از ترك اعتياد ✔️ درمان قطعي و علائم
0 ديدگاه/دسامبر 23, 2023
ادامه مطلب
علل اختلال وسواسي-اجباري
علت دقيق اختلالات وسواسي-اجباري ناشناخته است، اما محققان معتقدند كه فعاليت در چندين قسمت از مغز مسئول است.

به طور خاص، اين مناطق مغز ممكن است به طور معمول به سروتونين، شيميايي كه برخي از سلول هاي عصبي براي برقراري ارتباط با يكديگر استفاده مي كنند، پاسخ ندهند.

ژنتيك نيز بسيار مهم است.

اگر شما، والدين يا يك خواهر و برادر، اختلال وسواسي-اجباري داشته باشيد، نزديك به احتمال ۲۵٪ كه يكي ديگر از اعضاي خانواده نيز دچار اين اختلال شود.

تشخيص
يك پزشك يا متخصص بهداشت رواني ت اختلال وسواسي-اجباري را تشخيص مي دهد. ظهور ناگهاني علائم در كودكان يا افراد مسن باعث مي شود تا اطمينان حاصل كرد كه بيماري ديگري سبب بروز اين اختلال نمي شود.

براي تشخيص OCD، فرد بايد علائم زير را داشته باشد:

وسواس، اجبار يا هر دو

وسوسه ها يا اجبار هايي كه ناراحت كننده هستند و باعث مشكل شدن كار، روابط، بخش هاي ديگر زندگي مي شوند و معمولا هر روز حداقل يك ساعت طول مي كشد

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-علائم اختلال وسواسي-اجباري و درمان

اختلالات رواني كودكان به تغييراتي جدي در شيوه‌ٔ معمول يادگيري، رفتار يا مديريت عواطف كه باعث پريشاني كودك و مشكلات روزانه مي‌شود، توصيف شده است. اين اختلالات رواني كودكان مي‌توانند بر روابط كودك با خانواده، دوستان و معلمان تأثير بگذارند و مي‌توانند باعث مشكلات تحصيلي، اجتماعي و عاطفي شوند.

اختلالات رواني كودكان
كودكان تحت تأثير والدين و اعضاي خانواده و جامعه رفتارهاي خاصي را ياد مي گيرند. بيشتر بچه ها مسائل رفتاري جزئي مانند لجوج بودن و بي ادب بودن و يا كمبود توجه را از خود بروز مي دهند. اگر اين مسائل پيچيده شوند مي توانند تبديل به اختلالات شوند. در اينجا چند اختلال شايع رواني در كودكان آورده شده است: (با كليك روي اسم هر اختلال مي توانيد مطالب بيشتر در آن مورد را مطالعه نماييد)

اختلال كمبود توجه – بيش فعالي (ADHD): كودكان مبتلا به ADHD سه ويژگي هاي اصلي دارند: بي توجهي، تكانش گري و بيش فعالي. آن ها همچنين مي توانند بي قرار، پرخاش گر و تحريك پذير باشند.
افسردگي و اختلال دوقطبي: كودكان مبتلا به اختلال دو قطبي تمايل به نوسانات خلقي ناگهاني، دوره هاي طولاني از بيش فعالي و به دنبال آن بي حالي، بداخلاقي، سرخوردگي و رفتار تهاجمي دارند.
اختلال اضطراب: كودكان مبتلا به اختلال اضطراب تمايل به نگراني بيش از حد در مورد همه چيز دارند. حتي بي اهميت ترين مسائل باعث بي خوابي شبانه آن ها مي شود.
سندرم اسپرگر: اين سندرم فرم خفيفي از اوتيسم است. علائم اين بيماري شامل عدم توانايي در مهارت هاي اجتماعي، دوست نداشتن تغيير در محيط آشنا و زندگي روزمره، نداشتن تماس چشمي، حركات و حالات صورت غير معمول، نداشتن همدلي و مهارت هاي حركتي.
مركز مشاوره ستاره ايرانيان با برترين متخصصين روانشناسي كودك و نوجوان در زمينه هاي مختلفي از جمله اختلالات يادگيري، اختلالات رفتاري و مشكلات عاطفي كودكان دبستاني به شما كمك مي كند تا سلامت روان و آينده كودك خود را تضمين كنيد. براي اطلاعات بيش تر در زمينه روانشناس كودك ابتدايي مي توانيد با شماره هاي ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگيريد.

۵. ناتواني در يادگيري: اين يك اختلال رواني است كه يادگيري را براي كودك به يك چالش تبديل مي كند. علائم اين بيماري شامل ناتواني در توجه، حافظه ضعيف، هماهنگي ضعيف، عدم توانايي در دنبال كردن دستورالعمل ها و يا راهنمايي ها و عدم سازمان يافتگي است.

۶. اختلال سلوك: كودكان مبتلا به اين اختلال ممكن است به رفتار هايي مانند قلدري براي ديگران، منزوي بودن در موقعيت هاي اجتماعي، از بين بردن اموال و يا صدمه زدن به حيوانات از عمد، دروغ و يا حتي سرقت تمايل داشته باشند.

۷. اختلال در خوردن: كودكان مبتلا به اختلالات خوردن مانند بي اشتهايي يا پرخوري تمايل به عادات غير طبيعي در مورد غذا خوردن دارند. اين اختلالات معمولا در نتيجه تفكر وسواسي در مورد افزايش وزن و ظاهر فيزيكي مي باشد. علائم اين اختلال شامل ناتواني در خوردن چيز هاي مختلف، استفراغ و شراب خواري باشد.

۸. اسكيزوفرني: اسكيزوفرني در كودكان به اندازه بزرگسالان رايج نيست. علائم اين اختلال رواني دوري گزيني اجتماعي، بي خوابي، فقدان انگيزه، افت در مدرسه، افسردگي، فراموشي و رفتار عجيب و غريب مي باشد.

اگر فكر مي كنيد كه فرزند تان علائم هر يك از اختلالات ذكر شده در موارد بالا را بروز مي دهد، بلافاصله با يك پزشك متخصص مشورت كنيد.

اختلالات رواني كودكان

شايع ترين اختلالات كودكان
ساير اختلالات شايع كودكان عبارتند از:

اختلال يادگيري
اختلالات خوردن
اختلالات خواب
اختلالات تكاملي
اختلالات رواني
علل اختلالات كودكان مي تواند شامل عوامل ژنتيكي، محيطي و تركيبي از اين دو باشد. تشخيص و درمان اختلالات كودكان به عهده متخصصان بهداشت روان است.

مركز مشاوره ستاره ايرانيان با برترين متخصصين روانشناسي كودك و نوجوان در زمينه هاي مختلفي از جمله اختلالات يادگيري، اختلالات رفتاري و مشكلات عاطفي كودكان دبستاني به شما كمك مي كند تا سلامت روان و آينده كودك خود را تضمين كنيد. براي اطلاعات بيش تر در زمينه روانشناس كودك ابتدايي مي توانيد با شماره هاي ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگيريد.

بيماري هاي رواني شايع در كودكان
انواع اختلالات رواني در كودكان شامل موارد زير است:

اختلالات اضطرابي: اختلالات اضطرابي شايع‌ترين نوع اختلالات رواني در كودكان هستند. اين اختلالات با احساس ترس، نگراني يا اضطراب شديد و مداوم مشخص مي‌شوند. انواع مختلف اختلالات اضطرابي در كودكان عبارتند از:
اختلال اضطراب اجتماعي (SAD): كودكان مبتلا به اين اختلال از موقعيت‌هاي اجتماعي مانند صحبت در جمع، معرفي كردن خود يا شركت در مهماني‌ها مي‌ترسند.
اختلال اضطراب فراگير (GAD): كودكان مبتلا به اين اختلال نگراني‌هاي مكرر و غيرمنطقي در مورد موضوعات مختلف دارند.
اختلال وسواس فكري-عملي (OCD): كودكان مبتلا به اين اختلال دچار افكار و اعمال تكراري و اجباري هستند.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): اين اختلال در كودكاني كه تجربه‌ي يك رويداد آسيب‌زا مانند آزار جنسي، سوء استفاده يا سانحه‌ي طبيعي داشته‌اند، ديده مي‌شود.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلالات رواني كودكان ✔️ علائم و نشانه هاي تخصصي

تست سن عاطفي آنلاين:دارا بودن تفريط در عاطفه اشخاص آن‌ها را منجر به ناسازگاري.

و همينطور خشم و نفرت و اضطراب خواهد كرد .

كه به طور مديريت نشده بهداشت رواني و عاطفي اشخاص را تهديد خواهد كرد.

تست سن عاطفي آنلاين1

تست سن آنلاين
و نكته قابل توجه اين مي باشد كه آثار نامناسب آنها اگر بيش از آثار خوب آنها مي باشد.

آنها هشدار دهنده هاي زندگي مي باشند و نيرومند و داراي قدرت هستند.

كه آتش جنگ ها را شعله‌ور خواهند كرد و موجب رشد كردن عاطفي و سلامت رواني خواهند شد.

برعكس مي تواند سلامت رواني و عاطفي اشخاص را تحت تأثير بگذارند .

و سلامت رواني و عقلي فرد به بلوغ عاطفي داراي بستگي مي باشد .

به دليل اينكه نظر فرد نسبت به خودش و همينطور اطرافيان و شرايط جامعه.

و زندگي به صورت كلي از چگونگي رشد و تكامل عاطفي موثر مي باشد .

در حقيقت بلوغ عاطفي جرياني مي باشد كه در آن شخصيت شخص به صورت متداول.
براي احراز بيش از پيش سلامت عاطفي از نظر رواني و فردي تلاش خواهد كرد.
و بلوغ عاطفي در اشخاص موجب مسئوليت پذير شدن حفظ شدن ارتباط صميمي .
و مثبت با اطرافيان و صبر و شكيبايي و غيره مي‌شود.
حقيقت بلوغ عاطفي
مفهوم برخورد عاطفي بالغ بر هر سطحي از رشد طبيعي عاطفي حاصل مي شود.

و فردي كه قادر به مديريت كردن عاطفه هاي خود ميباشد و تأخير در ارضا شدن را تحمل خواهد كرد.

بدون اينكه تاسف بخورد و رنج بكشد .

منبع:مشاوره ازدواج-تست سن عاطفي آنلاين

تفاوت بين اختلال دوقطبي و بيش فعالي در كودكان و نوجوانان چيست؟
خيلي از اوقات والدين با شرايطي مواجه مي شوند كه كودك آنها از نوعي دغدغه سلامت رواني رنج مي برد. اين اختلال ممكن است توسط معلم، مشاور مدرسه يا حتي ديگر اعضاي خانواده يا پزشك خانوادگي كودك به آنها گفته شده باشد.

يكي از متداول ترين بيماري هاي تهديد كننده سلامت روان كودك اختلال نقص توجه يا در اصطلاح عام ADD يا ADHD است. ملاك تشخيصي اختلال نقص توجه داشتن شش معيار يا بيشتر از هجده (حداقل شش ملاك طبقه نخست يا حداقل شش ملاك طبقه دوم) ملاك زير است:

علائم بي توجهي

اغلب قادر به تخصيص توجه دقيق به جزئيات نيست يا دچار اشتباهات بي دقتي در كارهاي درسي، كار يا ديگر فعاليت ها مي شود.
غالبا نمي تواند توجه مداوم به تكاليف يا انجام فعاليت ها را حفظ كند.
اغلب به سخنان واضح گوش نمي دهد.
اغلب اوقات نمي تواند آموزش ها را پيگيري كند و تكاليف، كارهاي روزمره يا وظايف محول شده كاري در محل كار را به پايان برساند (به دليل رفتار مقابله اي يا ناتواني در درك آموزش ها نيست).
اغلب در سازمان دهي تكاليف يا فعاليت ها مشكل دارد
غالبا نسبت به درگيري در تكاليف نيازمند تلاش ذهني مداوم اجتناب، بيزار يا بي ميل است (مانند كارهاي درسي يا تكاليف)
اغلب چيزهاي ضروري براي تكاليف يا فعاليت ها را فراموش مي كند (از قبيل اسباب بازي ها، تكاليف مدرسه، مداد، كتاب يا مداد تراش).
اغلب به راحتي با يك محرك بيروني دچار حواسپرتي مي شود
اغلب در فعاليت هاي روزمره فراموشكار است
بيشتر بخوانيد:

درمان بيش فعالي و نقص توجه در نوجوانان

اختلال نقص توجه و بيش فعالي در نوجوانان

علائم بيش فعالي و تكانشگري

اغلب با دست و پاهاي خود ور مي رود يا سرجاي خود وول مي خورد
غالبا جاي خود در كلاس يا موقعيت هاي ديگر مستلزم نشستن را ترك مي كند.
غالب اوقات به طور افراطي در موقعيت هاي نامناسب مي دود يا بالا مي رود (در نوجوانان و بزرگسالان ممكن است مستعد احساسات ذهني يا بيقراري شود)
غالبا در بازي كردن يا درگيري در فعاليت هاي بي صدا مشكل دارد
اغلب يا در حركت است يا اغلب طوري رفتار مي كند مثل اينكه تحت يك نيروي محركه حركت مي كند
اغلب تندتند صحبت مي كند.
غالبا جواب ها را بدون تأمل قبل از كامل شدن سؤال پيش گويي مي كند.
اغلب نمي تواند منتظر نوبت بماند
اغلب اوقات وسط مكالمات يا بازي هاي ديگران مي پرند
اين علائم بايد حتماً طي شرايطي به مدت شش ماه يا بيشتر در مدرسه و خانه، بازي و تحصيل و امثالهم تداوم داشته باشند. اگر اين علائم كمتر از شش ماه بروز يايند يا اينكه ملاك ها در تنها يك شرايط (مثلاً فقط درمدرسه) نمايان شوند آنگاه نبايد تشخيص ADHD داده شود.

اما گاهي اوقات كودكان هنگامي كه با طبقه تشخيصي ديگري سازگارتر هستند به اشتباه به عنوان ADHDتشخيص داده مي شود. والدين و مراقبان سلامت تمايل دارند بي توجهي يا ناتواني كودك بر تمركز بر تكاليف را اغلب همبود با بيش فعاليو به طورخودبخود” “ADHD” فرض كنند. برخي متخصصان معتقدند كه برخي از كودكان با تشخيص ADHD تحت عنوان اختلال دوقطبي بهترتشخيص و درمان مي شوند.

ADHD و دوقطبي چه تفاوتي با هم دارند؟

در حالي كه ويژگي تشخيصي ADHD بي توجهي و اكثر اوقات بيش فعالي است، اختلال دوقطبي با نوسانات خلقي بين انرژي و فعاليت زياد (به اصطلاح مانيا ياجنون/شيدايي خفيف)و احساسات غمگيني يا ناراحتي (به اصطلاح افسردگي) مشخص مي شود. در حالي كه گاهي اوقات كودكان با ADHD ممكن است بدون هيچ دليلي احساس غمگيني كنند كودكان با اختلال دوقطبي ممكن است هفته هاي متوالي بدون هيچ علت تشخيص پذيري احساس غمگيني كنند. هر دوي احساسات مانيك و احساسات افسرده گر در كودك منجر به مشكلات چشمگيري براي او در تماماً هر جنبه از زندگي هاي آنها؛ مدرسه، بازي، دوستان، خانه و غيره شود. خلق دوقطبي يك كودك فراگير و به سختي تغييرپذير است در حالي كه خلق ADHD كودك ممكن است به صورت دوره اي و گذرا ظاهر شوند اما در كل آنها افسردگي يا مانياي محض نباشند.

يك كودك در دوران اختلال افسردگي دوقطبي ممكن است به خاطر از دست دادن همه تمايلات و مداومت در تحقق آنها بي توجه باشند. يك كودك با ADHD به دليل صرفاً عدم توانايي تمركز بر هر چيزي در طي يك دوره زماني از خود بي توجهي نشان دهند.

يك كودك با ADHD معمولاً به شكل نرمال و قابل انتظاري به رويدادهاي زندگي خود واكنش نشان مي دهند. واكنش هاي يك كودك دوقطبي به رويدادهاي زندگي اغلب چيزي بيشتر از طولاني نبودن و بزرگ جلوه دادن رويداد خواهد بود.

يك كودك با ADHD در كل هنگام قشقرق و بدخلقي از كارهايي كه انجام مي دهد آگاه است كه طي يك دوره زماني كوتاه و بدون آسيب رساندن به اموال رخ مي دهد. يك كودك دوقطبي ممكن است هنگام اوقات تلخي و قشقرق ارتباط خود را با واقعيت از دست دهد و دست به تخريب اموال بزند و خود قشقرق به پا كردن ساعت ها طول بكشد.

منبع:كانون مشاوران ايران-شباهت دو اختلال بيش فعالي با دوقطبي

شغل مناسب براي اختلالات روان و شخصيت چيست؟ فوايد اختلالات روان و شخصيت در موفق شغلي شناسايي شد. از شما مي خواهيم كه اين مطلب را براي تمام دوستان خود ارسال كنيد. متاسفانه افراد از اختلالات شخصت و روان خود مي ترسيدن و به همين دليل براي درمان و كنترل اقدام نمي كنند. در صورتي كه درمان و شناخت آن ها، به فرد كمك مي كند تا در شغل و رابطه خود بهبود ايجاد كند.

اختلالات روان و شخصيت
اختلالات روان و شخصيت نيز مي‌توانند ژنتيكي يا غيرژنتيكي باشند. اختلالات رواني به الگوهاي رفتاري يا فكري غيرطبيعي اشاره دارند كه مي‌توانند بر خلق‌وخو، افكار و رفتار فرد تأثير بگذارند.

اختلالات روان
برخي از اختلالات رواني رايج عبارتند از:

افسردگي
اضطراب
اختلال دوقطبي
اسكيزوفرني
وسواس
اختلالات خوردن
اختلالات سوء مصرف مواد
اختلالات شخصيت
اختلالات شخصيت نيز الگوي ثابت رفتارها و الگوهاي فكري هستند كه مي‌توانند بر روابط، كار و ساير جنبه‌هاي زندگي فرد تأثير بگذارند. برخي از اختلالات شخصيت رايج عبارتند از:

اختلال شخصيت ضد اجتماعي
اختلال شخصيت مرزي
اختلال شخصيت خودشيفته
اختلال شخصيت پارانوئيد
اختلال شخصيت اجتنابي
عوامل ژنتيكي و محيطي مي‌توانند در ايجاد اختلالات روان و شخصيت نقش داشته باشند. عوامل ژنتيكي مي‌توانند بر نحوه پردازش مغز اطلاعات و نحوه واكنش به استرس تأثير بگذارند. عوامل محيطي مانند سوء استفاده، تروما و فقدان حمايت اجتماعي نيز مي‌توانند خطر ابتلا به اختلالات روان و شخصيت را افزايش دهند.

اختلالات روان و شخصيت مي‌توانند تأثير قابل توجهي بر زندگي فرد داشته باشند. آنها مي‌توانند منجر به مشكلات در روابط، كار، مدرسه و ساير جنبه‌هاي زندگي شوند. اگر فكر مي‌كنيد ممكن است دچار اختلال روان يا شخصيت باشيد، مهم است كه با يك متخصص پزشكي مشورت كنيد. آنها مي‌توانند به شما كمك كنند تا اختلال خود را تشخيص دهيد و بهترين گزينه‌هاي درماني را براي شما تعيين كنيد.

برخي از گزينه‌هاي درماني براي اختلالات روان و شخصيت عبارتند از:
دارو درماني
روان درماني
گروه درماني
نوروتراپي
آموزش مهارت‌هاي زندگي
با درمان مناسب، افراد مبتلا به اختلالات روان و شخصيت مي‌توانند زندگي كامل و رضايت‌بخشي داشته باشند.

بله، درست است. هر كدام از اختلالات رواني و شخصيت مي‌توانند جنبه‌هاي مثبتي نيز داشته باشند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبي اغلب داراي خلاقيت و بينش بالايي هستند. افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي ممكن است بسيار حساس و همدلي‌آميز باشند. افراد مبتلا به اختلال شخصيت خودشيفته ممكن است بسيار با اعتماد به نفس و جاه‌طلب باشند.

البته، مهم است كه به ياد داشته باشيد كه اختلالات رواني و شخصيت مي‌توانند تأثيرات منفي قابل توجهي نيز داشته باشند. اگر فكر مي‌كنيد ممكن است دچار اختلال روان يا شخصيت باشيد، مهم است كه با يك روانپزشك مشورت كنيد. آنها مي‌توانند به شما كمك كنند تا اختلال خود را تشخيص دهيد و بهترين گزينه‌هاي درماني را براي شما تعيين كنيد.

شغل مناسب براي اختلالات روان و شخصيت
جنبه هاي مثبت اختلالات روان و شخصيت چيست؟

در اينجا برخي از نمونه‌هاي نحوه استفاده از جنبه‌هاي مثبت اختلالات رواني و شخصيت آورده شده است:

افراد مبتلا به اختلال دوقطبي ممكن است از خلاقيت و بينش خود براي ايجاد هنر، موسيقي يا ادبيات استفاده كنند.
افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي ممكن است از حساسيت و همدلي خود براي كمك به ديگران استفاده كنند.
افراد مبتلا به اختلال شخصيت خودشيفته ممكن است از اعتماد به نفس و جاه‌طلبي خود براي دستيابي به اهداف خود استفاده كنند.
البته، مهم است كه اين جنبه‌هاي مثبت را به گونه‌اي مديريت كنيد كه تأثيرات منفي اختلال را كاهش دهد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبي ممكن است نياز به دارو درماني يا روان درماني داشته باشند تا از نوسانات خلقي شديد جلوگيري كنند. افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي ممكن است نياز به آموزش مهارت‌هاي مقابله‌اي داشته باشند تا با احساسات شديد خود كنار بيايند. افراد مبتلا به اختلال شخصيت خودشيفته ممكن است نياز به يادگيري همدلي با ديگران داشته باشند تا روابط سالم‌تري ايجاد كنند.

با مديريت صحيح، افراد مبتلا به اختلالات رواني و شخصيت مي‌توانند زندگي كامل و رضايت‌بخشي داشته باشند.

بله، درست است. هر كدام از اختلالات رواني و شخصيت مي‌توانند جنبه‌هاي مثبتي نيز داشته باشند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبي اغلب داراي خلاقيت و بينش بالايي هستند. افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي ممكن است بسيار حساس و همدلي‌آميز باشند. افراد مبتلا به اختلال شخصيت خودشيفته ممكن است بسيار با اعتماد به نفس و جاه‌طلب باشند.

شغل مناسب شخصيت‌هاي ضداجتماعي
شخصيت‌هاي ضداجتماعي معمولاً بسيار جذاب و متقاعدكننده هستند. آنها همچنين تمايل به خطرپذيري و عدم ترس از شكست دارند. اين ويژگي‌ها مي‌تواند آنها را به فروشندگان بسيار موفق تبديل كند.

در اينجا برخي از مزاياي داشتن شخصيت‌هاي ضداجتماعي در فروش آورده شده است:

آنها معمولاً بسيار جذاب و متقاعدكننده هستند.
آنها معمولاً در برقراري ارتباط با افراد مختلف مهارت دارند.
آنها معمولاً در شناسايي نيازهاي مشتريان و ارائه راه‌حل‌هاي مناسب مهارت دارند.

آنها معمولاً در مذاكره و دستيابي به توافقات موفق هستند.
البته، شخصيت‌هاي ضداجتماعي نيز مي‌توانند چالش‌هايي را در فروش ايجاد كنند. آنها ممكن است از ارزش‌هاي اخلاقي و اخلاقي غافل شوند و در نتيجه رفتارهاي غيراخلاقي را انجام دهند. آنها همچنين ممكن است درك ضعيفي از احساسات ديگران داشته باشند و در نتيجه روابط سالمي ايجاد نكنند(منبع).

مهم است كه كارفرمايان از مزايا و چالش‌هاي داشتن شخصيت‌هاي ضداجتماعي در فروش آگاه باشند. آنها مي‌توانند با ايجاد يك محيط اخلاقي و تشويق به تمركز بر جنبه‌هاي مثبت، به حداكثر رساندن تأثير مثبت شخصيت‌هاي ضداجتماعي كمك كنند.

در اينجا چند نكته براي كمك به شخصيت‌هاي ضداجتماعي در فروش آورده شده است:

آنها را تشويق كنيد تا در كارهايي كه مهارت و علاقه به آنها دارند، شركت كنند.
به آنها بازخورد مثبت بدهيد و به آنها كمك كنيد تا روي نقاط قوت خود تمركز كنند.
به آنها كمك كنيد تا احساسات ديگران را درك كنند و روابط سالمي ايجاد كنند.
با حمايت مناسب، شخصيت‌هاي ضداجتماعي مي‌توانند فروشندگان ارزشمندي باشند كه به موفقيت سازمان كمك مي‌كنند.

منبع:كانون مشاوران ايران-شغل مناسب براي اختلالات روان و شخصيت

اختلال احتكار (Hoarding Disorder) منجر به انباشت بيش از حد وسايل مي شود كه اغلب باعث ايجاد فضاي زندگي شلخته، غيرقابل مديريت يا ناسالم مي شود.

بسياري از ما مستعد اين اختلال هستيم به ويژه هنگام نگه داري يادگاري هاي نوستالژيك، يا چيزهايي كه مطمئن هستيم روزي مفيد خواهند بود.

اما اگر اختلال احتكار داريد، ممكن است خانه شما آنقدر مملو از وسايل باشد كه برخي از فضاهاي زندگي غيرقابل استفاده شود. در موارد شديد، اقلام از كف خانه تا سقف انباشته مي شوند و اين امر حركت در اتاق ها، تهيه غذا، رفتن به رختخواب يا استفاده از حمام را دشوار مي كند.

علاوه بر ايجاد شرايط سخت و خطرناك زندگي، اين نياز بيش از حد به جمع آوري دارايي مي تواند تأثير بدي بر سلامت، روابط و توانايي شما براي عملكرد در زندگي روزمره داشته باشد. ممكن است از نياز خود به خريد اقلام شرمنده، از نحوه زندگي خود خجالت بكشيد و نتوانيد ديگران را به خانه خود دعوت كنيد.

چه اختلال احتكار خفيف باشد يا شديد، فقط فكر كردن به جدايي از دارايي هايتان مي تواند از نظر عاطفي براي شما ناراحت كننده باشد. شما خود را به اقلام به ظاهر بي‌ارزش متصل كرده‌ايد و اين مي‌تواند باعث شود كه تلاش براي دور انداختن آن‌ها شما را با احساس اضطراب، گناه يا غم همراه كند.

با اين حال گام‌هايي وجود دارد كه مي‌توانيد براي غلبه بر علائم احتكار و ايجاد نگرش‌هاي جديد و سالم‌تر براي بهبودي خود برداريد. اولين گام اين است كه همه آنچه را كه مي توانيد در مورد اختلال احتكار و تأثير آن بر زندگي درك كنيد.

خطرات اختلال احتكار
با افزايش تعداد وسايلي كه خانه شما را پر مي كنند، خطرات سلامتي نيز افزايش مي يابد. عليرغم بي نظمي، بهم ريختگي و بي نظمي، برخي از افراد مبتلا به اختلال احتكار متوجه اختلال خود نمي شوند. در عوض، ممكن است دوستان يا اعضاي خانواده آن ها براي تغيير به آن ها فشار مي آورند.

به هم ريختگي مي تواند منجر به افزايش خطر سقوط يا زمين خوردن شود.
اجاق‌ها و بخاري‌هاي شلوغ و به هم ريخته مي‌تواند باعث خطر آتش‌سوزي شود و فرار از آتش را سخت تر مي كند.
با جمع شدن گرد و غبار، ممكن است دچار آلرژي يا مشكلات تنفسي مانند COPD شويد.
احتكار مي تواند توانايي شما را در حفظ استانداردهاي اوليه بهداشتي محدود كند، حتي منجر به هجوم حشرات و جوندگان شود. احتكار حيوانات مي تواند اين مشكلات را حتي بدتر كند.

آشفتگي خانه شما مي تواند مشكلات سلامتي براي همسايگان شما ايجاد كند و منجر به درگيري، اخراج يا اقدامات قانوني شود.
اگر متاهل هستيد، اختلال احتكار مي تواند رابطه شما را متلاشي كند، حتي منجر به جدايي يا طلاق شود.
شرايط زندگي مي تواند انجام لوله كشي، گرمايش يا ساير تعميرات خانه را دشوار كند.
شرم از محل زندگي شما مي تواند بر زندگي اجتماعي شما تأثير بگذارد و دعوت دوستان يا خانواده به خانه را دشوارتر كند و باعث شود از نظر اجتماعي احساس انزوا كنيد.
علائم و علت شناسي اختلال احتكار
اين اختلال شايع تر از آن چيزي است كه ممكن است تصور كنيد. در واقع، ۲۵ درصد از ما برخي از علائم احتكار را نشان مي‌دهيم.

اختلال احتكار اغلب در خانواده ها ديده مي شود و بيشتر در افراد بالاي ۵۵ سال رخ مي دهد، علائم اختلال احتكار اغلب در اوايل نوجواني ظاهر شود. ممكن است در كودكي زماني كه ديگران وسايلتان را برداشتند ناراحتي زيادي را تجربه كرده باشيد.

در موارد ديگر، اختلال احتكار پس از يك رويداد استرس زاي زندگي مانند طلاق، مرگ يكي از عزيزان يا بيكاري ايجاد مي شود.

بسياري از افراد مبتلا به اختلال احتكار دارايي خود را به عنوان بخشي از خود مي دانند، بنابراين دور انداختن آن ها از نظر عاطفي دردناك مي باشد و آن را مانند پايان دادن به رابطه يا دور انداختن بخشي از هويت خود مي دانند.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال احتكار | درمان وسواس احتكار در بزرگسالان و كودكان

اختلالات يادگيري براي توصيف ناتواني در حفظ و تعميم مهارت ها يا اطلاعات خاص به دليل كمبود توجه، حافظه يا استدلال است كه بر عملكرد تحصيلي تأثير مي گذارد. ناتواني هاي يادگيري يا اختلالات يادگيري، نقص در نوشتن، خواندن يا حساب هستند. كودكان مبتلا به اختلال يادگيري در يادگيري مشكل دارند و عليرغم تمرين هاي مداوم و فشرده، به اهداف تعيين شده يادگيري دست نمي يابند.

با درك انواع مختلف اختلالات يادگيري و علائم آن ها، شما مي توانيد چالش هاي خاصي كه كودكتان با آ نها مواجهه مي شود را كشف كنيد و يك برنامه درماني مؤثر را محيا كنيد. مركز مشاوره ستاره ايرانيان درمان تضميني اختلالات يادگيري كودكان را ارائه مي دهد، مشاوران اين مركز به صورت تخصصي دوره هاي درمان را گذرانده و علاوه بر اين مركز ستاره با كمك دستگاه هاي به روز دنيا بدون هيچ عوارض جانبي عملكرد تحصيلي و شخصي كودك شما را به بالاترين حد مي رساند.

براي مطالعه بيشتر: تشخيص اختلالات و ناتواني­ هاي يادگيري

اختلالات يادگيري چيست؟
اختلال يادگيري بايد از ناتواني ذهني (كه قبلاً به عنوان ناتواني ذهني شناخته مي شد) متمايز شود، اختلال يادگيري در كودكان با هوش طبيعي يا حتي بالاتر از حد متوسط ​​رخ مي دهند. اختلالات يادگيري فقط بر عملكردهاي خاص تأثير مي گذارد، در حالي كه در كودك داراي ناتواني ذهني، عملكرد شناختي مناسب را ندارند. انواع ناتواني هاي يادگيري شامل سه نوع زير است:

اختلالات خواندن
اختلال در بيان نوشتاري
اشكالات محاسباتي
به عنوان مثال، يك كودك با ناتواني هاي يادگيري با حساب و كتاب مشكل زيادي دارند، اما هيچ مشكلي در زندگي در خواندن، نوشتن و ساير زمينه ها ندارند. نارساخواني شناخته شده ترين شكل ناتواني هاي يادگيري است. اختلالات يادگيري هيچ ارتباطي با مشكلات يادگيري ناشي از اختلالات بينايي، شنوايي، هماهنگي يا ذهني ندارد. با اين حال، اين مشكلات مي تواند در كودكان مبتلا به اختلالات يادگيري نيز رخ دهد.

علل اختلالات يادگيري
بسياري از والدين خودشان را مقصر اختلال يادگيري فرزندشان مي دانند اما كودكان مي توانند با ناتواني يادگيري به دنيا بيايند و يا در حين رشد به آن دچار شوند. در حالي كه علل دقيق ناتواني هاي يادگيري مشخص نيست، اما به دو قسمت قبل و بعد از تولد تقسيم مي شود:

اولين دليل اختلال يادگيري شامل شرايط پزشكي مادر يا استفاده از داروهاي غيرمجاز در دوران بارداري مادر، عوارض بارداري يا زايمان (مانند پره اكلامپسي يا زايمان طولاني) و مشكلات نوزاد در زمان زايمان (مانند نارس بودن ، وزن كم هنگام تولد، يرقان يا زايمان زودرس).
پس از تولد، عوامل احتمالي شامل قرار گرفتن در معرض آسيب هاي محيطي مانند سرب، عفونت هاي سيستم عصبي مركزي، سرطان و درمان هاي آن، سوءتغذيه و انزواي شديد اجتماعي، يا بي توجهي يا سوء استفاده عاطفي است. حوادثي كه در دوران كودكي رخ مي دهد، مانند كودك آزاري و بدرفتاري نيز در ايجاد ناتواني هاي يادگيري نقش دارند بنابراين تمام اين عوامل بايد بررسي شود در صورتي كه كودك آزاري و آسيب هاي محيطي متوقف نشد درمان نتيجه بخش نخواهد بود.
شايع ترين انواع اختلالات يادگيري
نارساخواني: شناخته شده ترين و بيش ترين اختلالات يادگيري در كودكان، نارساخواني است. كودكان مبتلا به نارساخاني در يادگيري خواندن و نوشتن مشكل دارند. آن ها حروف را با هم مخلوط مي كنند، بدون توقف مي خوانند يا اشتباهات املايي يكساني را بارها و بارها انجام مي دهند.
ديسگرافي: برخي از كودكان از اختلال همزمان خواندن و املاء رنج نمي برند، بلكه تنها از يكي از اين دو رنج مي برند. كودكاني كه تنها در نوشتن مشكل دارند، دچار ديسگرافي مي شوند. اين اختلال در نوشتن در حذف حروف، حروف ناهماهنگ و مشكل در تشخيص صداهاي متفاوت ظاهر مي شود.
ديسكالكوليا: ديسكوليا نوعي اختلال اعداد است كه به صورت محدود تر ميان كودكان ديده مي شود. كودكان مبتلا به اختلال حساب در يادگيري حساب مشكل دارند. آن ها فاقد درك اعداد و كميت هستند. به همين دليل است كه آن ها به زمان طولاني تري براي حساب كردن نياز دارند و در شمارش اشيا يا خواندن ساعت با مشكل روبرو مي شوند.
ديسپراكسي: ديسپراكسي يك اختلال رشدي در مهارت هاي حركتي و هماهنگي است و به خودي خود يك اختلال يادگيري نيست، اما در اكثر موارد مشاهده مي شود كه عملكرد مدرسه را مختل مي كند. به نظر مي رسد كودكان مبتلا به اين اختلال رشد كنترلي بر بدن خود ندارند. حركات ناهماهنگي انجام مي دهند.
ADHD: مانند ديسپراكسي، اختلال كم توجهي بيش فعالي ADHD يك ناتواني يادگيري به معناي سنتي نيست، اما اغلب با مشكلات يادگيري همراه است و يكي از شايع ترين اختلالات رواني در كودكان و نوجوانان است. كودكان مبتلا به ADHD اغلب بي قرار، تكانشي هستند و نمي توانند يك جا بنشينند، علاوه بر اين در كلاس توجه كافي را نداشته و حتي حواس ديگران را نيز پرت مي كنند.
درمان اختلالات يادگيري
برنامه درماني مركز درمان اختلالات يادگيري ساده مخصوصاً براي مشكلات يادگيري و نيازها و درمان اختلالات يادگيري در دانش آموزان ابتدايي و بالاتر طراحي شده است و درماني تضميني را فراهم مي كند.

۱.اختلالات و ناتواني هاي يادگيري را مشاهده و درك كنيد.
همه كودكان نياز به عشق، دلگرمي و حمايت دارند و براي كودكان داراي ناتواني هاي يادگيري اين چنين تقويت مثبتي مي تواند در اطمينان بخشي به كودكان براي ايجاد حس اعتماد به نفس قوي، اطمينان و عزم بر ادامه زندگي حتي با وجود سختي ها مفيد باشد. به خاطر داشته باشيد كه هنگام جستجوي روش هايي براي كمك به كودكان داراي ناتواني هاي يادگيري شما به طور غير مستقيم به دنبال روش هايي باشيد بلكه در كمك به خودشان كاري انجام داده باشيد. وظيفه شما به عنوان يك والد، درمان ناتواني يادگيري نيست بلكه بگذاريد كودكتان ابزارهاي هيجاني و اجتماعي مورد نياز را از نزديك لمس و تجربه كند تا با چالش ها و احساسات ناخوشايند روبرو شود.

در نهايت، مواجهه و غلبه با چالشي مانند ناتواني يادگيري مي تواند به كودكتان در رشد انعطاف پذيري بيشتر و قوي ترشدن كمك كند. همواره به ياد داشته باشيد روشي كه شما به چالش ها واكنش نشان مي دهيد تأثير زيادي در عملكرد كودكتان خواهد داشت. طرز برخورد خوب، مشكلات مرتبط با ناتواني يادگيري را حل نخواهد كرد بلكه به كودكتان حس اميد و اطميناني مي دهد كه آن مشكلات قابل اصلاح بوده و آنكه او سرانجام موفق خواهد شد.

۲. نكاتي براي مواجهه با ناتواني يادگيري كودكتان
در نگريستن به يكسري چيزها روشن فكر باشيد ناتواني يادگيري غيرقابل درمان نيست. به خودتان يادآور شويد كه هركسي ممكن است با موانع موجود در فرآيند يادگيري مواجهه شود. اين نكته براي شما به عنوان والدين گفته مي شود تا به كودكتان آموزش دهيد كه چگونه با موانع روبرو شوند بدون اينكه نااميد شوند يا احساس شكست كنند. اجازه ندهيد امتحانات، مقررات تحصيلي و كاغذبازي هاي مداوم، شما را از هدف اصلي تان از جمله حمايت هاي زياد هيجاني و اخلاقي كودكتان دور كند.

۳. خودتان متخصص شويد.
براي تشخيص و درمان اختلالات يادگيري در كودكان ابتدايي تحقيقات خود را انجام دهيد و خود را با پيشرفت هاي موجود در برنامه ها، درمان ها و تكنيك هاي آموزشي ناتواني يادگيري به روز و هماهنگ كنيد. ممكن است شما در ابتدا از طريق ديگران از جمله معلمان، درمانگران، پزشكان براي جستجوي راه حل ها ترغيب شويد. اما شما نخستين متخصص كودكتان هستيد پس سعي كنيد زماني كه نياز به يافتن ابزارهايي است كه كودكتان نياز دارد مسئوليت پذير باشيد و اين دوره را مديريت كنيد.

اختلالات يادگيري
۴. از كودك خود حمايت كنيد.
شما ممكن است بارها مجبور شويد سكوت را براي ارائه خدمات خاص به كودكتان بشكنيد. نقش خود را به عنوان يك والد مسئوليت پذير و حامي بپذيريد و در پرورش مهارت هاي اجتماعي قدم برداريد. گاهي اوقات ممكن است نااميد شويد اما گاهاً با حفظ خونسردي و معقول بودن و در عين حال قاطعيت، شما متوجه تفاوت زيادي در رفتار كودكتان خواهيد شد.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلالات يادگيري

عوارض ترس در كودكان چيست؟ چه چيزي باعث ترس شديد كودك مي شود؟ چگونه مي توان ترس را در كودك كاهش داد؟ يكي از مسائل رايج و شايع ميان كودكان ” ترس ” است. مطالعات و بررسي هاي مختلفي كه انجام شده، نشان مي دهد كه كودكان بهنجار به نحو شگفت آوري دچار ترس هاي متفاوتي هستند. اگرچه كه ترس در ميان كودكان امري رايج است، اما ترس هاي شديد چندان متداول نيستند.

به گونه اي كه عده اي از روان شناسان معتقد هستند كه ترس يك غريزه و ميل باطن ست كه بر اساس حكم اين غريزه، كودك دوست دارد كه بترسد و به نوعي از اين ترس لذت مي برد.

روانشناسي ترس كودكان
ترساندن كودكان يك عامل بسيار مخرب و زيان آور هم براي خود كودك و هم براي والدين مي باشد، لذا بجاي آن كه براي پيش گيري از كار خلافي كه كودك انجام خواهد داد، از ترساندن استفاده شود، بهتر است كه از همان ابتداي زندگي كودك يعني از هنگامي كه كودك به تدريج در حال رشد است، به گونه اي پرورش داده شود كه بتواند با درك مفهوم كار اشتباه، از انجام دادن آن خود داري كند، نه اين كه از ترس تنبيه شدن و يا ديگر عوامل ترس، از آن دوري گزيند.

زيرا هنگامي كه كودك به زور ترس كاري را انجام دهد يا ندهد، همان كار خلاف خواسته ها و و تمايلات بزرگترها و والدين را در نبود آن ها و يا در خفا انجام مي‌دهد، و به اين علت در اين شرايط اين اعمال را انجام مي دهد كه؛ زور و ترسي وجود ندارد و با شدت و وحدت بيشتري انجام مي دهد و امكان دارد كه به انحرافات جانبي ديگر نيز كشيده شود.

گاهي در كودكان خردسال، ديده شده كه به دليل رفتارهاي نادرست بزرگترها و والدين، در كودك چنان ترسي رخنه مي كند كه او از ديدن اشكال مشابه به عوامل ترس نيز، شديدا مي ترسد.

عوارض ترس در كودكان
در زمينه ترس كودكان بيشتر بخوانيد:

كودك ترسو

علل و درمان اختلال فوبي يا هراس

عوارض ترس در كودكان
عوارض ترس در كودكان ايجاد مي شود كه شايد علت آن را مي توان؛ حافظه پويا و فرايندهاي شناختي آن ها دانست. امكان دارد كه عوامل ناآشنا در شرايطي سبب ايجاد ترس در كودك شود ( گريه كند).

۱. غريبي كردن
يكي از رايج ترين و شايع ترين عوارض ترس در كودكان ” غريبي كردن ” است. وقتي كودك با يك فرد غريبه رو به رو مي شود ، بغض مي كند، نگاهي به مادر و نگاهي به غريبه مي كند و ترس خود را با گريه بروز مي دهد و مقدار زماني طول مي كشد تا غريبه بتواند با كودك ارتباطي عادي برقرار كند.

۲. ترس از جدايي
يكي ديگر از عوارض ترس در كودكان، ” ترس از جدايي “ مي باشد. اگر كودك متوجه شود كه مادرش قصد رفتن دارد، بعد از چند لحظه گريه را به سر مي دهد و عكس العمل ترس آلود نسبت به رفتن مادر بروز مي دهد. معمولا بين ۷ تا ۱۲ ماهگي، ترس از جدايي ظاهر مي شود و اوج آن ، در ۱۵ و ۱۸ ماهگي است. تدريجا كه سن كودك بيشتر مي شود، اين گونه ترس ها نيز كمتر مي شوند زيرا كودك به مرور بزرگ مي شود و مي تواند شرايط و موقعيت ها را درك كند و همچنين بازگشت مادرش را پيش بيني كند. تجربه هاي كودك در سال دوم به او كمك مي كند كه بتواند مشكلات ترس زا را حل كند.

پيشنهاد مشاور: اختلال هراس يا ترس در كودكان

روش برداشتن ترس بچه
هر كدام از كودكان، در مقابل موقعيت هاي ترسناك و ناراحت كننده، عكس العمل هاي خاصي را از خود بروز مي دهند. ترس مي تواند، از بسياري از حوادث نامطلوب، در بسياري از شرايط جلوگيري كند و همچنين سبب تجربه اي كافي براي انسان شود. براي از بين بردن ترس در كودكان، بايد تلاش شود كه بتوان محرك هاي ايجاد كننده ي ترس را از بين برد و يا اينكه از محيط كودك آن ها را دور كرد، زيرا به زور و اجبار كودك را نمي توان وادار كرد كه در مقابل محرك هاي ترس زا، از خود ترس بروز ندهد.

زور و يا منطق و استدلال، در برطرف كردن و ازبين بردن ترس كودك، نقش تعيين كننده اي ندارند و تنها پروش بعضي از استعداد ها و همچنين كار هاي مثبت و آرامش اطرافيان مي تواند در كم كردن و عدم بروز ترس در كودكان تاثير به سزايي داشته باشد.

به صورت كلي؛ دختران نسبت به پسران ترس بيشتري از خود بروز مي دهند. به نظر مي رسد كه با افزايش سن، عوارض ترس در كودكان كم مي شوند و بايد انتظار داشت كه واكنش هاي خفيف ترس و همچنين آن هايي كه به دوره ي به خصوصي از دوران رشد مربوط مي باشد به سرعت از بين بروند. اگر ترس – هرچند كوتاه مدت – در حد قابل ملاحظه اي اذيت كننده باشد، يا سبب تغيير در رفتار فرد شود و به آن ضربه وارد كند، بايد در پي چاره و حل آن برآمد.

در تحليل و ارزيابي و بررسي هاي ترس هاي دوران كودكي، يكي از عواملي كه بسيار مؤثر مي باشد، “نقاط عطف رشدي” است و هنگام قضاوت در مورد ترس كودكان، از اهميت بسياري برخوردار مي باشد. بسياري از ترس ها مربوط به سن خاصي هستند و همچنين موقتي و ناپايدار هستند. اما با اين وجود احتمال دارد كه ترس هاي دوران كودكي، پي آمدهاي طولاني مدتي داشته باشند. افرادي كه در بزرگسالي دچار ترس مي شوند، در دوران كودكي نيز بيشتر از افرادي كه دچار ترس نيستند به ترس دچار بوده اند.

منبع:كانون مشاوران ايران-عوارض ترس در كودكان

چطور تشخيص دهيد كه بچه كودكستاني شما نياز به تمرين اضافي در رياضي دارد

زماني كه فرزند شما سعي ميكند عدد۳ انگيليسي را بنويسد , آن را شبيه E ميبيند؟

وقتي با صداي بلند اعداد را ميشمارد عدد ۵ را از قلم ميندازد ؟ در اين صورت , ممكن است شما نگران اين باشيد كه فرزند شما در مهارتهاي پايه رياضي مشكل دارد.اما چنين اشكالاتي در اين سن كودكان كاملا طبيعي است.

بيشتر بخوانيد:

ارتقاي مهارتهاي كلي و تحصيلي كودك

بازي رياضي

كودكان كودكستاني كه تازه شروع به يادگيري اعداد ميكنند , هميشه نمي توانند اعداد را به ترتيب به ياد داشته باشند.با اين وجود اگر فكر مي كنيد آنها چنين مشكلي دارند, به خودتان اعتماد داشته باشيد و با مربي كودك خود در اين باره صحبت كنيد

يك متخصص آموزش پيش دبستاني در مونوره بنام ايواستا بينسكي-آكرت ميكويد:از آنجايي كه معلم , كودك شما را در موقعيت هاي مختلف در مدرسه مي بيند و مي تواند پيشرفت كودك شما را با ديگر كودكان مقايسه كند , در جايگاه منا سبي براي توجه به هر نوع مشكلات بالقوه دارد.اگر كودك شما كودكستاني نيست , درباره نگراني هاي خود با يك پزشك متخصص كودكان صحبت كنيد.

نشانه هاي هشدار دهنده اوليه مشكلات رياضي

به گفته مركز ناتواني هاي يادگيري ملي و تحصيلات ابتدايي, اگر كودك شما :

هنگام كار كردن با اعداد گريه ميكند يا عصباني ميشود

در به ياد آوردن اعداد مشكل دارد

حتي بعد از چندين بار تكرار,در تشخيص شكل اعداد مشكل دارد

در تشخيص چپ و راست از هم دچار مشكل مي شود

بسيار بي قرار است و نمي تواند آرام بنشيند ( به خاطر داشته باشيد كه بسياري از كودكان كودكستاني تا حدي بيقرار هستند)

در يادگيري مهارتهاي رياضي دچار مشكل مي باشد

به رغم اينكه فرزند شما بعضي يا تمام اين مشكلات را با رياضي داشته باشد ,قطعا به اين معني نيست كه او ناتواني هايي در يادگيري دارد. ممكن است به اين معنا باشد كه او قبل از اينكه آماده يادگيري و پيشرفت باشد , بسيار شديد تحت فشار قرار گرفته است. به همين خاطر است كه صحبت كردن شما با معلم هنگام احساس نگراني حائز اهمييت ميباشد.

منبع:كانون مشاوران ايران-تشخيص اوليه مشكلات رياضي در كودك

با انواع اختلالات اضطرابي آشنا شويد و تقريباً از هر سه بزرگسال يك نفر را در طول زندگي خود تحت تأثير قرار مي دهد. ۱ انواع مختلفي از اختلالات اضطرابي وجود دارد كه هر كدام داراي علائم مشخصي هستند كه مي توانند در شرايط خاص ايجاد شوند. شناسايي نوع اختلال اضطراب براي تعيين اينكه چه درمان هايي موثر خواهند بود، مهم است.

اختلال اضطراب فراگير
اختلال اضطراب فراگير (GAD) يك نوع شايع اختلال اضطرابي است كه هر ساله حدود ۳٫۱٪ از مردم ايالات متحده را تحت تأثير قرار مي دهد. 2 آنچه اختلال اضطراب فراگير را از ساير اختلالات اضطرابي متمايز مي كند، ماهيت جهاني اين بيماري است. افراد مبتلا به GAD به جاي داشتن موقعيت‌ها و شرايط خاص كه باعث اضطراب مي‌شوند، در پاسخ به بسياري از شرايط يا حتي زماني كه هيچ محرك قابل شناسايي وجود ندارد، اضطراب را تجربه مي‌كنند.

از آنجايي كه افراد مبتلا به GAD قادر به شناسايي محرك هاي مجزاي اضطراب خود نيستند، قادر به پيش بيني يا پيشگيري از علائم اضطراب خود نيستند . از آنجا كه آنها نمي توانند محرك هاي خاصي را براي اضطراب خود جدا كنند، اغلب اضطراب خفيف تا متوسط را به طور منظم يا مكرر تجربه مي كنند.

علائم GAD عبارتند از: 3

اضطراب و نگراني بيش از حد در اكثر روزها به مدت حداقل ۶ ماه در پاسخ به تعدادي از رويدادها، فعاليت ها يا موقعيت ها رخ مي دهد.
كنترل نگراني براي فرد دشوار است
اضطراب يا نگراني داراي سه يا بيشتر از ويژگي هاي زير است (فقط يكي براي كودكان):
بي قراري، احساس سرگيجه يا بي قراري
به راحتي خسته، خسته يا تخليه مي شود
مشكل در تمركز، تمركز، يا خالي شدن ذهن
تحريك پذيري
تنش عضلاني
مشكلات خواب (مشكل در به خواب رفتن، خواب ماندن يا احساس بي قراري بعد از خواب)
علائم با يك اختلال رواني ديگر بهتر توضيح داده نمي شوند
علائم باعث ناراحتي يا اختلال قابل توجه در يك يا چند حوزه زندگي/عملكرد مي شود
علائم با يك مشكل پزشكي يا اثرات يك ماده تجويز شده يا غير تجويزي بهتر توضيح داده نمي شوند.
مردم اغلب از GAD به عنوان اضطراب شناور آزاد ياد مي كنند. اما فقط به اين دليل كه تشخيص دقيق علت يا محرك اضطراب شما دشوار است به اين معني نيست كه نمي توان آن را به طور مؤثرتري مديريت كرد. گزينه هاي درماني عالي براي اضطراب وجود دارد و هر چه زودتر درمان شود، بهتر است.

اختلال اضطراب اجتماعي
اختلال اضطراب اجتماعي وضعيتي است كه در آن علائم اضطراب در محيط ها يا تعاملات اجتماعي تجربه مي شود. افرادي كه تحت تأثير اختلال اضطراب اجتماعي قرار دارند، ترس عميقي از قضاوت، شرمساري يا درك منفي ديگران دارند. آن‌ها اغلب براي اجتناب از اين موقعيت‌هاي اجتماعي ترسناك كه مي‌تواند منجر به اختلالات قابل‌توجه در روال معمول، اختلال در عملكرد شغلي و مشكلات در روابط شخصي آنها شود، تمام تلاش خود را مي‌كنند.

هنگامي كه يك فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي در يك موقعيت اجتماعي ترسناك قرار مي گيرد، سطح بالايي از اضطراب، خودآگاهي و ناراحتي را تجربه مي كند. در برخي موارد، اين علائم مي تواند به حمله پانيك تبديل شود. اختلال اضطراب اجتماعي قبلاً به عنوان فوبياي اجتماعي طبقه بندي مي شد و بسياري از ويژگي هاي مشابه ساير فوبياهاي خاص را دارد. هر سال ۶٫۸ درصد از بزرگسالان در آمريكا با اضطراب اجتماعي دست و پنجه نرم مي كنند. 2

علائم اختلال اضطراب اجتماعي عبارتند از: 3

ترس يا اضطراب قابل توجه در مورد حداقل يك موقعيت اجتماعي كه در آن احتمال قضاوت منفي توسط ديگران وجود دارد (مانند سخنراني در جمع، ملاقات با افراد جديد و غيره)
موقعيت هاي اجتماعي ترسناك تقريباً هميشه باعث ايجاد اضطراب مي شود
ترس يا نگراني بيش از حد و نامتناسب با تهديد يا اهميت واقعي موقعيت يا تعامل اجتماعي است.
از موقعيت هاي اجتماعي ترسناك اجتناب مي شود يا با پريشاني، اضطراب يا ترس شديد تحمل مي شود
ترس، اضطراب يا اجتناب بيش از ۶ ماه ادامه دارد
علائم با يك بيماري رواني ديگر بهتر توضيح داده نمي شود
علائم با تأثيرات يك ماده يا شرايط پزشكي ديگر بهتر توضيح داده نمي شوند
اگر تشخيص پزشكي ديگري وجود داشته باشد، مشخص شده است كه علائم بيش از حد يا غير مرتبط با اين وضعيت هستند
اختلال هراس
حملات پانيك علائم شديد اضطراب هستند كه اغلب به صورت تغييرات فيزيولوژيكي مانند ضربان قلب و تنفس سريع، تعريق، سرگيجه يا درد در قفسه سينه يا معده ظاهر مي شوند. علائم هراس شديد هستند، به طور ناگهاني شروع مي شوند و براي چند دقيقه طول مي كشند. هر كسي ممكن است در يك موقعيت استرس زا يا ترسناك حمله پانيك را تجربه كند، اما در افراد مبتلا به اختلالات اضطرابي موجود بسيار شايع تر است. برخي از افرادي كه حملات پانيك را تجربه مي كنند به اختلال پانيك مبتلا مي شوند.

اختلال پانيك يك اختلال اضطرابي است كه با حملات پانيك مكرر و ترس شديد از داشتن يك حمله پانيك ديگر مشخص مي شود. ترس از حملات پانيك در آينده براي افراد مبتلا به اختلال پانيك چنان مهلك مي شود كه ناتوان كننده مي شود و باعث مي شود از موقعيت هايي كه مي ترسند دچار حمله ديگري شوند اجتناب كنند. اختلال هراس ۲٫۷ درصد از بزرگسالان آمريكايي را در يك سال تحت تاثير قرار مي دهد. 2

منبع:مركز مشاوره-انواع اختلالات اضطرابي

افسردگي، از تشخيص علائم تا درمان
اختلال افسردگي، كه غالبا به عنوان افسردگي به آن اشاره مي شود، بيش از اينكه احساس غم و ناراحتي داشته باشد، احساس از دست رفتن دارد.

اين بيماري، جدي و رواني است كه نياز به درك و مراقبت هاي پزشكي دارد.

افسردگي در مان نشده مي تواند براي كساني كه آن را دارند، ويرانگر باشد.

خوشبختانه، با تشخيص زودرس، تشخيص و يك برنامه درمان شامل دارو، روان درماني و انتخاب شيوه زندگي سالم، بسياري از مردم مي توانند بهتر و بهتر شوند.

اختلال افسردگي
بعضي افراد فقط يك قسمت افسردگي را در طول عمر تجربه مي كنند، اما براي اغلب، اختلال افسردگي دوباره باز مي گردد.

بدون درمان، قسمت هاي درمان نشده ممكن است چند ماه تا چندين سال طول بكشد.

تقريبا ۱۶ ميليون بزرگسال آمريكايي – تقريبا ۷ درصد از جمعيت – حداقل يك قسمت عمده افسردگي در سال گذشته را داشتند.

افراد در تمام سنين و همه زمينه هاي نژادي، قومي و اجتماعي، افسردگي را تجربه مي كنند، اما بر بعضي گروه ها بيشتر از ديگران تاثير مي گذارد.

علائم اختلال افسردگي
افسردگي مي تواند علائم مختلفي را بسته به نوع افراد، به وجود آورد.

اما براي اكثر افراد، علائم اختلال افسردگي متفاوت است و معمولا بيش از دو هفته است.

علائم معمول عبارتند از:

تغيير در خواب
تغييرات اشتها
عدم تمركز
از دست دادن انرژي
عدم توجه به فعاليت ها
بي خوابي يا افكار گناهكار
تغييرات در حركت (فعاليت كمتر يا تحريك)
درد و آسيب فيزيكي
افكار خودكشي
علل اختلال افسردگي
افسردگي يك علت واحد ندارد. مي تواند به وسيله يك بحران زندگي، بيماري هاي جسمي يا چيز ديگري اتفاق بيفتد اما همچنين مي تواند به خودي خود نيز رخ دهد.

افسردگي، از تشخيص علائم تا درمان
افسردگي، از تشخيص علائم تا درمان
دانشمندان معتقدند كه عوامل متعددي مي توانند باعث افسردگي شوند:

تروما
وقتي افراد در سن نوجواني در معرض تروما قرار مي گيرند، مي توانند تغييرات درازمدت در مغز نسبت ترس و استرس داشته باشند.

اين تغييرات ممكن است منجر به افسردگي شود.

ژنتيك
اختلالات خلقي، مانند افسردگي، در خانواده ها وجود دارد.

شرايط زندگي
وضعيت زناشويي، تغييرات روابط، وضعيت مالي و جايي كه فرد زندگي مي كند در افسردگي تاثير مي گذارد.

تغييرات مغز
مطالعات تصويربرداري نشان داده است كه در صورت افسردگي، لوب جلويي مغز فعالتر مي شود.

منبع:مركز مشاوره-افسردگي، از تشخيص علائم تا درمان

اختلال اضطراب فراگير از علائم، سبب شناسي، تشخيص و درمان

آيا با اختلال اضطراب فراگير آشنايي داريد؟

امروزه زندگي ها سرشار از اضطراب و استرس مي باشد. و اضطراب و نگراني بهم وابسته هستند و در بسياري از مواقع با آن ها رو به رو هستيد.

اضطراب اگر در حد طبيعي باشد به شما كمك مي كند تا در شرايط بحراني و پرخطر عكس العمل مناسبي از خود نشان دهيد و به كمك آن مي تواند براي زندگي خود برنامه ريزي دقيقي داشته باشيد.

اختلال اضطراب فراگير، يكي از اختلالاتي است كه اضطراب بسيار زياد و غيرمعقولي در فرد به وجود مي آورد و باعث مي شود نگراني هاي غيرعادي و شديدي در مورد اتفاقات و روزمرگي هاي زندگي تجربه كند.

اضطرار فراگير ميتواند تاثيرات منفي بر روي زندگي بگذارد و روابط اجتماعي و روزمرگي هاي زندگي را درگير خود مي كند و باعث اختلال و ايجاد مشكلاتي در تمام عرصه زندگي مي شود.

شناختن علائم و تسخيص به موقع آن باعث مي شود كه درمان آن راحت تر شود.در اين مقاله به بررسي علائم اضطرار فراگير و تشخيص و درمان آن مي پردازيم.

اختلال اضطراب فراگير چيست؟
اختلال اضطراب فراگير چيست؟ اختلال اضطراب فراگير يا GAD نمونه اي از اختلالات اضطرابي مي باشد.

اين اختلال در فرد نگراني دائمي و بيمارگوني را نسبت به رويدادهاي آينده و تصوراتي بسيار نگران كننده در مورد اتفاقاتي كه در آينده احتمال رخ دادنش است به وجود مي آورد.

در واقع مشكل فردي كه دچار اختلال اضطراب فراگير است ترس از ابهام مي باشد چون دلش مي خواهد كه تمام امور را در دست بگيرد و آن را كنترل كند.

نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير در زمان ميانسالي به اوج مي رسد و با افزايش سن كاهش مي يابد. و درصد مبتلا شدن به اين اختلال در زنان دو برابر مردان است.

علائم اختلال اضطراب فراگير چيست؟
آگاهي در مورد اختلال اضطراب فراگير و شناخت علائم آن براي درمان تاثير به سزايي دارد و توجه به ميزان شيوع اين بيماري را بايد جدي گرفت.

در زير اهميت شناخت و درمان بيماري را مورد بررسي قرار مي دهيم.

ناتواني در كنترل و مديريت نگراني ها
در اضطراب فراگير شما احساس ترس و نگراني شديدي داريد به حدي كه نمي توانيد آن را كنترل كنيد.

ممكن است هيچوقت نتوانيد آرامش واقعي را تجربه كنبد.

در نتيجه بر روي مسائل مهم زندگيتان نمي توانيد تمركز كنيد و قدرت تصميم گيري در مورد مسائل مهم نخواهيد داشت.

نگراني افراطي و نامعقول بدون دليل مشخص
در اختلال فراگير بدون دليل ناراحت هستيد و احساس مي كنيد كه چيزي از درون شما را اذيت مي كند ولي دليل و علت آن را نمي دانيد.

اين نگراني به طور مكرر شما را درگير خود نگه مي دارد و نمي گذارد در زندگي آرامش داشته باشيد و هميشه دلشوره داريد و نگران هستيد.

نگراني تعميم يافته به تمام موضوعات
افرادي كه دچار اضطراب فراگير هستند نگراني آن ها مختص شرايط و موقعيت خاصي نيست و ممكن است در هر شرايطي به سراغشان آيد.

اين اضطرار موضوع آن بر اساس شرايط سني افراد متفاوت است.

مثلا در گروه سني نوجوان و جوانان بيشتر نگراني آن ها در مورد كار و تحصيل است. و در گروه سني ميانسالي بيشتر نگران سلامتي خود و افراد خانواده مي باشند.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال اضطراب فراگير

رفتار با كودك بيش فعال چگونه است؟ مهم ترين نكات فرزندپروري كودك بيش فعال؟ عاقبت بچه هاي بيش فعال چيست؟ زندگي با كودك مبتلا به اختلال بيش فعالي يا كمبود توجه و تمركز (ADD و يا ADHD) مي تواند ملال آور و ناراحت كننده باشد، اما به عنوان والدين كارهاي زيادي وجود دارد كه مي توانيد براي كمك به كنترل و كاهش علائم انجام دهيد. با كمك به كودكتان، نشان مي دهيد كه مي تواند به چالش هاي روزمره غلبه كرده و انرژي خود را در عرصه هاي مثبت بگذارد تا آرامش بيشتري به خانواده به ارمغان بياورد.

خصوصيات بچه هاي بيش فعال
كودكان مبتلا به ADHD عموما نقص در عملكرد اجرايي دارند، اين علائم شامل موارد زير مي باشد:

توانايي فكر كردن و برنامه ريزي را از دست ميدهد.
نمي تواند برنامه هاي خود را سازمان دهي كند.
كنترل آگاهانه و به اتمام رساندن كارها را ندارد.
اين بدين معني است كه شما بايستي به عنوان مدير بالاي سر او بايستيد تا بتواند تا زماني كه كودك شما به تدريج مهارت هاي اجرايي خود را بدست بياورد.
اگرچه علائم و نشانه هاي ADHD مي تواند چيزي جز خشم و ناراحتي نباشد، اما مهم است به ياد داشته باشيد كه كودكان مبتلا به ADHD كه شما را ناديده مي گيرند، اذيت مي كنند و باعث سرافكندگي شما مي شوند، آگاهانه اين كارها را انجام نمي دهند. كودكاني با اختلال ADHD مي خواهند بدون سر و صدا يكجا بنشينند، آنها مي خواهند اتاق هاي خود را تميز و مرتب كنند، آنها مي خواهند كه هر كاري را كه والدينشان به آنها مي گويند را انجام دهند اما نمي دانند چگونه بايد همه اين كارها را بكنند. اگر شما اين مساله را به ذهنتان بسپاريد كه همان اندازه كه براي شما داشتن كودك مبتلا به ADHDملال آور و طاقت فرسات، براي خود كودك نيز ملال آور است، نشان دادن عكس العمل به شيوه هاي مثبت تر و حمايت گرانه تر خيلي آسان تر خواهد بود.

ADHD و خانواده شما
قبل از اين كه بتوانيد والديني موفق در نگهداري كودكي با اختلال ADHD بشويد، لازم است اثرات نشانه ها و علائم كودكتان را بر خانواده در مجموع بدانيد. كودكان با اختلال ADHD مجموعه اي از علائم و رفتارهايي را از خود نشان مي دهند كه مي تواند زندگي خانوادگي را مختل كند. آنها اغلب دستورالعمل هاي والدين را نمي شوند، بنابراين، از اين دستورالعمل ها اطاعت هم نمي كنند. آنها بي سازمان بوده و به راحتي حواسشان پرت مي شود كه باعث معطل شدن و منتظر ماندن اعضاي خانواده مي شوند و يا اينكه پروزه هاي را شروع مي كنند و يادشان مي رود كه آنها را به اتمام برسانند- چه برسد به اينكه بخواهند بعد از انجام كار تميزكاري كنند. كودكاني با مسائل تكانشي اغلب مكالمات را قطع مي كنند، در زمان هاي نامناسب خواستار توجه مي شوند و قبل از اينكه فكر كنند صحبت مي كنند كه باعث مي شود چيزهاي ناخوشايند و يا خجالت آور بگويند. معمولا بردن آنها به رختخواب و خواباندنشان كاري سخت است. كودكان بيش فعال ممكن است اسباب و واثاثيه خانه را تخريب كرده و يا حتي كارهايي انجام دهند كه سلامت جسمي آنها را به خطر بيندازد.

به علت اين رفتارها، خواهر و برادر هاي كودكاني با اختلال ADHD با چالش هاي زيادي روبرو هستند. به خواسته هاي آنها كمتر از خواسته هاي كودك ADHD توجه مي شود. ممكن است زماني كه آنها مرتكب اشتباه مي شوند، به شدت مجازات شوندو اينكه ممكن است موفقيت آنها كمتر جشن گرفته شده و يا به بعد موكول شود. ممكن است آنها به عنوان دستيار والدين به كار گرفته شوند- و اگر خواهر و يا برادر مبتلا به ADHD كه تحت نظر آنها بود، بد رفتاري كند، اينها مورد سرزنش قرار مي گيرند. در نتيجه، خواهر و برادر يك كودك مبتلا به ADHD ممكن است به جاي عشق و علاقه به كودك، از خود حسادت و خشم نشان دهد.

نياز به كنترل و نظارت بر يك كودك مبتلا به ADHD مي تواند هم به صورت فيزيكي و هم به صورت ذهني خسته كننده باشد. ناتواني كودك شما براي شنيدن مي تواند منجر به خستگي شود و اين خستگي نيز به خشم منتهي شود- در پي احساس گناه از عصباني بودن از كودكتان. رفتار كودك شما مي تواند شما را مضطرب و پر از استرس كند. اگر تفاوت اساسي بين شخصيت شما و كودكتان كه از ADHD رنج مي برد، وجود داشته باشد، پذيرش رفتار آنها براي شما بسيار سخت خواهد بود. به منظور مقابله با چالش هاي بزرگ كردن يك كودك مبتلا به ADHD شما بايستي قادر به هدايت تركيبي از دلسوزي و مداومت باشيد. زندگي در خانه اي كه هم عشق و هم ساختار عرضه مي كند، بهترين چيز براي كودك و يا نوجواني است كه در حال يادگيري مديريت ADHD است.

توصيه شماره يك به والدين كودكان ADHD:

ديد مثبت و تندرستي خود را حفظ كنيد. به عنوان يك والدين، شما زمينه را براي سلامتي جسماني و عاطفي كودكتان فراهم مي كنيد. شما بر بسياري از عواملي كه مي تواند به طور مثبت بر علائم اختلال كودكتان تاثيرگذار باشند، كنترل داريد.

– حفظ نگرش مثبت.بهترين دارايي براي كمك به كودك شما براي مقابله با چالش هاي ADHD نگرش مثبت تر و احساس همدردي است. زماني كه شما آرام هستيد و تمركز داريد، شما احتمالا توانايي بيشتري براي ارتباط برقرار كردن با كودكتان داريد كه به او كمك مي كند او نيز آرامش پيدا كرده و بتواند تمركز كند.

– موارد را در چشم انداز نگه داريد. به ياد داشته باشيد كه رفتار كودك شما به خاطر اختلال است. اغلب اوقات عمدي نيست. به حس شوخ طبعي خود ادامه دهيد. آنچه كه امروز شرم آور است، ممكن است ده سال بعد يك داستان خنده دار خانوادگي باشد.

– چيزهاي كوچك را بزرگ نكنيد و مصالحه جو باشيد.يك كار انجام نشده زماني كه كودكتان دو كار ديگر را به همراه تكاليف مدرسه به اتمام رسانده باشد، مساله ي چندان مهمي نيست. اگر شما كمال گرا هستيد، نه تنها دائما ناراضي خواهيد بود بلكه همچنين انتظارات نا ممكن براي كودك مبتلا به ADHD خود ايجاد خواهيد كرد.

– كودك خودتان را باور داشته باشيد.در مورد هر چيزي كه در رابطه با كودك شما مي تواند مثبت، ارزشمند و يا منحصر بفرد باشد فكر كنيد و يا ليستي از اينها را تهيه كنيد. اعتماد كنيد كه كوكتان مي تواند ياد بگيرد، تغيير كند، بزرگ و بالغ شود، و به موفقيت دست پيدا كند. به اين اعتماد فكر كنيد و به عنوان يك كار روزانه موقع مسواك زدن و يا درست كردن قهوه تان اين كار را انجام دهيد.

خود مراقبتي

به عنوان الگو و مهم ترين منبع ثدرت كودكتان، ضروري است كه شما زندگي سالمي داشته باشيد. اگر شما بيش از حد خسته باشيد و يا به سادگي از كوره در برويد، ممكن است خطر از دست دادن ساختار و حمايتي را كه به دقت براي كودك مبتلا به ADHD خود در نظر گرفته بوديد را به جان بخريد.

منبع:كانون مشاوران ايران-رفتار با كودك بيش فعال

اختلالات خوردن در كودكان، درمان اختلالات خوردن، درمان ترس از غذا خوردن در كودكان امري عادي است و در اكثر اوقات والدين اين مشكلات را به آرامي رفع مي كنند. اما بعضي اوقات شدت اختلالات به اندازه اي است كه از نظر باليني از اهميت زيادي پيدا مي كند و بايد به آن توجه كرد. به طور كلي اختلال هاي زيادي در زمينه غذا خوردن و غذا دادن به كودكان گزارش مي شود، از جمله اين اختلال ها مي توان به نشخوار شيرخوارگي، مشكلات جويدن، هرزه خواري، تاخير در غذا خوردن، پرخوري، رفتارهاي ناراحت كننده در هنگام صرف غذا و عادت هاي عجيب در خوردن اشاره كرد.

اختلالات خوردن در كودكان چيست؟
اختلالات خوردن فقط مربوط به غذا نيست، بلكه بيماري هاي رواني جدي و پيچيده اي است كه بر افراد در هر سن، جنسيت، قوميت و پيشينه تأثير مي گذارند و هم از نظر جسمي و هم از نظر عاطفي مي تواند آسيب جدي ايجاد كند و بالاترين ميزان مرگ و مير را در بين هر بيماري رواني دارد. از نظر آماري، اختلالات خوردن، زنان را بيشتر از مردان تحت تاثير قرار مي دهد و علائم اوليه مي تواند زماني كه كودك ۸ ساله يا كوچكتر است شروع شود. از زمان قرنطينه، تعداد كودكان مبتلا به اختلالات خوردن و ساير مشكلات سلامت روان به طور چشمگيري افزايش يافته است.

پيشنهاد مشاور: اختلال تغذيه دختران : چرا دختران بيشتر تحت تاثير قرار مي گيرند؟

اختلالات خوردن مي تواند زندگي كودك را تحت الشعاع قرار داده، تأثير زيادي بر زندگي آن ها در خانه، مدرسه و اجتماع داشته و در عين حال زندگي كل خانواده را نيز تحت تأثير قرار دهد. مركز مشاوره ستاره ايرانيان با كادري ماهر به كودك و نوجوان شما كمك مي كند تا با موفقيت اختلالات خوردن را پشت سر گذاشته و با سلامت كامل جسمي و رواني مراحل رشد را طي كند.

اختلالات خوردن در كودكان
انواع
۱. بي اشتهايي
وضعيتي كه در آن كودك به دليل ترس شديد و غيرمنطقي از چاق شدن از خوردن كالري كافي امتناع مي كند. بي اشتهايي عصبي معمولا در سنين نوجواني شروع مي شود. از آنجايي كه كودكان مبتلا به بي اشتهايي اغلب در مدرسه خوب عمل مي كنند و محبوب هستند، براي والدين و ساير بزرگسالان دشوار است كه متوجه وجود مشكل شوند. ابتلا دختران به بي اشتهايي عصبي بسيار بيشتر از پسران است، اما اين مي تواند تا حدي به اين دليل باشد كه تشخيص بي اشتهايي در پسران دشوارتر است. علائم اين اختلال شامل موارد زير مي باشد:

كاهش وزن شديد
وزن بسيار كمتر از حد طبيعي
ترس شديد و غير طبيعي از چاق شدن
امتناع از خوردن غذا در اندازه معمول
استفراغ عمدي يا استفاده از ملين ها
ورزش بيش از حد
ناخن هاي ضعيف يا ريزش مو
يبوست
قاعدگي نامنظم
۲. هرزه خواري

هرزه خواري به خوردن مداوم مواد ناخوشايند مانند: خاك رس، كاغذ و… اشاره دارد. اكثر كودكان در اولين سال زندگي، چيزهاي زيادي را به داخل دهان خود وارد مي كنند، زيرا اين راهي است كه با آن اطراف خود را مي‌شناسند. اما آنان در سال هاي آينده، راه اي ديگر از كشف محيط را ياد مي گيرند و چيزهاي خوراكي و غير خوراكي را از هم تشخيص مي دهند. درنتيجه تشخيص اختلال عادت به خوردن خوراكي ها هنگامي رخ مي دهد كه خوردن اين چيزها بعد از سن ۱ و ۲ سالگي نيز ادامه پيدا مي كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلالات خوردن در كودكان

نكاتي براي والدين فرزندان بيش فعال و اختلال كم كه سبب بهبود زندگي آن ها مي شود.

آيا فرزند شما اختلال كم توجهي و بيش فعالي دارد؟ در اين مقاله ياد مي گيريد كه براي مديريت رفتار آن ها و مقابله با چالش هاي رايج اختلال كم توجهي و بيش فعالي چه كار هايي مي توانيد انجام دهيد.

كمك به والدين فرزندان بيش فعال
كمك به والدين فرزندان بيش فعال

زندگي با يك كودك يا نوجوان مبتلا به اختلال بيش فعالي و كمبود توجه (ADD) مي تواند خسته كننده و حتي طاقت فرسا باشد.

اما به عنوان والدين مي‌توانيد به فرزندتان كمك كنيد تا بر چالش‌هاي روزانه غلبه كند، انرژي خود را به عرصه‌هاي مثبت هدايت كند و آرامش بيشتري را به خانواده‌تان بياوريد و هر چه زودتر و مداوم‌تر به مشكلات فرزندتان بپردازيد، شانس بيشتري براي موفقيت در زندگي خواهد داشت.

كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي عموماً داراي نقص هايي در عملكرد اجرايي نيز هستند: توانايي فكر كردن، برنامه ريزي از قبل، سازماندهي، كنترل تكانه ها و تكميل وظايف.

اين بدان معناست كه شما در فرايندي كه فرزندتان به تدريج مهارت هاي اجرايي خود را به دست مي آورد، بايد مسئوليت اجرايي را بر عهده بگيريد و راهنمايي هاي بيشتري ارائه دهيد.

اگرچه علائم اختلال كم توجهي و بيش فعالي نمي تواند چيزي جز خشم در شما برانگيزد، اما مهم است كه به ياد داشته باشيد كودكي كه شما را ناديده مي گيرد، آزار مي دهد يا شما را خجالت مي‌دهد، عمداً اين كارها را انجام نمي دهد.

كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي، مي‌خواهند ساكت بنشينند، مي خواهند اتاق هاي خود را مرتب و منظم كنند، مي‌خواهند هر كاري كه والدينشان مي‌گويند انجام دهند، اما نمي‌دانند چگونه بايد اين كارها را انجام دهند.

اگر در نظر داشته باشيد كه بيش فعالي به همان اندازۀ شما كودكتان را هم نااميد مي‌كند، عكس‌العمل به روشهاي مثبت و حمايتي بسيار آسان تر خواهد بود.

با صبر، شفقت و حمايت فراوان، مي توانيد اختلال كم توجهي و بيش فعالي دوران كودكي را مديريت كنيد و در عين حال از يك خانه پايدار و شاد لذت ببريد.

خانواده و والدين فرزندان بيش فعال
قبل از اينكه بتوانيد فرزند مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي را به طور موفقيت آميزي كنترل كنيد، درك تأثير علائم فرزندتان بر خانواده به عنوان يك كل ضروري است.

كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي رفتارهاي زيادي از خود نشان مي دهند كه مي تواند زندگي خانوادگي را مختل كند. آن ها اغلب دستورات والدين را نمي شنوند، بنابراين از آن ها اطاعت نمي كنند.

آن ها بي نظم هستند، به راحتي حواسشان پرت مي شود و ساير اعضاي خانواده را منتظر نگه مي دارند. يا كارهايي را شروع كرده و سپس فراموش مي‌كنند كه آن ها را به پايان برسانند، چه رسد به اينكه بعد از انجام جاي آن ها را تميز كنند.

كودكاني كه مشكلات تكانشگري دارند، اغلب مكالمات را قطع مي‌كنند، در زمان هاي نامناسب توجه مي‌خواهند، و قبل از اينكه فكر كنند صحبت مي‌كنند و چيزهاي عجيب يا شرم‌آور مي‌گويند. اغلب به سختي مي توان آن ها را به رختخواب برد و خواباند.

كودكان بيش فعال ممكن است خانه را بهم بريزند يا حتي خود را در معرض خطر فيزيكي قرار دهند.

كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي
به دليل اين رفتارها، خواهر و برادر كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي با چالشهايي روبرو هستند. نيازهاي آن ها اغلب كمتر از نيازهاي كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي مورد توجه قرار مي گيرد.

ممكن است وقتي اشتباه مي كنند با شدت بيشتري مورد سرزنش قرار گيرند و موفقيت هايشان كمتر مورد تحسين قرار گيرد يا بديهي انگاشته شود.

آن ها ممكن است به عنوان دستيار والدين به حساب آيند و اگر خواهر يا برادر مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي تحت نظارت آن ها رفتار نادرست داشته باشد، سرزنش شوند.

در نتيجه، ممكن است عشق خود را به برادر يا خواهر مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي به حسادت و كينه ختم شود.

الزام نظارت بر كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي مي تواند از نظر جسمي و ذهني خسته كننده باشد. ناتواني كودك شما در “گوش دادن” مي تواند منجر به نااميدي و آن نااميدي تبديل به خشم شود كه به دنبال آن باعث احساس گناه در مورد عصباني شدن از كودك مي شود.

رفتار فرزندتان مي تواند شما را مضطرب كند. اگر تفاوت اساسي بين شخصيت والدين فرزندان بيش فعال با كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي وجود داشته باشد، پذيرش رفتار آن ها بسيار دشوار مي شود.

هوش هيجاني
چگونه هوش هيجاني خود را تقويت كنيم + بازي براي كودكان
براي مقابله با چالش هاي تربيت كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي، بايد بتوانيد تركيبي از شفقت و ثبات را به دست آوريد.

زندگي در خانه اي كه هم عشق و هم ساختار را فراهم مي كند بهترين چيز براي كودك يا نوجواني است كه در حال يادگيري مديريت اختلال كم توجهي و بيش فعالي است.

توصيۀ ۱ به والدين فرزندان بيش فعال: مثبت و سالم بمانيد
به عنوان والدين، زمينه را براي سلامت عاطفي و جسمي فرزندتان فراهم كنيد. شما بر بسياري از عواملي كه مي تواند بر علائم اختلال فرزندتان تأثير مثبت بگذارد، كنترل داريد.

نگرش مثبت را حفظ كنيد. بهترين دارايي شما براي كمك به فرزندتان در مواجهه با چالش هاي اختلال كم توجهي و بيش فعالي، نگرش مثبت و عقل سليم شماست. وقتي آرام و متمركز هستيد، به احتمال زياد مي توانيد با فرزندتان ارتباط برقرار كرده و به او كمك كنيد آرام و متمركز باشد.

ملاحظۀ همه چيز را بكنيد. به ياد داشته باشيد كه رفتار فرزند شما با يك اختلال مرتبط است و بيشتر اوقات عمدي نيست. حس شوخ طبعي خود را حفظ كنيد. آنچه امروز شرم آور است ممكن است ده سال بعد يك داستان خانوادگي خنده دار باشد.

چيزهاي كوچك را ناديده بگيريد و اهل مسامحه باشيد. زماني كه فرزندتان دو تكليف ديگر را به اضافه تكاليف روزانه انجام داده باشد، يك تكليف انجام نشده، چيز مهمي نيست.

اگر والدين فرزندان بيش فعال كمال گرا باشيد، نه تنها دائماً ناراضي خواهيد بود، بلكه انتظارات غيرممكني را براي كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي ايجاد خواهيد كرد.

به فرزند خود ايمان داشته باشيد.

در مورد هر چيزي كه در مورد فرزندتان مثبت، ارزشمند و منحصر به فرد است فكر كنيد يا حتي فهرستي مكتوب كنيد. به فرزندتان اعتماد كنيد كه مي تواند ياد بگيرد، تغيير كند، بالغ و موفق شود. هرروزه در حين مسواك زدن دندان ها يا درست كردن قهوه اين اعتماد را ايجاد كنيد.

۲-مراقبت از خود
به عنوان الگوي فرزندتان و مهمترين منبع قدرت، داشتن يك زندگي سالم حياتي است. اگر بيش از حد خسته شده ايد يا به كلي صبرتان تمام شده است، در خطر از دست دادن ساختار و حمايتي هستيد كه با دقت براي كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي خود تنظيم كرده ايد.

به دنبال حمايت باشيد. يكي از مهم ترين نكاتي كه بايد در تربيت كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي اين است كه مجبور نيستيد اين كار را به تنهايي انجام دهيد.

با پزشكان، درمانگران و معلمان فرزندتان صحبت كنيد. به يك گروه حمايتي سازمان يافته براي والدين كودكان مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي بپيونديد.

اين گروه ها انجمني براي مشاوره دادن و دريافت مشاوره ارائه مي دهند و مكاني امن براي تخليه احساسات و به اشتراك گذاشتن تجربيات فراهم مي كنند.

استراحت كنيد. دوستان و خانواده مي‌توانند در مورد پيشنهاد نگهداري از كودك فوق‌العاده باشند. ممكن است در مورد ترك كودك مبتلا به اختلال كم توجهي و بيش فعالي احساس گناه كنيد.

دفعه بعد، پيشنهاد آن ها را بپذيريد و صادقانه درباره بهترين نحوه رفتار با فرزندتان با آن ها صحبت كنيد.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-حتما والدين فرزندان بيش فعال و اختلال كم توجهي بخوانند

اختلال دوقطبي در كودكان مي تواند خطرناك باشد. نشانه ها و درمان اين بيماري در كودكان چگونه است؟

اختلال دوقطبي در كودكان
بله، كودكان نيز ممكن است از اختلال دوقطبي رنج ببرند.

اگر چه اين اختلال بيشتر در دوران كودكي يا نوجواني تشخيص داده مي شود.

كودكان هر سن ممكن است تحت تأثير قرار گيرند.

در اين مقاله، ما مي خواهيم درباره اختلال دوقطبي در كودكان و راه هايي براي كمك به كودك با آن صحبت كنيم.

خطر كودكان داراي اختلال دو قطبي زياد است
اختلال دو قطبي در كودكان
اختلال دوقطبي در كودكان مانند بزرگسالان با افسردگي شديد با تغيير حالت رفتاري بيش فعالي يا مانيا همراه است.

تشخيص اين اختلال در كودكان يك مسئله پيچيده است.

بعضي از كارشناسان معتقدند كه اختلال در كودكان كم است و اغراق آميز است، بعضي معتقدند كه در برابر آن است.

تا كنون، كارشناسان قادر به ارائه دقيق در مورد شيوع اين اختلال در كودكان نيستند.

تغييرات هيجاني و رفتارهاي سوء ظن براي هر كودك و نوجوان طبيعي هستند.

اغلب اين علائم هيچ بيماري يا مشكل روانپزشكي را كه نياز به درمان دارد مشخص نمي كند.

هر كودك ممكن است احساس خستگي، رنج، نگراني، خشم، بيش فعالي يا فعاليت بيش از حد داشته باشد كه در دوره هاي مختلف شايع هستند، اما اگر اين علائم در كودك شما شديد تر باشد، آن را پايدار مي كند و باعث مشكلات جدي مي شود.

اين اختلال در كودكان بين شش تا هجده ساله، همچنين ممكن است يك اختلال خلقي مخرب ايجاد كند.

اين اختلال همراه با يك خشم شديد و تكراري است كه با تعريف مشترك اختلال دوقطبي سازگار نيست.

كليد اين است كه سريعا نتيجه نگيريم.

اگر فرزند شما با اختلال دوقطبي تشخيص داده شود، قبل از شروع هر گونه درمان بايد مشورت كنيد.

شما بايد مراقب فرزندتان باشيد و با اطمينان او را درمان نماييد.

علائم اختلال دوقطبي در كودكان
برخي نشانه هاي اختلال دوقطبي در كودكان و نوجوانان عبارتند از:

تغيير در رفتار و عادات كه متفاوت از تغيير رفتارهاي معمول و دوره اي كودك است.
عدم فعاليت، عصبي بودن، تهاجمي بودن و بر خلاف هنجارهاي اجتماعي بودن؛
رفتارهاي شديد و مخاطره آميز كه با شخصيت او منطبق نيست، مانند مصرف مواد مخدر
بي خوابي يا كاهش قابل توجهي در نياز به خواب؛
درد معده و افسردگي در بيشتر روزها و تقريبا هر روز؛
خودپنداره و اغراق در مورد توانايي هاي فردي؛
فكر خودكشي و رفتارهاي آن در كودكان و نوجوانان بزرگتر.
علائم اختلال دوقطبي در كودكان در دوره هاي متناوب و متمايز مشهود است؛ بين اين دوره ها، رفتار كودك به حالت عادي و طبيعي باز مي گردد.
تشخيص اختلال دوقطبي در كودكان
تشخيص اختلال دوقطبي در كودكان دشوار است چرا كه بسياري از علائم آن مشابه بيش فعالي است،.

اختلالات رفتاري رفتارهايي است كه حقوق اساسي ديگران و هنجارهاي اجتماعي مناسب را نقض مي كند و حتي رفتارهاي معمول كودكي نيز دشوار مي شود.

يك مشكل عمده اين است كه داروهايي كه براي درمان بيش فعالي تجويز مي شوند معمولا توسط مانيا در كودكان مبتلا به اختلال دوقطبي ايجاد مي شود.

شيدايي در كودكان مضرتر از بزرگسالان است؛ روان درماني، ديدن يا شنيدن چيزهاي غير واقعي در شيدايي كودكان اغلب مشاهده مي شود.

كودكان مبتلا به افسردگي بيشتر درباره علائم فيزيكي افسردگي، مانند درد و تكان دادن، شكايت دارند.

يكي از معايب اصلي اين اختلال در كودكان اين است كه دوره هاي تغيير رفتار در كودكان مبتلا به اين اختلال بسيار سريعتر از بزرگسالان است.

در حالي كه دوره هاي شيدايي و افسردگي در بزرگسالان، هفته ها، ماه ها و حتي سال ها، تغييرات كودكان ممكن است روزانه رخ دهد.

چگونه براي كمك به يك كودك مبتلا به اختلال دو قطبي عمل كنيم؟
اگر فرزند شما اختلال دوقطبي دارد، راه هاي زيادي براي كمك به او وجود دارد.

بياييد برخي از اين روش ها را معرفي كنيم.

در مورد زمان مصرف داروها دقت كنيد
شما بايد فرزند خود را براي دريافت دارو مورد نياز براي درمان اين اختلال تشويق كنيد.

از يادآوري، يادداشت يا هر چيز ديگري كه به ياد داشته باشيد هنگام مصرف داروها استفاده كنيد.

اگر فرزند شما بايد در زمان مدرسه دارو مصرف كند، با مقامات مدرسه و يك متخصص بهداشت حرفه صحبت كنيد.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال دوقطبي در كودكان

آيا در مورد اختلالات خوردن(Eating disorders) در نوجوان خود نگران هستيد؟ اختلالات خوردن، از جمله بي اشتهايي عصبي در نوجوانان، پرخوري عصبي و اختلال پرخوري اختلالات رواني هستند كه شامل اختلالات شديد در رفتار غذا خوردن مي باشند.

نوجوان مبتلا به بي اشتهايي از ماندن در وزن طبيعي بدن خودداري مي كند. فرد مبتلا به پرخوري عصبي، دوره‌هاي مكرر پرخوري و به دنبال آن رفتارهاي اجباري مانند استفراغ يا استفاده از ملين‌ها براي دفع غذا از بدن دارد. پرخوري با پرخوري كنترل نشده مشخص مي شود.

در اين مقاله مي توانيد با موارد مرتبط با اختلالات خوردن، پيامدهاي اختلالات خوردن و بهترين استراتژي ها براي پيشگيري و درمان آن آشنا شويد.

اختلالات خوردن در نوجوانان
اختلالات غذا خوردن مي تواند تاثيري مخرب در نوجوانان بگذارد، مخصوصا دخترها بيش تر تحت تاثير اختلالات خوردن قرار مي گيرند.

براي كمك به شما در حمايت از كودك، علت هاي احتمالي اختلال خوردن را در كودك خود بشناسيد و ياد بگيريد كه چگونه با دختر يا پسر خود در مورد عادات غذايي سالم صحبت كنيد.

بي اشتهايي عصبي از هر ۱۰۰ زن يك نفر را مبتلا مي كند. نوجوانان مبتلا به بي اشتهايي از افزايش وزن مي ترسند و حداقل ۱۵ درصد كمتر از وزن ايده آل خود هستند. آن ها بر اين باورند كه معيار اصلي ارزش تصوير بدني آن هاست .

كارشناسان معتقدند بسياري از دختران آمريكايي مبتلا به بوليميا (bulimia nervosa) نوعي پرخوري عصبي هستند و اين مشكل را مخفي نگه مي دارند. پرخوري عصبي اغلب در اواخر نوجواني و اوايل بزرگسالي شروع مي شود. افراد مبتلا به بوليميا چرخه هايي از خوردن مقادير زيادي غذا را پشت سر مي گذارند و به دنبال آن استفراغ، استفاده از ملين ها يا ديورتيك ها يا ساعت ها ورزش براي از بين بردن آن انجام مي دهند.

نشانه هاي اختلالات خوردن در نوجوانان
فكر مداوم به وزن، غذا، كالري، كربوهيدرات، گرم چربي و رژيم غذايي
امتناع از خوردن برخي غذاها
به نظر مي رسد از غذا خوردن در اطراف ديگران ناراحت است.
حذف وعده هاي غذايي يا مصرف وعده هاي غذايي در وعده هاي منظم
كناره گيري از دوستان و فعاليت هاي معمولي
رژيم مكرر
نگراني شديد در مورد اندازه و شكل بدن
بررسي مكرر در آينه براي نقص هاي ظاهري
نوسانات خلقي شديد
چرا نوجوانان دچار اختلالات خوردن مي شوند؟
اختلالات خوردن وضعيت هاي جدي هستند مرتبط با شرايط پايداري از خوردن فرد كه تاثيرات منفي بر سلامتي و خلق فرد داشته و كاركرد او را در حوزه هاي مهم زندگي تحت تاثير قرار مي دهد.

شايع ترين اختلالات خوردن عبارتند از آنوركسيا يا بي اشتهايي رواني، پرخوري عصبي يا بوليميا، و اختلال بينگه يا پرخوري افراطي.

علت دقيق اختلالات خوردن ناشناخته است.

اختلالات خوردن در نوجوانان
با اين وجود برخي عوامل ممكن است نوجوان را در معرض خطر قرار دهند از جمله:

فشار اجتماعي
فرهنگ عامه گرايش به تاكيد بر لاغر بودن دارد.

به همين دليل با مشاهده مدل هاي تبليغاتي، نوجوانان حتي با يك وزن طبيعي نيز ممكن است تصور كنند كه چاق هستند و بدن خود را چاق ادراك كنند.

اين مسئله منجر به وسواس با موضوع كاهش وزن و رژيم گرفتن مي شود.

فعاليت هاي مورد علاقه
برخي فعاليت ها كه به لاغري ارزش مي دهند ريسك اختلالات خوردن را افزايش مي دهند، مانند مدلينگ لباس، يا ورزش هاي حرفه اي

عوامل فردي
فاكتورهاي ژنتيكي يا زيستي ممكن است برخي نوجوانان را بيش از بقيه مستعد اختلالات خوردن سازند.

صفات شخصيت از جمله كمال گرايي، اضطراب نوجوان يا سخت گيري نيز ممكن است نقش مهمي داشته باشند.

پيامدهاي اوليه اختلالات خوردن در نوجوانان
نشانه ها و علائم اختلالات خوردن بر اساس نوع اختلال متفاوت هستند.

نسبت به الگوهاي خوردن و باورهايي كه ممكن است نشان از رفتار ناسالم داشته باشند هوشيار باشيد، هم چنين فشار همسالان كه مي تواند راه انداز اختلالات خوردن باشد.

برخي علائم هشدار دهنده در مورد اختلالات خوردن عبارتند از:

پس زدن وعده هاي غذايي، بهانه تراشي براي خوردن يا خوردن در خفا
تمركز بيش از حد روي غذا خوردن
نگراني مداوم و شكايت در مورد چاق شدن و اضافه وزن
وارسي مداوم در آيينه براي يافتن نقصي خاص
استفاده مداوم از ملين ها و قرص هاي تهوع آور
ورزش شديد
همواره بعد از وعده هاي غذايي يا در طول آنها به توالت مي رود.
بيش از حد طبيعي غذا يا تنقلات مي خورد
بعد از عادات خوردن ابراز ناراحتي، تنفر و يا گناه مي كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلالات خوردن در نوجوانان

راهكارهاي طلايي درمان اختلال پرخاشگري و آسيب ها و باورهاي غلط در مورد آن بيان شده است.

معني پرخاشگري چيست و با آن چه كنيم؟
پرخاشگري به رفتاري اطلاق مي شود كه هدف آن آسيب رساندن به ديگران است.

همه ي ما تا حدودي با پرخاشگري چه از جانب خود و چه ديگري، آشنا بوده ايم.

معمولا آن چه كه به همراه اين مفهوم در ذهن ما تداعي مي گردد، آسيب ها و خسارت هايي است كه فرد مقابل تجربه مي كند.

اما اين آسيب ها فقط شامل محيط يا فرد مقابل نبوده و شخص پرخاشگر نيز از پيامد هاي مخرب و آسيب رسان رفتار خود مصونيت ندارد.

اين موضوع را افراد پرخاشگري كه خود رفتار آسيب رسان داشته، اعتراف نموده اند كه از رفتار خود پشيمان و آسيب ديده اند.

پرخاشگري نه فقط در انسان بلكه در ميان حيوانات نيز به وفور ديده مي شود كه تا حدودي ضامن بقاي آن هاست( جهت تصاحب قلمرو، شكار و…).
علي رغم اين كه خشم در وجود همه ي ما قرار دارد و در موقعيت هاي خاص نيز سودمند است، آن چه كه براي بشر دردسر ساز مي شود، نبود مهارت هاي مديريت و كنترل خشم و پرخاشگري است.

پرخاشگري تا حد زيادي تحت تاثير يادگيري قرار دارد بخصوص محيط هاي خانوادگي و اجتماعي كه در آن پرخاشگري به وفور مشاهده و آموخته مي شود.

پرخاشگري طيف گسترده اي از رفتارهاي آسيب رسان ساده تا مجموعه اي رفتارهاي يك يا چند نفره را شامل مي شود.

مثلا بي توجهي يا پاسخ سلام را ندادن تا توهين و زد و خوردهاي جسماني گروهي در طبقه ي رفتار پرخاشگرانه جاي مي گيرند.

اختلال پرخاشگري در سنين مختلف
بعد بررسي گروه سني به راه هاي درمان اختلال پرخاشگري مراجعه كنيد.

پرخاشگري در دو سال اول زندگي
اگرچه خشم در كودكان مانند خشم در بزرگسالان نيست اما جالب است بدانيد كه تحقيقات نشان داده اند كه كودكان در پايان اولين سال زندگي خود خشم را درك و ابراز مي كنند.

رفتار پرخاشگرانه يك كودك ممكن است شامل پرت كردن و هل دادن يا ضربه زدن باشد!

با افزايش سن اين موضوع شكل واضح تر و شديد تري به خود مي گيرد، به عنوان مثال وقتي چيزي را از دست يك كودك دوساله مي گيريد ممكن است رفتار توام با خشم و ناراحتي از خود نشان دهد.

پرخاشگري در دورران پيش دبستاني
با افزايش تعامل با خواهر برادر ها و همسالان در اين دوره، شاهد افزايش رفتار پرخاشگرانه كودك خواهيم بود.

در اين مرحله بخصوص پرخاشگري وسيله اي (به دست آوردن يك وسيله از طريق پرخاشگري) بيشتر ديده مي شود.

با افزايش سن كودك پرخاشگري از حالت جسماني به پرخاشگري كلامي تمايل پيدا مي كند.

پرخاشگري در كودكان دبستاني
در اين سن كه همه تا حدودي كنترل پرخاشگري جسماني را آموخته اند، همچنان از ساير روش هاي پرخاشگرانه استفاده مي كنند.

براي درمان اختلال پرخاشگري به انتها نوشته مراجعه كنيد.

پرخاشگري در دوران بلوغ
در اين دوره كه قلدري يك مشكل رايج آن در هر دو جنس است پرخاشگري اغلب با افراد صاحب قدرت بخصوص والدين ديده مي شود.

برخي نوجوانان نيز براي دست يابي به اهداف خود از روش پرخاشگرانه به عنوان يك روش كاربردي جهت تسليم ديگران استفاده مي كنند كه اين تا حد زيادي به تربيت و جو حاكم در خانواده و يادگيري فرد بستگي دارد.

باورهاي غلط در مورد پرخاشگري چيست؟
باورهاي نادرستي در مورد پرخاشگري وجود دارد كه باعث ادامه يافتن يا افزايش چنين رفتاري مي گردد، شامل:

۱_ تخليه خشم لازم و ضروري است
خيلي ها فكر مي كنند كه تخليه كردن خشم با رفتار پرخاشگرانه اقدامي ضروري و در جهت سلامتي شان است.

اگرچه در موارد خاص مثلا با توصيه روانشناس، فرد به انجام رفتارهايي سازنده مثلا ورزش جهت تخليه انرژي و خشم مي پردازد،

اما به طور كلي تخليه خشم و ابراز پرخاشگري در زندگي روزمره چيزي جز افزايش خشم و مشكلات ناشي از آن را در پي ندارد.

۲_ واكنش و رفتار پرخاشگرانه، در زمان عصبانيت و خشم غريزي و غيرقابل كنترل است:
طبق اين باور، پرخاشگري رفتاري ذاتي و ريشه در وراثت ما داشته كه نمي توان از پس آن برآمد،

برعكس اين باور رايج، اكثر رفتارهاي ما آموختني و بر اثر يادگيري بوده، در نتيجه چنين باوري صرفا جهت توجيه و سلب مسئوليت فرد پرخاشگر است.

۳_ در شرايط ناكامي و ناراحتي، نشان دادن رفتار پرخاشگرانه رفتاري طبيعي است
اگرچه در مواقعي كه دچار سردرگمي، ناكامي و ناراحتي مي شويم، به احتمال بسيار بالاتري به رفتار پرخاشگرانه تمايل داريم،

اما اين موضوع كه در چنين شرايطي چه واكنشي از خود نشان بدهيم، تا حد زيادي به يادگيري هاي گذشته بخصوص نوع تعبير و تفسير ما از موقعيت بستگي دارد.

مثلا وقتي پشت ترافيكي سنگين قرار گرفته ايد اين كه رفتار پرخاشگرانه نشان دهيد يا شروع به گوش دادن راديو نموده و صبر پيشه كنيد بستگي به تفسير شما از اين واقعه دارد.

منبع:كانون مشاوران ايران-راهكارهاي طلايي درمان اختلال پرخاشگري

اختلال دوقطبي در كودكان نوعي اختلال سلامت روان است، آيا فرزند شما دچار تغييرات شديد خلق و خو و رفتار مي شود؟ آيا كودك شما نسبت به ساير بچه ها بسيار هيجان زده تر يا تحريك پذيرتر است؟ آيا متوجه مي‌شويد كه كودك شما بيشتر از ساير كودكان چرخه‌هاي تغييرات خلقي را پشت سر مي‌گذارد؟ آيا اين تغييرات خلقي بر رفتار فرزند شما در مدرسه يا خانه تأثير مي گذارد؟

كه باعث تحريك پذيري قابل توجه و نوسانات خلقي در كودكان مي شود. هيچ درمان مشخصي براي اختلال دوقطبي وجود ندارد، اما با درمان موثر (درمان و دارو) كودك مي تواند روند رشد طبيعي را طي كند.

تخمين زده مي‌شود كه اختلال دوقطبي در ۱.۳درصد از نوجوانان رخ مي‌دهد، كه اكثر آن ها را نوجوانان تشكيل مي‌دهند. تشخيص اين عارضه مي‌تواند چالش برانگيز بوده و ممكن است چندين سال طول بكشد تا پزشكان تشخيص دقيق دهند.

اختلال دوقطبي چيست؟
اختلال دوقطبي مانيا در كودكان يك اختلال رواني است كه باعث مي شود افراد تغييرات قابل توجه و گاهي شديد در خلق و خو و رفتار را تجربه كنند. گاهي اوقات كودكان مبتلا به اختلال دوقطبي احساس خوشحالي شديد مي كنند و بسيار پرانرژي و فعال تر از حد معمول هستند. گاهي اوقات كودكان مبتلا به اختلال دوقطبي بسيار احساس غم مي كنند و بسيار كمتر از حد معمول تحرك دارند.

اختلال دوقطبي مانيا در كودكان
اختلال دوقطبي (كه قبلاً به عنوان بيماري شيدايي-افسردگي يا افسردگي شيدايي شناخته مي‌شد) مي‌تواند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها يا ماه‌ها طول بكشد و در توانايي شما براي انجام فعاليت‌هاي روزانه اختلال ايجاد كند.

اين جابجايي‌ها مي‌توانند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها يا ماه‌ها طول بكشند و توانايي شما را براي انجام كارهاي روزمره مختل كنند.

در اكثر مواقع افراد در نوجواني يا بزرگسالي مبتلا به اختلال دوقطبي تشخيص داده مي شوند، اما علائم مي توانند زودتر در دوران كودكي ظاهر شوند.

انواع مختلفي از اختلال دوقطبي وجود دارد كه بيشتر آن ها شامل تجربه دوره هاي شيدايي و افسردگي است. با اين حال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبي هميشه دوره هاي شيدايي يا دوره هاي افسردگي را تجربه نمي كنند.

شيدايي وضعيتي است كه در آن فرد يك دوره تغييرات غيرعادي بالا و شديد در خلق و خو، احساسات، سطح انرژي و سطح فعاليت خود دارد. افراد مبتلا به انواع خاصي از اختلال دوقطبي مي توانند هيپومانيا را تجربه كنند كه شكل ديگري از شيدايي است.

در طول دوره افسردگي، فرد مبتلا خلق و خوي ضعيف يا افسرده از دست دادن علاقه به بيشتر فعاليت ها و همچنين بسياري از علائم افسردگي ديگر را تجربه مي كنند.

اوتيسم و اختلال دوقطبي
مانند ساير اختلالات روانپزشكي، مطالعات نشان مي دهد كه اختلال دوقطبي در ميان كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتيسم نسبتاً شايع مي باشد. برخي مطالعات نشان داده اند كه ۲۷ درصد از مبتلايان به اوتيسم و اختلال دوقطبيرا نيز دارند.

روانپزشكان اغلب داروهاي روانگردان را براي درمان اختلال دوقطبي تجويز مي كنند. ليتيوم يكي از رايج ترين درمان ها است. متأسفانه، ليتيوم اغلب عوارض جانبي قابل توجهي ايجاد مي كند كه مي تواند شامل تشنگي، خيس كردن بستر، لرزش دست ها و حتي مشكلات تهديد كننده زندگي باشند. اين امر به ويژه در مورد افرادي كه مشكلات ارتباطي دارند بسيار نگران كننده است، زيرا ممكن است نتوانند مراقبين را در مورد عوارض جانبي كه تجربه مي كنند آگاه سازند.

اختلال دوقطبي چگونه بر كودكان تأثير مي گذارد؟
اختلال دوقطبي در كودكان و نوجوانان با بزرگسالان متفاوت است. بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبي اغلب دوره هاي واضح شيدايي يا افسردگي دارند كه يك هفته يا بيشتر طول مي كشد.

در كودكان و نوجوانان، مراحل ممكن است وضوح كم تري داشته باشند و تغييرات ممكن است سريعتر اتفاق بيفتد. براي مثال، ممكن است دوره‌هايي از سرگيجه، طغيان خشم و گريه‌هاي بي‌مورد را در طول روز از خود نشان دهد.

اختلال دوقطبي با نوسانات خلقي و فراز و نشيب هاي معمولي كه هر كودك و نوجواني با آن روبرو مي شود متفاوت است. تغييرات خلقي در اختلال دوقطبي شديدتر است و در موارد زير خود را نشان مي دهد:

تغيير در الگوهاي خواب.
تغييرات در سطح انرژي.
ناتواني در تمركز و توانايي تفكر واضح.
علائم اختلال دوقطبي مي تواند عملكرد كودك را در مدرسه يا كنار آمدن با دوستان و اعضاي خانواده دشوار كند.
برخي از كودكان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبي ممكن است سعي كنند به خود آسيب برسانند يا اقدام به خودكشي كنند.

اختلال دوقطبي در كودكان
اختلال دوقطبي در كودكان چقدر شايع است؟
مطالعات نشان مي دهد كه حدود ۴ درصد از افراد زير ۱۸ سال، از جمله كودكان ۵ ساله، به اختلال دوقطبي مبتلا هستند.

براي در نظر گرفتن اين موضوع، در اينجا شايع ترين شرايط سلامت رواني كه كودكان را تحت تاثير قرار مي دهند آورده شده است:

۸ درصد از كودكان اختلال نقص توجه يا بيش فعالي (ADHD) دارند.
۴ درصد كودكان داراي اختلال اضطراب هستند.
۴ درصد از كودكان افسردگي دارند.
علائم اختلال دوقطبي در كودكان
دوره‌هاي شيدايي دوره‌هايي را توصيف مي‌كنند كه كودك احساس هيجان، اعتماد به نفس و انرژي زيادي دارد. اين احساس مي تواند به سرعت جاي خود را به سردرگمي، حركتي و احتمالاً خشم بدهد.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال دوقطبي در كودكان |اوتيسم و اختلال دوقطبي

منظور از هويت جنسي (احساس دروني مرد بودن يا زن بودن) است. پسري كه هويت مردانه دارد، لباس پسرانه مي پوشد و رفتارهايش پسرانه و مردانه، است و دوست دارد با پسرها معاشرت و بازي كند و اگر او را به اسم دختر صدا كنند، شديداً به او بر مي خورد و ناراحت مي شود و با عصبانيت مي گويد: من پسرم نه دختر (امين زاده، ۱۳۸۹). دختري كه هويت زنانه را پذيرفته است، لباس و ظاهر زنانه و دخترانه دارد، با دخترها معاشرت مي كند و بازي هاي دخترانه انجام مي دهد.

در اختلال هويت جنسي، احساس مردانگي در پسران و احساس زنانگي در دختران شكل نمي گيرد و كودكان به صورت مداوم و شديد، تمايل به اتخاذ وضعيت و نقش جنس مخالف را دارند. اين كودكان شديداً از جنسيت خود ناراضي اند و به صورت گفتاري و كلامي، اصرار و پافشاري مي كنند كه به جنس مخالف تعلق دارند و هم به صورت غيركلامي و رفتاري، رفتارهاي جنس مخالف را از خود نشان مي دهند. اين اختلال در پسرها بيش تر گزارش شده است. نسبت ابتلا پسران به دختران از ۶ به ۱ تا ۳۰ به ۱ گزارش شده است.

علل اختلال هويت جنسي چيست؟

علاوه بر تأثير هورمون هاي جنسي مردانه (تستوسترون) و زنانه (استروژن و پروژسترون) بر هويت جنسي كودكان، مزاج كودك، نگرش ها و ويژگي هاي والدين نيز در آن مؤثر است. والديني كه در انتظار فرزند دختري بوده اند و به صورت ناخواسته صاحب فرزند پسر شده اند، ممكن است از نظر ذهني و رواني نتوانند با اين مسئله كنار بيايند و دانسته يا ندانسته، پسر خود را به سوي زنانگي سوق دهند. موي سر او را دخترانه آرايش كنند، لباس هاي دخترانه به او بپوشانند، عروسك و اسباب بازي هاي دخترانه براي او فراهم كنند.
قطعاً چنين پسري با شكل و شمايل دخترانه، مورد تمسخر پسرهاي هم سن و سال خود قرار مي گيرد و از جمع آن ها طرد مي شود. در چنين وضعيتي، شخصيت و هويت مردانه، در ذهن اين كودك تخريب و ويران مي شود و به تدريج به سمت جنس مخالف گرايش پيدا مي كند و احتمال تشكيل هويت زنانه در وجود او بيش تر مي شود.

در مقابل والديني كه دوست داشته اند صاحب فرزند پسر شوند، ولي دختردار شده اند، ممكن است نتوانند اين خواسته شان را فراموش كنند. آن ها دخترشان را به شكل پسر در مي آورند. موهاي او را پسرانه كوتاه مي كنند، لباس هاي پسرانه به او مي پوشانند، اسباب بازي هاي پسرانه براي او مي خرند. اين دختر، خواهي نخواهي وارد جمع هاي پسرانه مي شود و بازي هاي خشن پسرانه مثل تفنگ بازي، دزد و پليس و فوتبال انجام مي دهد. مسئله، زماني بغرنج تر مي شود كه رفتارهاي پسرانه و مردانه ي اين دختر مورد تأييد و تشويق والدين قرار مي گيرد و او به اين نتيجه مي رسد كه پسرها بيش تر مورد محبت، علاقه و توجه هستند و اگر او پسر مي شد او را بيش تر دوست مي داشتند و اين مسئله، هويت زنانه را در ذهن او نابود مي كند و او را به سمت هويت مردانه سوق مي دهد (امين زاده، ۱۳۸۹).

هم چنين، كيفيت روابط مادر و كودك در نخستين سال هاي زندگي، در برقراري هويت جنسي اهميت فوق العاده اي دارد. در خلال اين دوره مادرها به طور طبيعي كودكان خود را از هويت جنسي شان آگاه مي كنند و همين سبب مي شود كه آن ها به جنسيت خود افتخار كنند. مشكلات هويت جنسي ممكن است بر اثر مرگ پدر يا مادر، غيبت طولاني مادر، سفرهاي طولاني و شغلي پدر، طلاق و جدايي والدين، افسردگي يا بيماري هاي شديد رواني يكي از والدين كه علي رغم حضور فيزكي، حضور عاطفي در خانواده ندارند، به وجود آيد.

كودكاني كه اختلال هويت جنسي دارند چه خصوصياتي دارند؟

كودكاني كه اختلال جنسي دارند، شديداً از جنسيت خود ناراضي و ناراحت اند. اين كودكان با جنس مقابل همانند سازي مي كنند و ترجيح مي دهند با جنس مقابل خود هم بازي شوند و بازي هاي جنس مقابل را انجام دهند. پسرها ترجيح مي دهند لباس دخترانه بپوشند و ظاهر خود را دخترانه و موهاي خود را بلند كنند. دخترها هم اصرار دارند كه لباس پسرانه بپوشند و موهاي خود را كوتاه كنند. اين دخترها از لباس هاي زنانه بيزار و متنفرند. در موارد شديد اختلال هويت جنسي كودكان، پسرها طبق معيارهاي فرهنگ خود از هر دختري زن صفت تر و دخترها از هر پسري مرد صفت تر هستند.

دختران مبتلا به اين اختلال، معمولاً دوستان و هم بازي هاي پسر دارند و علاقه ي شديدي به ورزش ها و بازي هاي خشن پسرانه مثل تفنگ بازي و بازي دزد و پليس دارند. اين دخترها علاقه اي به عروسك بازي يا خاله بازي ندارند ( مگر اين كه در آن نقش پدر يا فرد مذكر ديگري را به عهده بگيرند). آن ها ممكن است از ادرار كردن در وضعيت نشسته خودداري و ادعا كنند كه آلت مردانه دارند يا در آينده پيدا خواهند كرد. اين دختران علاقه اي به داشتن پستان و قاعده شدن (پريود) نشان نمي دهند و تأكيد دارند كه وقتي بزرگ شدند مرد خواهند شد (يعني واقعاً به صورت يك مرد در خواهند آمد نه اين كه نقش يك مرد را داشته باشند).

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال هويت جنسي