هر چند كه سيگموند فرويد يكي از چهره هاي برجسته در حوزه روان شناسي مي باشد، ولي رشته روان شناسي نسبت به آن دوره زماني پيشرفت قابل توجهي داشته است.

روز به روز رابطه روان شناسي با حوزه هاي علمي مختلف (شامل زيست شناسي، عصب شناسي، جامعه شناسي، انسان شناسي و علم اقتصاد) بيشتر مي شود.

در ضمن محدوديت هاي مربوط به حوزه هاي فرعي روان شناسي كه در گذشته وجود داشته است، در حال حاضر به خودي خود از بين رفته است؛

امروزه اين امكان وجود دارد كه تيم هاي ميان رشته اي كه داراي سطوح تحليل چندگانه (شامل سطوح اجتماعي، شناختي يا بيولوژيكي) هستند، به منظور رفع يك مشكل مشترك با هم همكاري كنند.

روان شناسي بيولوژيكي
روان شناسي بيولوژيكي عبارت از مطالعه روان شناسي مي باشد كه بر مبناي رفتار است.

روان شناسي بيولوژيكي بيشتر مبتني بر روابط مابين فرآيند هاي روان شناختي و اتفاقات روان شناختي مربوطه مي باشد (به بيان ديگر مبتني بر پديده ذهني بدني مي باشد).

اين حوزه بيشتر بر روي عملكرد ذهن و سيستم عصبي در فعاليت هايي (همانند تفكر، ياد گرفتن، احساس كردن، درك كردن و مشاهده كردن) متمركز است كه به عنوان مشخصه انسان و حيوان در نظر گرفته مي شوند.

روان شناسي رشد
روان شناسي رشد يك شاخه اي از روان شناسي مي باشد كه با تغييرات موجود در عملكرد شناختي، انگيزشي، رواني – فيزيولوژيكي و اجتماعي مرتبط است كه در طول گستره زندگي انساني صورت مي گيرد.

در طول قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم روان شناسي رشدي بيشتر مربوط به روان شناسي كودك بود. با اين وجود، در دهه ۱۹۵۰ اين حوزه از روان شناسي بيشتر به مطالعه روابط مابين متغيرهاي شخصي و رشد كودك متمركز شد؛

همچنين نظريه هاي رفتاري بي اف اسكينر (B.F. Skinner) و نظريه هاي شناختي جين پيگت (Jean Piaget) بر روي رشد و پيشرفت كودك تا دوره نوجواني متمركز بودند.

روان شناسي رشدي عبارت از مطالعه علمي در مورد نحوه و دليل تغيير ماهيت و وجود انساني در طول دوره هاي مختلف زندگي مي باشد. اين حوزه از روان شناسي در گذشته بر روي نوزادان و كودكان متمركز بود؛

با گسترش يافتن روان شناسي رشد، اين حوزه دوره هاي نوجواني، رشد بزرگسالي، كهنسالي و كل طول زندگي را هم شامل شده است.

اين حوزه تغييرات صورت گرفته در سه حوزه مهم را بررسي مي كند كه عبارتند از: رشد فيزيكي، رشد شناختي و رشد عواطف اجتماعي.

اين سه حوزه شامل طيف گسترده اي از موضوعات مي باشند كه مي توان به مهارت هاي حركتي، عملكردهاي اجرايي، شناخت اخلاقي، يادگيري زبان، تغيير اجتماعي، رشد شخصيتي، رشد عاطفي، مفهوم خود و تشكيل هويت اشاره كرد.

روان شناسي رشد تاثيرات مربوط به طبيعت و رشد را بر روي فرآيند رشد انساني و فرآيندهاي مربوط به تغييرات صورت گرفته را در طول زمان بررسي مي كند.

متخصصان اين حوزه تعاملات مابين ويژگي هاي شخصيتي، رفتار فردي و عوامل محيطي (شامل زمينه اجتماعي و محيط ساخت) را بررسي مي كنند.

منبع:مشاور كو:مركز مشاوره روانشناسي و مشاوره آنلاين-روانشناسي و سلامت روان