آيا كودكان شما شلوغ مي كنند و همه چيز را به هم مي زنند؟ آيا صداي تلويزيون زياد است و صدا تيراندازي مربوط به بازي هاي ويدئويي شما را عصبي مي كند؟ اين مواردي كه به صورت مداوم در خانه شما صورت مي گيرد، منجر به عصبي شدن شما خواهد شد.

همچنين همسايه ها و دوستانتان هم سر و صدا مي كنند و همسر شما در حمام منتظر است تا سر و صداها كم شوند و محيط خانه آرام شود. آيا اين صداهاي وحشتناك براي شما هم آشنا هستند؟

در صورتي كه پاسخ شما بله باشد، نبايد بيش از اين منتظر بمانيد و بايد همين الان شروع به ايجاد يك محيط آرام در خانه خودتان بكنيد تا بتوانيد يك زندگي آرامش بخشي را در كنار اعضاي خانواده تان داشته باشيد.

مراحل
۱٫ تمايل داشتن به اجراي يك سري محدوديت ها و مطمئن شدن در مورد اجراي آنها.

شايد اين مورد اولين و مهمترين چيزي مي باشد كه بايد انجام دهيد. اين مورد به معناي در نظر گرفتن يك سري محدوديت هايي براي زمان ها، ميزان صداها و فعاليت ها و زمان خوابيدن مي باشد.

اين قوانين در مورد والدين هم وجود دارد؛ در صورتي كه كودكان براي رفتن به مدرسه والدينشان را از خواب بيدار كنند، اين وضعيت يك وضعيت نامناسبي براي والدين خواهد بود كه هر صبح اتفاق مي افتد.

در صورتي كه والدين همزمان با كودكان بخوابند، بيدار شدن در هر روز صبح براي آنها يك كار سختي نخواهد بود؛ خوابيدن يك مورد مهمي براي والدين مي باشد، ولي آنها نبايد انتظار داشته باشند كه در حين رفتن كودكان به مدرسه بخوابند.

۲٫ يك خانه آرام تر را تصور كنيد.

چه چيزي مي بينيد؟ مواردي كه تصور كرده ايد را بنويسيد و به منظور دستيابي به يك محيط خانگي آرام تر، اين موارد را به عنوان اهداف خودتان در نظر بگيريد.

شما در ذهن ناخودآگاه خودتان يك تصوير درستي از يك خانه اي خواهيد داشت كه مي خواهيد در چنين خانه اي زندگي كنيد – همواره اين مورد را در نظر داشته باشيد و به تدريج براي دستيابي به آن تلاش كنيد.

۳٫ بنشينيد و يك ليست از مواردي تهيه كنيد كه منجر به ايجاد بيشترين صداها مي شوند و آرامش خانه شما را از بين مي برند.

اين موارد عبارت از اولين مواردي هستند كه شما بايد در مورد محدوديت هاي اعمال شده در نظر بگيريد. زماني كه قرار است يك مهمان به خانه شما بيايد، صداي تلويزيون را كم كنيد و ميزان استفاده از كامپيوتر را محدود كنيد. همچنين يك سري محدوديت هايي را براي موارد كوچك در نظر بگيريد.

كودكان به اسباب بازي ها و سرگرمي نياز دارند، ولي اين بدان معنا نيست كه آنها به تلويزيون و بازي هاي ويدئويي نياز دارند.

سعي كنيد كه فرزند شما به جاي بازي هاي ويدئويي، به بازي هايي همانند شطرنج، Mahjong (يك بازي چيني كه با ۴ نفر و ۱۴۴ كاشي انجام مي شود) و تخته نرد مشغول شود.

همچنين هزينه مربوط به بازي هاي قديمي و بازي هاي تخته اي بسيار كمتر از هزينه بازي هاي تلويزيوني و بازي هاي ويدئويي داراي ميز فرمان است.

۴٫ مشخص كردن يك جدول مربوط به وظايف.

اين جدول وظايف بايد براي هر يك از اعضاي خانواده وجود داشته باشد و شامل روزها و تاريخ هاي سررسيد باشد.

هر چقدر كه كار مشخص شده بزرگتر باشد، بايد چارچوب زماني در نظر گرفته شده براي آن هم طولاني تر باشد تا فرد به آرامي بتواند آن را انجام دهد – در واقع فرد بتواند كار خودش را به صورت بخش به بخش انجام دهد، به جاي اينكه شعبده بازي بكند و همه كارها را به صورت يكجا انجام دهد.

۵٫ همه موارد در هم ريخته را مرتب كنيد.

بي نظمي و در هم ريختگي منجر به ايجاد استرس، عجله و عدم توانايي براي درست فكر كردن مي شود. هر چقدر كه وسايل كمتري در روبروي شما وجود داشته باشد، احساس آرامش بيشتري خواهيد داشت. همچنين مشخص است كه اين شرايط به تميزكاري كمتري هم نياز خواهد داشت.

در صورتي كه كودكان اسباب بازي ها، كتاب ها و بازي هايي زيادي داشته باشند، در منظم كردن اين موارد به آنها كمك كنيد. آنها مي توانند وسايل خودشان را در انبارها نگهداري كنند، ولي به آنها بگوييد در صورتي كه وسايل شان سه بار پشت سر هم در اتاق پخش شده باشد و جمع نشود، اين وسايل را به نزديك ترين مغازه خيريه خواهيد داد.

شما بايد قصد چنين كاري را به صورت واقعي داشته باشيد و براي اينكه اين كار شما يك تاثير مناسبي داشته باشد، بايد خودتان را براي چنين كاري آماده كنيد.

۶٫ همزمان با اينكه درست مي كنيد، تميز كنيد.

در صورتي كه شما بتوانيد وسايل استفاده شده در آشپزي را در حين آماده شدن غذا بشوريد، در اين صورت ظرف هاي آلوده كمتري خواهيد داشت. همين مورد در رابطه با تمامي وسايل مورد استفاده در حين هر كار ديگري هم مصداق دارد – به هر فردي آموزش دهيد كه بعد از استفاده كردن از هر وسيله اي، آن را به جاي قبلي خودش برگرداند.

يك سري سبد ها و صندوق هاي انباره اي بخريد و آنها را برچسب گذاري كنيد و افراد خانواده را تشويق كنيد كه وسايل مورد استفاده را به جاي قبليش برگردانند.

۷٫ براي وعده هاي غذايي برنامه داشته باشيد.

در صورتي كه همواره نگران اين مسئله هستيد كه چه غذايي را براي شام آماده كنيد، هر هفته نيم ساعت از وقت خودتان (معمولا عصر يك شنبه زمان خوبي است) را صرف تهيه يك برنامه غذايي براي هفته آينده كنيد.

اين بدان معنا نيست كه شما بايد يك برنامه غذايي خاصي را در نظر بگيريد يا همه وقت خودتان را صرف آشپزي كنيد، ولي حداقل بنويسيد كه “پاستا – دوشنبه”، “استيك – سه شنبه”، “پيتزا – چهارشنبه”، “سوشي – پنج شنبه”، “بيرون رفتن – جمعه”. در اين حالت شما يك ايده اي را در مورد وعده غذايي اصلي خواهيد داشت و در حالي كه عناصر اصلي در دسترس شما قرار دارند، مي توانيد هر شب در مورد چاشني ها و سبك مورد استفاده تصميم گيري كنيد.

نويسنده : همسرانه