روان شناسي / روان درماني آدلريان، توسط آلفر آدلر[۲] (۱۸۷۰ – ۱۹۳۷) مطرح شد. آلفرد آدلر به عنوان يك روان پزشك تاثير گذار در طول تاريخ، در اوايل قرن ۲۰ ام توجه فلسفي را در سطح جهاني، به ايده هايي جلب كرد كه نسبتا جديد بودند.

وي بر اين عقيده بود كه شناخت دقيق و نزديك از وضعيت اجتماعي فرد، از طريق بررسي عواملي از قبيل ترتيب ولادت، سبك زندگي، و آموزش والديني، يك امر ضروري مي باشد.

آدلر معتقد است كه هر فردي تلاش مي كند كه به يك شخص مهمي تبديل شود و احساس خوبي داشته باشد.

فهرست مطالب

تاريخچه روان شناسي آدلريان

روان درماني آدلريان

۴ مرحله مربوط به روش درماني آدلريان

انواع روش هاي درماني آدلريان

شناسايي ارزش ها و روان شناسي آدلريان

محدوديت هاي روان شناسي آدلريان

روان شناسي / روان درماني آدلريان

روان شناسي / روان درماني آدلريان

تاريخچه روان شناسي آدلريان

آدلريان قبل از ورود به دنياي روان پزشكي و در اوايل دهه ۱۹۹۰، زندگي و دوران حرفه اي خود را به عنوان يك چشم پزشك از سال ۱۹۸۵ شروع كرد.

وي به شدت مجذوب نظريه هاي سيگموند فرويد[۳] در مورد رفتار بشري  شد و آن را به دقت مورد مطالعه قرار داد و با شجاعت بي بدليل از مفاهيم روانكاوي فرويد كه قبل از آن به شدت مورد انتقاد بود، دفاع كرد.

در سال ۱۹۰۷، يك فردي كه طرفدار و حامي فرويد بود، از آدلر دعوت كرد كه به عضويت حوزه و گروه داخلي وي در بيايد – توسط يك گروهي، بحث منحصر به فردي در عصر چهار شنبه صورت گرفته شد و تصمصم بر آن شد تا مبناهاي مربوط به يك نهضت روان كاوي را ايجاد كنند.

در نهايت، به دليل اختلافات نظري، آدلر و فرويد از يكديگر فاصله گرفتند و آدلر خودش پيشتاز رهيافت جديدي در يك روش درماني جديد شد و بلافاصله مكتب روان شناسي فردي را راه اندازي كرد.

در اين سيستم جديد، تاكيد بر اهميت مطالعه كليه افراد بود. نظريه آلد، به صورت رسمي در انجمن تفكر روان شناسي آزاد مطرح شد و بلافاصله بعد از آن، روزنامه روان شناسي فردي شروع به چاپ كرد.

روان درماني آدلريان

آدلر در حوزه مربوط به نظريه كلي شخصيت، روان درماني، و آسيب شناسي رواني پيش قدم بود، و روان شناسي آدلريان، بر توانايي شخصي در پذيرش احساس نابسندگي يا نالايقي و داشتن موقعيت پايين تر نسبت به بقيه افراد تاكيد دارد.

وي بر اين عقيده است كه فرد در زماني كه مورد تشويق قرار مي گيرد و احساس شايستگي و احترام در وي شكل مي گيرد، پاسخگويي و مشاركت بهتري را از خود نشان مي دهد.

در شرايط معكوس و در زماني كه فرد مورد مخالفت قرار مي گيرد و دلسرد مي شود، وي يك رفتار ناكارا از خود نشان مي دهد كه بيانگر ايجاد يك حالت رقابتي، شكست و عقب كشيدن در وي مي باشد.

زماني كه روش هاي گفتاري، براي تاثيرات مثبت تشويق مورد استفاده قرار گيرند، احساس بي نقص بودن و خوش بيني در فرد افزايش مي يابد.

آدلر به شدت بر اين عقيده بود كه

“بچه اي كه برخورد بدي با آن مي شود به يك بچه ترسو و دلسرد تبديل مي شود”، و الگوهاي رفتاري با كودكان بايد در حد چشم گيري ارتقا يابند تا حس مقبوليت، مهم بودن و احترام در آنان ايجاد شود و اين احساس خوب تمام وجود كودك را در بر گيرد.

آدلر معتقد بود كه احساس ناشايستگي و پست بودن، به خصوص در زماني كه فرد در سنين پايين احساس حقارت شخصيتي مي كند، مي تواند در نتيجه ترتيب تولد ايجاد شود.

همچنين عواملي از قبيل وجود يك محدوديت و معلوليت فيزيكي يا نبود همدلي اجتماعي براي ساير افراد، مي تواند منجر به ايجاد چنين احساسي در فرد شود

منبع :روان شناسي / روان درماني آدلريان-- مشاوركو