به مدت دو دهه، سياست گذاران درباره ارزش هاي نسبي آموزش مسائل جنسي به عنوان تنها رفتار قابل قبول براي دوران قبل از ازدواج و بيشتر در رابطه با دست آورد هاي وسيع پيشگيري از بارداري، به بحث و گفتگو پرداختند. نتايج مطالعات جديد نشان مي دهد كه اين مباحث آموزشي مي تواند تاثير بسيار زيادي بر آنچه كه در سر كلاس آموزش مي دهند داشته باشد. همچنين اين محققان معتقد هستند كه سياستمداران دركي از اين مسائل آموزشي مورد نياز ندارند.

نوشته شده توسط “سينتيا ديلارد”

در سال 1981، قانون “نحوه رفتار نوجوانان در خانواده” (AFLA) به وسيله تاييد كنگره آمريكا و امضاي رييس جمهور وقت، رنالد ريگان، به تصويب رسيد. به وسيله اين قانون، دولت فدرال آمريكا يك سرمايه گذاري در مقياس كوچك به منظور پيشگيري از بارداري نوجوانان به وسيله تشويق آن ها به حفظ “عفت” و “تاديب نفس” انجام داد. اين قانون طي اين 20 سال بحث و گفتگو در سطوح دولتي، ايالتي و منطقه اي مشخص كرد كه آيا اين برنامه هاي آموزشي منحصرا بايد پرهيز از روابط را ترويج بدهد و يا اينكه رويكرد جامع تري داشته باشد.

در سال 1990 پس از تاييد كنگره آمريكا، سرمايه گذاري در اين بخش به طور چشم گيري افزايش پيدا كرد و به عنوان بخشي از قانون اصلاحات رفاهي، در مدت 5 سال مبلغ 440 ميليون دلار به منظور حمايت از برنامه هاي آموزش روابط جنسي منطقه اي، كه برقراري هرگونه ارتباط جنسي قبل از ازدواج (براي تمامي سنين) و شيوه هاي پيشگيري از بارداري را محكوم مي كند، اختصاص داد. 4 سال بعد، سياست گذاران محافظه كار پيروزي ديگري به دست آوردند، هنگامي كه كنگره طرح سوم بودجه را براي برنامه آموزشي جلوگيري از رابطه جنسي تا قبل از ازدواج به مبلغ 50 ميليون دلار طي دوسال تصويب كرد.

با وجود افزايش بودجه فدرال شواهد نشان مي دهد كه آموزش هاي فراگير جنسي در بالا بردن سن فعاليت هاي جنسي بسيار موثر تر از برنامه هاي پيشگيري از روابط تا قبل از ازدواج بوده است (Campaign Promises, Drive Intensifies to Boost Abstinence-Only Education Funds، آوريل 2000، صفحه 1.) طي سال هاي گذشته مطالعات متعددي براي پر كردن اين شكاف ها انجام شده است، كه نشان دهنده يك اختلاف بزرگ ميان تمايلات سياست گذاران و نياز هاي دانش آموزان و والدين آن ها است. اين تحقيق همچنين نشان مي دهد كه شكافي بزرگ ميان آنچه كه به نظر معلمان بايد به دانش آموزان آموخته شود و آن چه كه واقعا به آن ها در كلاس ها آموخته مي شود، وجود دارد.

سياست هاي منطقه اي

بر اساس تحقيقي كه در سال 1999 توسط موسسه “Alan Guttmatcher” (AGI) منتشر شد، در هر 2 تا از هر 3 مركز آموزش پرورش محلي، آموزش مسائل جنسي الزامي است. بيش تر اين سياست ها (بيش از 80%) در دهه 1990 يعني دهه اي كه بحث و گفتگو ها در سطوح دولت فدرال، ايالات و منطقه ها درباره دادن اطلاعات لازم به دانش آموزان بالا گرفته بود، اتخاذ شد.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-آموزش مسائل جنسي براي والدين، معلمان و نوجوانان